Η Bella από το «Poor Things» μας έβαλε στον σουρεαλιστικό κόσμο της & μας θύμισε 3 αλήθειες

Το «Poor Things» είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις ταινίες της χρονιάς. Κερδίζοντας τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας, 7 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες και 13 υποψηφιότητες στα Critics’ Choice Awards η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου λογοτεχνικού έργου του Alasdair Gray βρίσκεται μόλις λίγα βήματα πριν την διεκδίκηση βραβείων Όσκαρ.

Poor Things για Oscar: Τι πρέπει να ξέρεις για την ταινία του Λάνθιμου που αποθεώνουν οι κριτικοί

H Bella, το σώμα και το μυαλό

Ένα νήπιο στο σώμα της μητέρας του μάχεται να μάθει τον εαυτό του και τον κόσμο σε ένα δυομισάωρο γεμάτο χιούμορ, σεξ και φιλοσοφία. Οι σουρεαλιστικές διαστάσεις είναι παρούσες και μπορούν να λατρευτούν από τους fans του υπερρεαλισμού αλλά ταυτόχρονα να μην απωθήσουν τους φανατικούς του ρεαλισμού.

Στο επίκεντρο της ιστορίας τίθεται η Bella Baxter, το σώμα της οποίας «αναστήθηκε» μετά την παρέμβαση του Goodwin Baxter (ή απλώς God), ενός καθηγητή που βρήκε μία έγκυο γυναίκα νεκρή στη θάλασσα και της έδωσε ξανά ζωή, βάζοντας στο κρανίο της τον εγκέφαλο του ζωντανού εμβρύου που κυοφορούσε.

Κάπως έτσι, γεννιέται η Bella, η οποία ως μωρό σε σώμα γυναίκας μαθαίνει να περπατά, να μιλά, να συμπεριφέρεται με ευγένεια και αγένεια, χωρίς να βγαίνει έξω από το σπίτι στο οποίο ζει με τον God.

Εκείνος μία πατρική φιγούρα κι εκείνη ένα ανήσυχο πνεύμα που μεγαλώνει γρήγορα και ξεκινάει ένα ταξίδι στην ανακάλυψη της σεξουαλικότητας. Μπροστά στα μάτια όλων μας, η Bella ανακαλύπτει το σώμα της και στη συνέχεια το μυαλό της.

Ένα έφηβο μωρό, γεμάτο λαχτάρα να δει τον κόσμο

Γίνεται μία γυναίκα που περιπλανιέται δίπλα στον Duncan Wedderburn (Mark Ruffalo), ο οποίος αν και ωραιοπαθής και ανάξιος, την βοηθάει να εξελιχθεί, καλύπτοντας τις σεξουαλικές ορέξεις της και την ανάγκη της να ανακαλύψει τον κόσμο.

Η Bella θυμίζει ένα έφηβο κορίτσι, γεμάτο λαχτάρα να δει τον κόσμο και να ανακαλύψει τα ενδιαφέροντα και τις επιθυμίες του. Η διαφορά, όμως, ανάμεσα στη Bella του υπερρεαλισμού και στην έφηβη του ρεαλισμού είναι το γεγονός ότι η ηρωίδα της Emma Stone δεν περιορίζεται ούτε παρεμποδίζεται από την κοινωνία.

Από το Λονδίνο στη Λισαβόνα, κι από εκεί στην Αλεξάνδρεια και το Παρίσι, η Bella φαντάζει να ψάχνει τη δική της Ιθάκη, την Ιθάκη της ψυχής και του σώματος της. Συνεχώς ανήσυχη, αφιλτράριστη και σίγουρη, η Bella μας ταξιδεύει μαζί της και μας βοηθά να διαπιστώσουμε, να ξανασκεφτούμε ή και να θυμηθούμε πολλές χαμένες αλήθειες που περνούν συχνά, αλλά δεν ακούγονται πάντα.

#1 Όταν θες να φύγεις, φύγε

Όταν οι ανησυχίες της Bella φουντώνουν και αισθάνεται ότι θέλει να φύγει, φεύγει. Έτσι, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του God, φεύγει για ένα ταξίδι στο άγνωστο με τον Duncan Wedderburn. Όταν η κατάσταση μαζί του αρχίζει να παίρνει τοξικές διαστάσεις, φεύγει και πάλι, κερδίζοντας την ανεξαρτησία της, χρήματα, σεξ και πανεπιστημιακές γνώσεις, χωρίς να την παρεμποδίζει καμία σκέψη από θεωρίες της κοινωνίας, που ξέρει καλά να κρίνει αλλά όχι και να κρίνεται.

Όταν θέλει να ανακαλύψει την πραγματική της ταυτότητα, αποφασίζει να ζήσει με τον σύζυγό της, μα όταν διαπιστώνει τον λόγο που αυτοκτόνησε ο παλιός της εαυτός, φεύγει και πάλι.

Κι ακόμα κι αν οι άλλοι δεν θέλουν να φύγει, εκείνη σε όλες τις περιπτώσεις καταφέρνει να βρει έναν τρόπο να το κάνει. Με το καλό ή με μπουνιές, η Bella αν θέλει να φύγει, θα φύγει.

#2 Ακόμα κι αν ξέρεις το τέλος, είναι σημαντικό να βιώσεις τις εμπειρίες

Η Bella ήξερε ότι θα γυρίσει στον God και τον έμπιστο βοηθό του, στον οποίο είχε δώσει τον λόγο της πως θα παντρευτεί. Κι αυτό δεν το ξέχασε σε όλη την περιπλάνηση της στον κόσμο. Χωρίς φόβο και πάθος έλεγε στον Duncan ότι είναι μαζί του «για πλάκα», για να περνά καλά και πως θα γυρίσει πίσω κάποια στιγμή για να παντρευτεί το άντρα στον οποίο «έδωσε το χέρι της».

Η ηρωίδα της Stone ήξερε ότι θα γυρίσει στο Λονδίνο, αλλά έζησε την κάθε στιγμή της περιπέτειας της, γεμάτη ζωντάνια, ενθουσιασμό και πάθος. Κι αυτή η λαχτάρα της με έκανε να σκεφτώ πολλές φορές βλέποντας την ταινία, αλλά και μετά το τέλος της, πόσο σημαντικό είναι να ζούμε τη στιγμή. Ή ακόμα καλύτερα να ζούμε τη ζωή σαν μικρά παιδιά. Με περισσότερο θάρρος και λιγότερο φόβο. Με περισσότερο γέλιο και λιγότερη σοβαροφάνεια. Κι ας ξέρουμε βαθιά μέσα μας ποιο θα είναι και το δικό μας τέλος.

#3 Σεξ για τις ανάγκες σου και όχι για τις ανάγκες του

Ο pop culture reporter του New York Times, Kyle Buchanan, είχε επισημάνει σε κριτική του για την ταινία «Poor Things» πως η Bella έχει κοινά στοιχεία με την «Barbie», τονίζοντας, μάλιστα, ότι το «Poor Things» φτάνει «στα άκρα» την «εισαγωγή στον φεμινισμό» της «Barbie», αφού διερωτάται για την δυναμική των φύλων και την σεξουαλικότητα από κάθε πιθανή οπτική γωνία.

Ένα μεγάλο μέρος της ανακάλυψης του εαυτού της Bella αποτελεί το ταξίδι της στη σεξουαλικότητα. Ξεκινώντας από την αυτοϊκανοποίηση και την «πηγή χαράς όποτε θες», η Bella μιλά για διαφορές των φύλων, όπως κάνει και η στερεοτυπική Barbie, αλλά ως γυναίκα, με ορμές και όχι μία κούκλα χωρίς γεννητικά όργανα.

Ένα έργο που γράφτηκε το 1992, έρχεται λίγο πριν το 2024 με μία πρωταγωνίστρια που αγαπά το σεξ και το κάνει όταν, όποτε και με όποιον θέλει. Και αυτές τις προϋποθέσεις προσπαθεί να θέσει ακόμα και ως σεξεργάτρια στο Παρίσι.

Θέτει τις ανάγκες της σε προτεραιότητα και ίσως, τελικά, αυτό να είναι περισσότερο σημαντικό από όσο συνηθίζουμε να πιστεύουμε.

*Σκηνοθέτης του «Poor Things» είναι ο Γιώργος Λάνθιμος, ενώ το σενάριο έχει επιμεληθεί ο Tony McNamara και βασίζεται στο ομώνυμο λογοτέχνημα του Alasdair Gray.

Προβλήθηκε 26&27 Δεκεμβρίου σε επιλεγμένους κινηματογράφους και θα βρίσκεται σε όλες τις αίθουσες από 1 Ιανουαρίου 2023