Τα τραγούδια της Πολυξένης Καράκογλου είναι αποτέλεσμα μελέτης, δουλειάς & αγάπης γι' αυτό που κάνει

Για εκείνους που ξέρουν από μουσική το όνομα της Πολυξένης Καράκογλου είναι πολύ γνωστό καθώς είναι τραγουδίστρια -τραγουδοποιός και δασκάλα σε αυτό το κομμάτι που αγαπάει τόσο και που το έκανε επάγγελμα.

Για εκείνους που την ξέρουν λίγο καλύτερα, η Πολυξένη απεχθάνεται το κόμπλεξ, φοβάται την απάθεια και δεν συγχωρεί την αδικία. Υπάρχει σοβαρή περίπτωση η διάθεσή της να κάνει βόλτες πάνω- κάτω συνέχεια να εκνευρίσει τους γύρω της όπως επίσης μπορεί να είναι εκνευριστικό το γεγονός ότι είναι απόλυτη αρκετά συχνά. Και επειδή μεταξύ μας μιλάμε, η Πολυξένη -που γεμίζει τη μέρα της μέχρι να «σκάσει» και να ζητήσει έξτρα χρόνο, αγχώνεται κάθε μέρα και για κάτι. Α! Και λατρεύει τα δρακουλίνια.

Για εκείνους που είναι ψαγμένοι στη μουσική και γνωρίζουν την αξία της, τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου στο «Μπαράκι της Διδότου», η Πολυξένη Καράκογλου και ο Γιώργος Παυλάκος συναντώνται σε ένα μουσικό ταξίδι στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και σε μουσικές που έχουμε συνδυάσει με συναισθήματα και στιγμές της ζωής μας.

Ένα πιάνο και μια φωνή, μια συνταγή που εγγυάται τη συνύπαρξη με το κοινό.

Με αφορμή αυτή τη συνύπαρξη, γνωρίσαμε την Πολυξένη ακόμα καλύτερα μέσω ενός Q&A πριν το ραντεβού στο «Μπαράκι της Διδότου»

Πολυξένη, έχεις 30 δευτερόλεπτα να συστηθείς σε ένα άγνωστο κοινό που δεν έχει ακούσει ποτέ κάποιο τραγούδι σου που δεν ξέρει ποια είσαι. Ποια είσαι;

Είμαι η Πολυξένη, γράφω μουσική από παιδί, λατρεύω να τραγουδάω και να το μοιράζομαι. Mε απασχολεί πολύ το προς τα πού βαδίζει η κοινωνία και παλεύω μέσω της τέχνης και της ζωής μου να βάλω ένα λιθαράκι να πάει προς το καλύτερο.

Ως τραγουδίστρια -τραγουδοποιός και δασκάλα μουσικής, αναρωτιέμαι πως ορίζεις την επιτυχία και πότε ένας καλλιτέχνης θεωρείται επιτυχημένος στην εποχή μας.

Όταν είναι περήφανος να τραγουδάει τα τραγούδια που έχει δισκογραφήσει, δεν έχει πάψει να δημιουργεί και δεν έχει απαρνηθεί κάποια μεγάλη του ανάγκη για να κάνει καριέρα.

Τι χρώμα έχει η μουσική σου;

Μωβ… Είναι μια μίξη μπλε που μπορεί να σε γαληνέψει και κόκκινου που σε ταρακουνάει συθέμελα ζητώντας ένα ναι ή ένα όχι.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δήλωση που έχεις κάνει μέσω της ενασχόλησής σου με τη μουσική και ποια η μεγαλύτερη θυσία.

Τα τραγούδια μου είναι η δήλωση. Θυσία είναι αυτή η διττή φύση της δημιουργίας. Από τη μια δεν είναι δουλειά που τελειώνει ο εργάσιμος χρόνος και κάπως σταματάς να ασχολείσαι. Σε ακολουθεί παντού και δεν παύει ποτέ να υπάρχει στο μυαλό. Από την άλλη αυτή η μαγική λύτρωση της. Όλες οι σκέψεις σε πλήρη τάξη μετά από μια δυνατή έκρηξη δημιουργίας.

Σε χαρά ή σε λύπη αντλείς μεγαλύτερη έμπνευση προκειμένου να δημιουργήσεις;

Σε λύπη, θυμό, απόγνωση, αδικία. Σε έντονα αρνητικά συναισθήματα που όμως οδηγούν στα όμορφα.

Πώς είναι να ξεκινάς κυριολεκτικά «Απ’ το Μηδέν»; Ένας ταλαντούχος «άνθρωπος μπορεί» στην εποχή της ταχύτητας και της «φτήνιας» να ξεχωρίσει μουσικά; Ποια τα όπλα τα οποία θα πρέπει να έχει;

Ξεκάθαρο στόχο και καλή γνώση και εξερεύνηση του εαυτού του σε κάθε βήμα. Ζούμε σε μια εποχή που όλοι έχουν γνώμη και ξέρουν πώς ΠΡΕΠΕΙ να είσαι. Πώς να ντύνεσαι, πώς να μιλάς, πώς να κινείσαι. Όταν σε κάτι δεν νοιώθεις καλά πρέπει να βρίσκεις το λόγο και να το αλλάζεις. Ο άνθρωπος μπορεί όταν δεν συμβιβάζεται.

Τι ρόλο παίζει η τύχη στη ζωή σου;

Θα έλεγα καμία ή ελάχιστη. Προς το παρόν οι άνθρωποι που έχω κοντά μου έχουν έρθει και έχουμε αλληλοκρατηθεί με προσπάθεια και αγάπη. Όσον αφορά στη μουσική όλα έχουν έρθει ομαλά και είναι αποτέλεσμα μελέτης, δουλειάς και αγάπης για αυτό που κάνω.

Στη μουσική φαρέτρα σου έχεις σπουδαίες συνεργασίες με ονόματα που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Ποια είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρες από αυτούς τους ανθρώπους «σχολεία»;

Να κυνηγάω το ακατόρθωτο, να μην συμβιβάζομαι, να ακούω τις ανάγκες μου και να κάνω και παύσεις για να εκτιμώ ότι έχω καταφέρει αλλά το πιο σημαντικό να πατάω στο σήμερα με σώμα και ψυχή.

«Ποια είναι η μεγαλύτερη ευθύνη» που φέρεις ως δασκάλα φωνητικής;

Να ακούω το αίτημα του κάθε μαθητή για το μάθημα, τις ανάγκες του και να τους λέω πάντα την αλήθεια για ότι τους απασχολεί. Είμαι πολύ περήφανη για όλους τους. Το να διδάσκω αυτά τα υπέροχα πλάσματα με έχουν κάνει καλύτερη καλλιτέχνη και κυρίως καλύτερο άνθρωπο.

Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου επαναστάτρια;

Αν δεν το πω εγώ όλο και κάποιος θα το πει…(γέλια).

Τελικά είναι σωστό να βάζουμε ταμπέλες στους καλλιτέχνες; Εσύ, πού ανήκεις μουσικά αν σε ρωτούσε κάποιος;

Δεν είναι σωστό αλλά θα γίνεται γιατί ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να κατηγοριοποιεί σχεδόν τα πάντα. Θα έλεγα ότι ανήκω στο κοινωνικό πολίτικο τραγούδι, αλλά ελπίζω και στην καλή μουσική.

Πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη ο κόσμος να στραφεί στην τέχνη και στην ποιοτική της μορφή δίχως φίλτρα και fast food σουξέ;

Κατά τη γνώμη μου η τέχνη και ο πολιτισμός μπορούν να διαμορφώσουν έναν διαφορετικό άνθρωπο, πιο παρατηρητικό με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και κοινωνική νοημοσύνη. Απλώς δεν είναι μόνο στο χέρι του ατόμου αν θα μπορέσει να ανακαλύψει τη μουσική, το θέατρο και άλλες μορφές τέχνης αλλά και στο χέρι του κράτους. Το τελευταίο διάστημα για παράδειγμα είναι αρκετά οικονομικά δυσβάσταχτο να βλέπεις συχνά θέατρο, εκθέσεις και συναυλίες.

Ποια ερώτηση κάνεις στον εαυτό σου όταν όλα πάνε χάλια;

Πολυξένη, αν και τα έχεις φτύσει τουλάχιστον μέσα στις επιλογές σου είσαι καλά; Αν ναι κάνε υπομονή, αν όχι πάμε να τα φέρουμε όλα τούμπα.

Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό μέχρι στιγμής επαγγελματικά;

Θεωρώ ότι έχω την τιμή να μου έχουν δοθεί πολύ όμορφα τραγούδια, να έχω βρεθεί στη σκηνή με φοβερούς καλλιτέχνες και δημιουργούς που άφησαν την δική τους ιστορία αλλά και να στηρίξω αρκετά βήματα μου στις δυνάμεις μου με συνοδοιπόρους φίλους συναδέλφους και οικογένεια.

Ποιος/α καλλιτέχνης (και μη) σε καθόρισε μουσικά και ποιες οι μουσικές προσλαμβάνουσές σου;

Ο πατέρας μου έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στα μουσικά μου ακούσματα και έδωσε τις βάσεις να μπορώ να αναζητώ και να εκτιμώ την καλή μουσική.

Τι είναι αυτό στο οποίο δεν κάνεις εκπτώσεις και δεν θα κάνεις ποτέ;

Σιχαίνομαι την αδικία. Όσο περνάει από το χέρι μου δεν θέλω να συμβαίνει.

Πότε ήταν η στιγμή που έφαγες τη λεγόμενη «σφαλιάρα» στη ζωή σου και είδες τα πράγματα εντελώς διαφορετικά;

Όταν από την κούραση έπαθα υπερκόπωση και το σώμα μου κατέβασε ρολά.

Τι σε ενοχλεί περισσότερο στην εποχή μας; Εντός και εκτός μουσικής;

Οι άπειρες δυνατότητες που θα μπορούσαν να υπάρχουν για όλους αλλά ζούμε την εποχή του «ναι, αλλά τι να κάνουμε τώρα;».

Πες μου τέσσερις λέξεις που σας έρχονται τώρα στο μυαλό.

Αγάπη, τσάι, ξυπνητήρι, διάβασμα.

Στα χρόνια της social-ερας μπορεί να υπάρξει πραγματικός έρωτας;

Πάντα μπορεί να υπάρξει πραγματικός έρωτας, δόσιμο με όλη την καρδιά και αμοιβαία συνύπαρξη. Απλά σε κάθε εποχή διαφοροποιείται, κάποια πράγματα δυσκολεύουν αλλά βελτιώνονται…

Ποιο σημείο της πόλης είναι το αγαπημένο σου;

Το σπίτι μου.

Σε ποιο τραγούδι επιστρέφεις όταν όλα πάνε λάθος;

Rene Aubry -Salento.

Τι σημαίνει ομορφιά στην εποχή της υπερβολής;

Η ομορφιά κρύβεται στα πιο απλά που δεν απολαμβάνουμε πια.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου quote, τραγούδι, βιβλίο...

Η τέχνη είναι ένα είδος εξέγερσης. Δηλαδή κάτι το οποίο πολύ απλά, δεν επιτρέπεται να είναι ελεύθερο. Την τέχνη και την ελευθερία πρέπει να την κλέβουμε, όπως τη φωτιά του Προμηθέα, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσουμε εναντίον της καθεστηκυίας τάξης, Πάμπλο Πικάσο. Δραπετσώνα – Μίκης Θεοδωράκης, Μπάρμπα Γκοριό – Ονορέ ντε Μπαλζάκ.

Ποια είναι τα επόμενα βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα σχέδιά σου;

Βραχυπρόθεσμα έχω τις συναυλίες που ετοιμάζω. Τη Δευτέρα (30/1) παίζω στο Μπαράκι της Διδότου με τον Γιώργο Παυλάκο στο πιάνο, ένα πρόγραμμα με λυρικά και μη τραγούδια Θεοδωράκη και Χατζιδάκι που με έχουν καθορίσει. Μετά θα παίξω στα ΚΕΘΕΑ με την μπάντα μου και επόμενη στάση η Χαλκίδα.

Τι πρέπει να έχει μαζί του στο προσεχές live στο Μπαράκι της Διδότου κάποιος που θα έρθει να σε δει (οκ, εκτός από «Πολύχρωμες Ζακέτες»).

Ό,τι κι αν έχει ή δεν έχει θα το βρει σε εμάς. Αρκεί να θέλει να τραγουδήσει και να περάσει όμορφα.

Πότε βάζεις εσύ τελεία, πότε κόμμα και πότε αποσιωπητικά;

Τελεία όταν κάτι όντως έχει τελειώσει ολοκληρωτικά για εμένα, κόμμα όταν δεν σταματάω να μιλάω (σύνηθες φαινόμενο) και αποσιωπητικά σχετικά σπάνια, συνήθως ότι λέω αυτό και εννοώ. Δεν είμαι και πολύ μυστηριώδης.

Το θαυμαστικό είναι ένα από τα πιο κακο- χρησιμοποιημένα σημεία στίξης. Αναρωτιέμαι σε ποιες συνθήκες το χρησιμοποιείς εσύ.

Είτε όταν θέλω να κρύψω τι πραγματικά θέλω να πω και να το ωραιοποιήσω είτε όταν είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη.

Πολυξένη, στείλε ένα empowering μήνυμα σε όλες τις γυναίκες.

Η ισότητα θέλει ισοτιμία. Να ακούμε τις ανάγκες μας και να μην συμβιβαζόμαστε σε τίποτα λιγότερο από αυτό που μας αξίζει.

Λίγα λόγια για την Πολυξένη Καράκογλου

Η Πολυξενη Καράκογλου ξεκίνησε μαθήματα πιάνου όταν ήταν 6 χρονών.

Τελειώνοντας το δημοτικό αποφάσισε να πάει στο Μουσικό Σχολείο Πειραιά απ’ όπου πήρε και το απολυτήριο της.

Πέρασε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον πρώτο χρόνο σπουδών της ανακοινώθηκε η 4^η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου όπου και διακρίθηκε.

Έτσι ξεκίνησε το όμορφο ταξίδι της δισκογραφίας της, πρώτα στο single της 4^ης Ακρόασης και έπειτα στη συμμετοχή στο δίσκο «Απ’ το Μηδέν» του Σπύρου Παρασκευάκου και του Ζαχαρία Καρούνη με το τραγούδι «Ο άνθρωπος μπορεί».

H πρώτη της δισκογραφική δουλειά έγινε σε συνεργασία με 2 επίσης νέους καλλιτέχνες, τον Γρηγόρη Πολύζο και την Αθηνά Σπανού. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος τον Μάρτιο του 2019 και ονομάζεται «Πολύχρωμες Ζακέτες».

Έχει συμπράξει με σημαντικούς καλλιτέχνες με ξεχωριστές στιγμές η συνεργασία της με τον Θάνο Μικρούτσικο όπου την επέλεξε να ερμηνεύσει τα πολιτικά του τραγούδια , καθώς και με τον Κώστα Μακεδόνα σε συναυλίες αφιερωμένες στη μελοποιημένη ποίηση.

Την Άνοιξη που μας πέρασε παρουσίασε μία διασκευή του “Bohemian Rhapsody” των Queen.