Ο Βασίλης Παλαιολόγος, μετά το «Γάλα»!

Ο Βασίλης Παλαιολόγος ήταν συμφοιτητής μου, εκείνα τα χρόνια που η ζωή ήταν πολύ χρωματιστή, διερευνούσαμε τα όρια της και τα δικά μας, ονειρευόμασταν με βεβαιότητες, ερωτευόμασταν τα κορίτσια όποιον έπαιζε κιθάρα και τα αγόρια όποια φώναζε πιο δυνατά στα αμφιθέατρα, χωρίς άλλα κριτήρια, ζούσαμε με φιλία και ιδέες και ο κόσμος μας άνηκε.
Κάποια χρόνια μετά, ο Βασίλης συνεχίζει σα φοιτητής λες ακόμα, να πιστεύει, να αισθάνεται, να ονειρεύεται με μια μεταδοτική σαν ίωση αγάπη για τη ζωή και το πλατύ χαμόγελο που μπορείς να δεχτείς χωρίς να χρειαστείς γυαλιά ηλίου απ'τη λάμψη του. Η φετινή του ερμηνεία στο Γάλα, στο σημαντικότερο νεοελληνικό έργο των τελευταίων χρόνων, μου σύστησε μια πλευρά του, που δεν είχα υποψιαστεί και δεν εννοώ αυτή του εξαιρετικά πειθαρχημένου, ευφάνταστου και εννοείται ταλαντούχου ηθοποιού, αλλά και του ηθοποιού που βουτάει σε σκοτεινιές ανενδοίαστα. Το όλο παιδικότητα και χαρά της ζωής χαμόγελο του, απέναντι μου, με καθησυχάζει πως ο Βασίλης, ο συμμαθητής μου, των 18 εφηβικών χρόνων, που ξέρω, βρίσκεται πάντα εδώ!

-Σε άλλαξε η συνάντηση σου με τον ήρωα σου στο Γάλα! Είδες τη ζωή και τη τέχνη σου αλλιώς;
«Με γέμισε...με ωρίμασε ...υποκριτικά εννοώ...με ενθουσίασε και διαπίστωσα ότι πρόκειται περί μεγαλείου όταν η ζωή συναντά την τέχνη και η τέχνη τη ζωή...σχέση αμφίδρομη ...ζώσα!!!!!

- Είσαι εκεί ένας οικονομικός μετανάστης, που παλεύει να μοιάσει, να γίνει αποδεκτός απ τους Έλληνες. Τους οικονομικούς μετανάστες τους αντιμετωπίζεις πλέον αλλιώς; Παρασύρθηκες ποτέ πριν θεωρώντας τους περιττούς στην ελληνική κοινωνία;
«Μακάρι να είχα τη δυνατότητα να τους προσφέρω....δεν ξέρω τι θα γινόταν αν βρισκόμουν στη θέση τους...ξέρω ότι με κάποιο τρόπο αν αναγκαζόμουν θα ήθελα να επιβιώσω....Προσωπικά δεν τους διώκω. Η δομή της κοινωνίας είναι ένας ζωντανός οργανισμός...τίποτα δεν αφαιρείται χειρουργικά μέχρι τη στιγμή που θα νοσήσει»!

-Βασίλη, στην σκηνή έκλαιγες, έτρεμες ολόκληρος, ζούσε ακραία και σωματικά για 2 ώρες. Και η κ. Βαγενά με την εμπειρία της υποθέτω αποφορτίζεται εύκολα μετά από τόσο ψυχικά απαιτητικά έργα και ρόλους. Εσύ; Ο συμπρωταγωνιστής σου; Οι νεότεροι ηθοποιοί;
«Είμαι χαρούμενος σαν παιδί που μου δόθηκε η δυνατότητα με αυτό το ρόλο να εξωτερίκευσω τους κόσμους μου....στον αντίποδα δίνω την αλήθεια μου....και η αποφόρτιση δεν είναι εύκολη...και επειδή είναι...και προσωπικά μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα».

- Πόντος! Μου την είπες και δικαίως. Λοιπόν; Με κανονική δουλειά στο Παίδων και αυτό το τόσο σημαντικό για το νέο ελληνικό θέατρο έργο, το όλο απαιτήσεις, ένιωσες να σπας κάποια στιγμή; Να κουράζεσαι σωματικά και ψυχικά;
«Δεν είμαι μηχανή....αλλά επειδή είναι και δύσκολοι οι καιροί μας δεν μπορώ να είμαι αγνώμονας...που σημαίνει γκρινιάζω ελάχιστα και το μαζεύω γρήγορα και βρίσκω και τρόπο να ξεκουράζομαι σωματικά».

-Σε μια δύσκολη εποχή για όλους, η μοιραία συνάντηση σου με το Γάλα, σε έκανε να πεις όχι στην τηλεόραση και με ποια κριτήρια;
«Στην τηλεόραση είπα όχι γιατί έτσι μου είπε το ένστικτο μου αλλά και οι συνθήκες οι οποίες επικρατούσαν»...

-Ναι, αλλά οι επιλογές σου, τα κριτήρια σου είναι τώρα πολύ πιο απαιτητικά;
«Επιλέγω με βάση το ένστικτο και το συναίσθημα...είναι οδηγοί μου στη ζωή και επειδή είναι απόλυτα συνειδητό αυτό λούζομαι και τις συνέπειες ...όταν προκύψουν!

-Και; Είσαι ευχαριστημένος γενικά απ τις επιλογές που έχεις κάνει;
«Μα οι επιλογές μας είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν και από την άλλη είναι κρίκοι μιας αλυσίδας προορισμένης για μας και μόνο!!! Πώς να πάω κόντρα σε αυτό»;

-Το ότι έχεις μια δουλεία –κι ας είναι και αυτή ψυχοφθόρα μιας και έχει να κάνει με παιδιά που πονάνε- σου δίνει πάντα μια ασφαλιστική δικλείδα για την ισορροπία σου τη ψυχική αλλά και για τα όχι σου στην υποκριτική;
«Όλα είναι καλώς καμωμένα, προσπαθώ να δουλεύω σκληρά για να κατακτώ...και φροντίζω μέσω αυτής της δικλείδας να μην αναλώνομαι περισσότερο από όσο πρέπει»!!!

-Ανησυχείς; Φοβάσαι με όσα συμβαίνουν; Τι σε τρομάζει πιο πολύ;
«Είναι δύσκολες οι εποχές, οι αποφάσεις και οι συνθήκες που αφορούν στη διαβίωση...στον πανικό γίνονται τα περισσότερα λάθη κατά την άποψη μου....τρομάζω στην ιδέα ότι μπορεί να με ξεπεράσει κάτι τέτοιο»...

-Πες μου μια φρασούλα, ένα τραγουδάκι, ένα στίχο, που σου χει κολλήσει αυτές τις μέρες και στριφογυρίζει στο νου σου...
«Παααααμε όλοι μαζί σεεεεε μια παραλίααααααααα.....το νερό ξεπλένει τα πάντα.....ακόμα και τις ντροπές μας...ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε»...