Δέκα μουσικές στιγμές που ακόμα αναζητούν την έμπνευση

Rolling Stones – Dirty Work
Κυκλοφόρησε το 1986, σε μια περίοδο που τα μέλη του γκρουπ πλακώνονταν μεταξύ τους συχνότερα κι απο γκολ της Μπαρτσελονα. Με τι μυαλό να βγάλεις μετά άλμπουμ; Με τι έμπνευση να στρωθείς να γράψεις ένα τραγούδι της προκοπής;

David Bowie – Tin Machine
Ένα υπερφίαλο, μεγαλομανές και ανούσιο δισκάκι, μεσούσης της περιόδου των προσωπικών θρησκευτικών του αναζητήσεων, που άφησε τους πάντες ασυγκίνητους. Δικαίως.

Blondie – The Hunter
Αφού κατάφεραν να φέρουν κοντά την πανκ, το new wave και την ντίσκο με τη ρέγκε, τα εκαναν σαλάτα μέσα στο μυαλό τους και παρέδωσαν αυτό το άθλιο άλμπουμ, που ζήτημα είναι τα μέλη της μπάντας να το έχουν ακούσει παραπάνω απο 2-3 φορές μόνοι τους.

Pink Floyd – The Final Cut
Χωρίς πιανίστα στη σύνθεση και με τον David Gilmour στις χειρότερες των κιθαριστικων του διαθέσεων, ο Roger Waters έκανε τον ρόλο του κούκου (που δεν φέρνει ποτέ την άνοιξη).

White Stripes – Icky Thump
Με το άλμπουμ αυτό τορπιλίζει κάθε έννοια «ήχος των Stripes», γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με μουσικά όργανα και μουσικές τόσο αλλοπρόσαλλες, που έφερε την ντράμερ Meg στα πρόθυρα της παραίτησης.

REM – Around The Sun
Ό,τι είχαν να δώσουν, το έδωσαν; Απαντάνε καταφατικά στο ερώτημα αυτό με το άλμπουμ αυτό του 2004, ένα άλμπουμ που έφερε το συγκρότημα στα πρόθυρα της διάλυσης και την δισκογραφική τους ένα βήμα πριν την χρεοκοπία.

Michael Jackson – Invincible
Το άλμπουμ αυτό ήρθε σε μια περίοδο που ακόμη και το πλέον σκληροπυρηνικό του κοινό τον είχε αφήσει ξεκρέμαστο, σε εμπορικό επίπεδο και ο ίδιος δεν έδειχνε ικανός να μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση.

U2 – How to Dismantle an Atomic Bomb
Άψογο. Απλώς άψογο –αλλά μόνο για σουβερ. Στο τσακίρ κέφι, το κάνω και φρισμπι, αλλά μέχρις εκεί. Μέσα στη σιντιερα δεν μπαίνει.

Madonna – Music
Το Music ήταν το άλμπουμ που παραλίγο να την εξορίσει άπαξ και δια παντός απο τα μεγάλα σαλόνια της ποπ μουσικης. Κακές συνθέσεις, παραπεταμένη παραγωγή και 1-2 καλές μελωδίες δεν σώζουν ένα άλμπουμ άθλιο εν τη γενέσει του.

Oasis - Standing on the Shoulder of Giants
Ο τέταρτος τους δίσκος αποδεικνύεται όχι απλώς ο χειρότερος τους, αλλά κι εκείνος που σε κάνει να κοιτάς τα τρία προηγούμενα και να αναρωτιέσαι «είναι η ίδια μπάντα που κυκλοφόρησε αυτό το κακό άλμπουμ;»