Les Miserables: Το Queen.gr το είδε και αναφέρει.

Εχτές το βράδυ το Queen.gr βρέθηκε στην πρεμιέρα του Les Miserables στο Γαλλικό Ινστιτούτο και παραθέτει τις εντυπώσεις του. Η ταινία όπως θα ξέρετε είναι μιούζικαλ, κάτι που ενδεχομένως θα αποτρέψει αρκετους από το να το δουν, μιας και δύο plus ώρες στην καρέκλα είναι πολλές για ένα θεατή που δεν έχει συνηθίσει αυτή την ερμηνεία.

Υπόθεση: Ο Jean Valjean (Hugh Jackman), τον οποίο επί δεκαετίες κυνηγούσε ο αδίστακτος αστυνομικός Javert (Russell Crowe), καταφέρνει να αποκαταστήσει τη φήμη του στην κοινωνία και γίνεται ένας τίμιος και εργατικός εργοστασιάρχης, αλλά και δήμαρχος της πόλης του. Η ζωή του θα αλλάξει για πάντα όταν θα δεχτεί να φροντίζει την Cosette (Amanda Seyfried), κόρη της Fantine (Anne Hathaway), μιας ταπεινής εργάτριας του.

Είναι μία πολύ πετυχημένη μεταφορά λογοτεχνίας και θεατρικού στον κινηματογράφο, δεδομένου του τα μιούζικαλ όμως δεν έχουν την ίδια αίσθηση στη μεγάλη οθόνη. Δεν έχει την αμεσότητα που χρειάζεται παρότι εδώ η ταινία του Tom Hooper, υποψήφια πλέον για 8 Οσκαρ, προσπαθεί να σπάσει αυτό το φράγμα με τις ζωντανές αποδόσεις των λιμπρέτων από τους ηθοποιούς χωρίς play back στις επίμαχες σκηνές. Μην περιμένετε να δείτε τις συνήθεις ερμηνείες τους. Οι σκηνές όπου μιλούν κανονικά μεταξύ τους έιναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και δεν κρατούν πάνω από 10 δεύτερα.

Είναι όλη η απαγγελία βασισμένη στην κλασική μορφή μιούζικαλ, της Βρετανικής σχολής. Δεν θυμίζει Moulin Rouge ή Chicago. Είναι κλασικό. Έτσι και οι μελωδίες. Υπέροχο cast, καταπληκτικά σκηνικά, φωτογραφία, μακιγιάζ ακόμη και στον τελευταίο κομπάρσο. Δυνατές σκηνές με την προυπόθεση ότι θα κριθούν με τους όρους που επιβάλλει του μιούζικαλ και όχι ο κινηματογράφος αυτός καθεαυτός- ερμηνευτικά τουλάχιστον. Μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή θεατρική παραγωγή που έδωσε σίγουρα μια αξιοπρεπή ταινία. Βέβαια παρά την πέραν των 2 ωρών διάρκεια, βασικά κεφάλαιο κόβονται και όπως στα περισσότερα ιστορικά έργα διαστρεβλώνονται στιγμές και γεγονότα προκειμένου το αποτέλεσμα να είναι πιο δυνατό και να 'γράφει' καλύτερα.

Ο Hugh Jackman καταφέρνει να μας πείσει καθώς σε αμέτρητα κοντινά καταφέρνει να αποδόσει με αληθοφάνεια κάθε έκφραση όπςω θα αποτυπωνόταν αν μιλούσε και όχι κατά τη διάρκεια τραγουδιού- κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Το ίδιο συγκλονιστική είναι και η Anne Hathaway. Ο Russel Crowe χωρίς να είναι κακός, δεν κατάφερε να πείσει καθώς ήταν πολύ 'ελαφρύς' σαν Ιαβέρης ίσως λόγω του τραγουδιού. Η Amanda Seyfried και ο Eddie Redmayne, δεν είχαν αυτό που θα λέγαμε χημεία και παρά την ατομική γλυκιά φωνή και όψη του καθενός δεν κατάφεραν να περάσουν κάποιο συναίσθημα. H Helena Bonham Carter επίσης πρόσφερε αδιάφορες στιγμές στην ταινία. Ξεχώρισε ο Sacha Baron Cohen καθώς και η Samantha Barks που είχε το ρόλο της Eponine- ο οποίος όμως έκλεψε την παράσταση τόσο φωνητικά όσο και εκφραστικά. Το ίδιο θα πούμε και για τον μικρό Gavroche του οποίου ο θάνατος ήταν από τις πιο συγκινητικές στιγμές. Οι υπόλοιπες ερμηνείες, μέτριες το λιγότερο.

Αν είστε fan του είδους, 14 Φλεβάρη επισκευτείτε το cinema και αντιμετωπίστε το θέαμα σαν κάτι διαφορετικό. Μην προσκολληθείτε στην ελληνική μετάφραση και τα γεγονότα της Γαλλικής επανάστασης ιστορικά. Αφήστε το να περάσει 'αναίμακτα'. Κακά τα ψέμματα, είναι μία από τις μεγαλύτερες παραγωγές και προσπάθειες της δεκαετίας.

Διαβάστε ακόμη:

ManRepeller: H stylish fashion blogger που έγινε διάσημη ως... απωθητικό ανδρών!

Ο Marc Jacobs ενώνει τις δυνάμεις του με την Diet Coke