Πώς θα τους έλεγαν αν δεν τους έλεγαν όπως έγιναν διάσημοι;

Beatles – Quarrymen: τελικά πέρασε η άποψη του μάνατζερ τους, του Brian Epstein, το οποίο έκανε λογοπαίγνιο με τις λέξεις “Σκαθάρι” (Beetle) και “άρρυθμοι” (Beatless).

Blondie – Stilettos: το όνομα που είχαν επιλέξει εξαρχής ήταν παρασάγγες ανώτερο του “Blondie”, αλλά η μουσική ιστορία τελικά τους έχει δικαιώσει...

Blur – Seymour: το ξέραμε πως ήταν φιγουρατζήδες, αλλά αυτό το posh όνομα πλέον ξεπερνάει κάθε προσδοκία.

Genesis – Garden Wall: το ένα πιο ψυχεδελικό, το άλλο πιο Βιβλικό. Τελικά προτιμήθηκε το δεύτερο, καλώς, κατά τη γνώμη μου.

Nirvana – Faecal Matter: ανοίξτε λεξικό για να δείτε τι σημαίνει. Δεν καταδέχομαι καν να το γράψω.

Oasis – Rain: στις αρχές της δεκαετίας του '90 o Noel Gallagher μάλλον πειραματιζόταν με ψυχεδελικές ουσίες.

Pink Floyd – Screaming Abdabs: τελικά πήραν ένα όνομα εκπορευόμενο απ' τους Pink Anderson και Floyd Council, δυο μουσικούς των αμερικανικών blues.

Queen – Smile: ο Freddie Mercury ήξερε τι έκανε, επιλέγοντας ένα όνομα πιο επικό, πιο πομπώδες και άκρως υπαινικτικό σχετικά με τη σεξουαλικότητά του.

Radiohead – On a Friday: επειδή σχηματίστηκαν μια μέρα του 1989 που ήταν όντως Παρασκευή. Τελικά προτιμήθηκε ο τίτλος ενός τραγουδιού των Talking Heads.

REM – Twisted Kites: οι “Ανώμαλοι Χαρταετοί” δεν θα μακροημέρευαν, είναι η αλήθεια, μπροστά στο υπέροχο REM.

U2 – The Hype: το hype γύρω απ' το όνομά τους το έκαναν κατόπιν.

Van Halen – Rat Salad: τίτλος τραγουδιού των, αγαπημένων τους, Black Sabbath. Πρυτάνευσε η επιλογή του επωνύμου του ολλανδού κιθαρίστα τους. Μα πόσο αυτοαναφορικοί πια;