Vanity Fair: Ολόκληρο το Hollywood στα νέα του εξώφυλλα

Γράφει η Νατάσσα Σχοινά

Το 28ο ετήσιο Hollywood Issue του Vanity Fair έχει επιτέλους κυκλοφορήσει και οι φωτογραφήσεις και τα αφιερώματα για τους ηθοποιούς που ξεχώρισαν, που έχουν «σπάσει» τα όρια, που έχουν ενθουσιάσει το κοινό και που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στον κινηματογράφο είναι εδώ. Οι διάσημοι φωτογράφοι Maurizio Cattelan και Pierpaolo Ferrari ανέλαβαν το απαιτητικό έργο της απαθανάτισης των «αστεριών» με έναν τρόπο που να εκφράζει με πρωτοτυπία και δημιουργικότητα την καλλιτεχνική τους φύση, την ώρα που εκείνοι απαντούσαν σε ερωτήσεις επαγγελματικού και προσωπικού ενδιαφέροντος. Απώτερος στόχος η αποκάλυψη του τρόπου με τον οποίο κατάφεραν να επιβιώσουν στη βιομηχανία του θεάματος, ενός χώρου που φημίζεται περισσότερο για τα σκάνδαλα και την ανθρωποφαγία του παρά για την προάσπιση του ταλέντου και της έκφρασης.

Nicole Kidman

Το 2021 ήταν μία ιδιαίτερη χρονιά για τη Nicole Kidman. Ήταν τότε που η ταινία «Being the Ricardos» τής έδωσε άλλο ένα πάτημα, αυτό που ονομάζεται «Lucille Ball» για να αποδείξει ότι αξίζει -τουλάχιστον- να προταθεί για άλλο ένα χρυσό αγαλματίδιο. Και τα κατάφερε. Η 53χρονη ηθοποιός διεκδικεί το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την απόδοση ενός χαρακτήρα που δεν έχει σημασία μόνο από την ερμηνευτική άποψη του θέματος, αλλά και για τη συμβολική. Η Ball είναι μία γυναίκα έξυπνη, ευφυής που νιώθει υπερηφάνεια για την ευστροφία της και δε ζητάει συγγνώμη μέσα στις επιτάξεις μία ανδροκρατούμενης και πατριαρχικής κοινωνίας. «Ο Aaron Sorkin την έγραψε ως το πιο έξυπνο άτομο στο δωμάτιο, γιατί ήταν. Πολλές φορές, ειδικά ως γυναίκα, αν είσαι έξυπνη, ζητάς συνέχεια συγγνώμη», δήλωσε η Kidman στο Μέσο, αποδεικνύοντας και η ίδια με τη ζωή της πως δεν ενδιαφέρεται να ακολουθήσει τετριμμένες συνήθειες αλλά να γυρίσει το «τραπέζι».

Η ηθοποιός, θέλοντας να απορροφήσει περισσότερες ευθύνες σε μεγαλύτερο κομμάτι της δημιουργίας ταινιών, αποφάσισε το 2010 να ιδρύσει τη δική της εταιρεία παραγωγής με τον παραγωγό ταινιών Per Sarri και αυτή είναι που βρίσκεται πίσω από εξαιρετικά επιτυχημένα πρότζεκτ τα τελευταία χρόνια, όπως το «Rabbit Hole», το «Big Little Lies», το «The Undoing» και το «Nine Perfect Strangers». Ωστόσο, παρά την τεράστια καριέρα της, η Kidman ποτέ δε θέλησε να αφήσει τον εαυτό της να παρασυρθεί από ματαιότητα. «Σε όλη μου τη ζωή στόχος ήταν να μείνω σε αυτό το μέρος της ταπεινότητας, γιατί είτε είσαι σε ένα μέρος ταπεινότητας είτε κατευθύνεσαι προς αυτό. Ακόμη αντιμετωπίζω την υποκριτική σαν να έχω βγει μόλις από τη δραματική σχολή. Είναι πολύ περίεργο. Δεν είναι ότι επιλέγω να το κάνω. Απλώς αυτό συμβαίνει. Και, όταν αυτό εξατμιστεί, δε θα έχω καμία δουλειά να είμαι εδώ».

Kristen Stewart

Όλοι περίμεναν την ταινία «Spencer». Όπως και να το κάνουμε η πριγκίπισσα Diana ανήκει στις προσωπικότητες που έχουν «αγγίξει» μεγάλο πλήθος του λαού, ακόμα και μετά τον θάνατό της, ακόμα και ανθρώπους που δεν την έζησαν ποτέ στην πραγματικότητά τους. Από την άλλη, η απόδοσή της από την Kristen Stewart δημιουργούσε μία ίντριγκα στις συζητήσεις. Για το κατά πόσο μπορεί να την αποδώσει με τον τρόπο που πρέπει. Για το αν τελικά είναι η καταλληλότερη ηθοποιός για τον ρόλο. Εκ του αποτελέσματος, η ταινία μπορεί να δίχασε το κοινό, όμως, η πλειοψηφία επαίνεσε την ίδια την ηθοποιό που ήθελε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη όλες τις «σκοτεινές» στιγμές της Lady D., τη μάχη της με τη βουλιμία, την ψυχική σύγχυση στην οποία βρισκόταν. Προσπάθησε μέχρι και να κάνει εμετό στην πραγματικότητα, αλλά δεν τα κατάφερε. «Ήθελα να είμαι σίγουρη ότι αυτό δε θα παραγκωνιζόταν. Δεν μπορούσα να κάνω εμετό σε αυτήν την ταινία, ακόμα κι όταν πραγματικά έπρεπε να το κάνω. Ένιωθα τόσο άσχημα που δε μου ερχόταν και ξέρω ότι αυτό συνέβαινε γιατί το σώμα μου ένιωθε πως δεν μπορούσε να αγγίξει την ιδέα αυτού», είπε η ηθοποιός που ανοιχτά ομολογεί πως θέλει να αποσπάσει το Όσκαρ. Ποιος δε θα ήθελε, άλλωστε;

Ο εν λόγω ρόλος σίγουρα θα δώσει ώθηση στην καριέρα της ηθοποιού αποδεικνύοντας ότι μπορεί να αναλάβει πιο απαιτητικούς χαρακτήρες και εκείνη ανυπομονεί για τη συνέχεια. Όμως, δεν ξεχνάει να ζει στο παρόν, να αφομοιώνει κάθε στιγμή, κάθε επιτυχία, κάθε επίτευγμα, και να αναφέρεται με κάθε ευκαιρία στους ανθρώπους που τη βοήθησαν και της προσέφεραν παραγωγικές συνεργασίες. Για τον σκηνοθέτη του «Spencer», Pablo Larraín, λέει χαρακτηριστικά: «Απλώς λατρεύει αυτήν την ταινία και εμένα τόσο πολύ και η αγνότητα αυτού είναι το πιο γλυκό και υπέροχο πράγμα. Περάσαμε τόσο όμορφα μαζί. Δεν μπορώ να το παραβλέψω».

Idris Elba

Μπορεί το 2018 να έλαβε και επίσημα τον τίτλο του «πιο σέξι άντρα του πλανήτη», όμως, η αντιμετώπιση του κόσμου δεν ήταν πάντα ίδια για τον Idris Elba. Την ώρα που το όνομά του τρεντάρει στον χώρο της υποκριτικής, ο ηθοποιός μοιράστηκε μία ιστορία από το παρελθόν όπου τα πράγματα ήταν αντίστροφα. Τότε, ήταν «ένας μεγάλος τύπος που δεν πληρούσε τα κριτήρια της εισόδου του στο κλαμπ» κι αυτή είναι μία εμπειρία που τον σημάδεψε τόσο πολύ που, όταν έγινε μάρτυρας αντίστοιχου περιστατικού πρόσφατα, θέλησε να «μπει μπροστά» και να στηρίξει την παρέα που αποπειράθηκε να μπει σε κλαμπ του Λονδίνου.

Έχοντας προσθέσει μεγάλους τίτλους στο βιογραφικό του, όπως «The Wire», «Beasts of No Nation», «Luther» και «The Suicide Squad», ο ηθοποιός ένιωσε μία αλλαγή μέσα του ως προς την επιθυμία του για μακροχρόνια επαγγελματική απασχόληση. Η μουσική κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην καρδιά του, παρά την πεποίθηση, την απαισιοδοξία και την κακεντρέχεια πολλών ότι μία αλλαγή χώρου τη δεδομένη στιγμή μπορεί να του στοιχίσει τα πάντα. «Έχω αντιμετωπίσει την εσωτερική μάχη μέσα μου ανά τα χρόνια. Οπότε, τώρα, είμαι ήρεμος και έχω επιλέξει: Αυτό κάνω και αυτό πρόκειται να κάνω. Κάποιοι θα το αγαπήσουν, κάποιοι θα το μισήσουν. Το θέμα με τη μουσική είναι ότι σε απορροφά. Είναι πολύ δύσκολο να γυρίζεις μία ταινία και μετά να πηγαίνεις στο στούντιο ή να φτιάχνεις ένα τραγούδι», είπε την ώρα που δύο ταινίες του έρχονται στο άμεσο μέλλον (σ.σ. «Three Thousand Years of Longing», «Sonic the Hedgehog 2»).

Benedict Cumberbatch

Φαντάζει πια πολύ μακρινό το 2010, όταν ο Benedict Cumberbatch είχε το μεγάλο του breakthrough στην υποκριτική υποδυόμενος τον Sherlock. Η ποιότητά του φάνηκε εξαρχής με την εξαιρετικά ποιοτική απόδοση του εικονικού χαρακτήρα του ήρωα του Sir Arthur Conan Doyle, οπότε θεωρήθηκε αναμενόμενο και δίκαιο που, έκτοτε κάθε σκηνοθέτης ήθελε να δουλέψει μαζί του. Φέτος, είναι υποψήφιος για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «The Power of the Dog» και δε διστάζει ακόμα και να αμφισβητήσει τους ανθρώπους πίσω από το Netflix με τη χαρακτηριστική ευγένεια που τον διακατέχει. «Απευθύνομαι στους Scott (Stuber) και Ted (Sarandos) και σε όποιον χειρίζεται το Netflix: Δεν μπορούσατε να έχετε μεγαλύτερη κινηματογραφική κυκλοφορία (και όχι μόνο τις δύο εβδομάδες που είχε πριν φτάσει στην πλατφόρμα); Ίσως όχι. Δεν ξέρω. Θέτω αυτήν την ερώτηση δημόσια στο Vanity Fair. Δεν έχω κάνει αυτήν τη συζήτηση μαζί τους, αλλά θα την έκανα και θα την κάνω», είπε ο ηθοποιός.

Ο Cumberbatch ζει αυτήν τη στιγμή ίσως το όνειρο κάθε ηθοποιού που θέλει να καταξιωθεί σε αυτόν τον χώρο, έχοντας ανοιχτές συνεργασίες με κολοσσούς, όπως η Marvel και το Netflix, χωρίς να παραλείπει να αναφερθεί στη σημασία της ιδιωτικότητας για τη ζωή και κατ΄ επέκταση την καριέρα του. Παρά το ότι είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Sophie Hunter και έχουν μαζί τρία παιδιά, σπανίως δημοσιοποιεί πληροφορίες για εκείνους, σε μία προσπάθειά του να διαφυλάξει την προσωπική του ζωή από τα πυρά και τα επακόλουθα της δημοσιότητάς του.

Penélope Cruz

Η Penélope Cruz έγινε η Janis, μία από τις μητέρες του «Parallel Mothers», αποδίδοντας τόσο καλά τον ρόλο της που κατάφερε να αποσπάσει υποψηφιότητα Α’ Γυναικείου Ρόλου στα φετινά βραβεία Όσκαρ. Η θεματική – γνωστή για την ηθοποιό που επανειλημμένα στο παρελθόν έχει ασχοληθεί με τη μητρότητα, όπως αυτή παρουσιάζεται στο Hollywood, με το βιογραφικό της να είναι πλούσιο με χαρακτήρες κάθε είδους, παρελθόντος και ζωής. Πώς το χειρίζεται η Cruz; Εσωτερικεύοντας τον πόνο, τις εμπειρίες και τα συναισθήματά τους. «Της είπα (στη μαμά της), ‘Μην ανησυχείς’, αλλά ανησυχούσα. Προσποιούμουν ότι είχα τα πράγματα υπό έλεγχο, αλλά φοβόμουν», δήλωσε για τον ρόλο της Janis.

Για να κρατήσει τις ισορροπίες στη ζωή της, η Cruz κρατάει τις καθημερινές συνήθειες που έχει ένας καθημερινός άνθρωπος, αφήνοντας όποτε μπορεί τη σταρ του σινεμά για λίγο στο πλάι. Απολαμβάνει ένα καλό burger, περνάει χρόνο με την οικογένειά της και τους φίλους της. «Μόνο εσύ μπορείς να σταματήσεις τον εαυτό σου από το να κάνει φυσιολογικά πράγματα», σχολιάζει στο Μέσο.

Andrew Garfield

Αφότου το κοινό τον απόλαυσε στον ρόλο του θεατρικού συνθέτη Jonathan Larson στην ταινία «Tick, Tick…Boom!», ο Andrew Garfield πόζαρε για το Vanity Fair κρεμασμένος με γάντζο μπροστά στη θέα της φωτισμένης πόλης. Η φημολογία της επιστροφής του στο franchise του Spider-Man ήταν έντονη, όμως, η συγκίνηση του κοινού στην επικύρωσή της ήταν απλά συγκινητική, επιβεβαιώνοντας ότι τη συναισθηματική του σύνδεση με το κοινό.

Στα προσωπικά, ωστόσο, τον ηθοποιό έχει επηρεάσει βαθιά ο χαμός της μητέρας του, Lynn, το 2019, από καρκίνο, ένα γεγονός που τον έχει εξοικειώσει με τον πόνο και την απώλεια, ενεργοποιώντας του μία ιδιαίτερη ικανότητα αποτύπωσης αυτών σε όποιον ρόλο προκύψει.

Simu Liu

Ο Simu Liu, το νέο entry στον κόσμο των υπερηρώων της Marvel, δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός που έχει καταφέρει να δημιουργήσει hype γύρω από το όνομά του με την ανάληψη του ρόλου του Shang-Chi. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που πάνω απ’ όλα είναι ένα «καλό παιδί» και όποτε κι αν τον ρωτήσεις για κάποιον συνεργάτη του, έχει να σου πει μόνο τα καλύτερα, ένα χαρακτηριστικό που λείπει όχι μόνο από τον κινηματογράφο αλλά και από τον κόσμο γενικά.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Liu συζητάει με τη Warner Bros. για μία πιθανή συμμετοχή του στην επερχόμενη ταινία της Barbie στο πλευρό της Margot Robbie και του Ryan Gosling, κάτι που, αν πράγματι συμβεί, θα σημαίνει ότι το όνομά του θα συνδεθεί με ένα ακόμα blockbuster του Hollywood.

Photo credits: Vanity Fair