Στην ερώτηση λογική ή συναίσθημα η απάντηση είναι ο μαθηματικός και μουσικός Στέλιος Τσουκιάς

Σε μια εποχή που υπάρχουν ακόμα κατάλοιπα περασμένων δεκαετιών για το πώς να πετύχει κάποιος και που η ανάγκη για διάκριση κάνει πολλούς νέους να στρέφονται σε γρήγορες λύσεις (και άσχετα ριάλιτι) το πρόβλημα είναι πως τις περισσότερες φορές χάνεται η ουσία και μαζί το ταλέντο αυτών των παιδιών. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, η λύση στο πρόβλημα που αδικεί αυτούς τους νέους είναι κάποιες άλλες επιλογές γνωστές και ως δύσκολος δρόμος. Ένας δρόμος που περιλαμβάνει ταλέντο, συνέπεια, κόπο, προσωπικό αγώνα, και ένα γεμάτο 24ώρο προκειμένου να γίνει σωστά και λογικά το πέρασμα στο όνειρο.

Ο Στέλιος Τσουκιάς σπούδασε μαθηματικά και έχοντας μία ξεκάθαρη εικόνα των data αυτής της εποχής, εργάζεται ως Data Scientist για να υποστηρίξει το πάθος του για τη μουσική. Αν με ρωτάς, στατιστικά, ο δρόμος που επέλεξε -εκτός από το ότι θα του προσφέρει αυτά που έχει ονειρευτεί, είναι και εκείνος που εμπνέει και αξίζει χίλιες φορές να μεταδοθεί. Το γεγονός πως παράγει τέτοιου είδους content θα αποτελεί και μία από τις μεγαλύτερες τάσεις στο μέλλον. Αν όχι αυτό, τότε τι;

Στο μυαλό ενός Μαθηματικού- Μουσικού

Το αγαπημένο του ποίημα είναι «Η πέτρα του ήλιου» του Octavio Paz και αγαπημένη του ταινία το «Inception». Η σχέση του με τα αγαπημένα του Εξάρχεια είναι σε status Complicated και αγαπημένη του λέξη -κόντρα στις πιθανότητες- είναι ο Έρωτας. Η γκρίνια είναι κάτι ανυπόφορο για εκείνον και η ψευτιά μπορεί να τον φτάσει εκτός ορίων. Τα στατιστικά λένε πως δεν συγχωρεί την κοροϊδία και την ασυνέπεια. Πίστη, δουλειά και γερό στομάχι είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας για εκείνον ή αλλιώς αξιώματα που δεν χρειάζονται καμία απόδειξη όταν προστίθενται σε εκείνο το όνειρο.

Με αφορμή την εμφάνιση του Στέλιου στον «Σταυρό του Νότου» την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου, θελήσαμε να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα προκειμένου να μάθουμε πόση απόσταση απέχει -τελικά- η λογική από το συναίσθημα αλλά και πόσα «χιλιόμετρα» διανύει ο ίδιος προκειμένου να μηδενίσει την εν λόγω απόσταση.

Στέλιο, από τα Εξάρχεια στη Σάμο και το Λονδίνο και από τα Μαθηματικά και τη Στατιστική στη μουσική. Η λογική με το συναίσθημα είναι απαραίτητο να συνυπάρχουν σε ίσες ποσότητες στη ζωή σου και στατιστικά τι υπερτερεί όταν όλα πάνε λάθος; Ποιος δρόμος σού δίνει τις περισσότερες απαντήσεις;

Η λογική είναι η σταθερά μου. Το συναίσθημα το οξυγόνο μου. Με πολέμησα αρκετά στο παρελθόν αλλά τώρα έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα πως ορισμένα πράγματα χρειάζονται λογική για να προχωρήσεις. Ή αλλιώς, χρόνο να ηρεμήσει το συναίσθημα. Ήμουν πολύ παρορμητικός και τα ζούσα όλα στα κόκκινα. Ακόμα το κάνω αλλά τροφοδοτώ τη μουσική με το συναίσθημά μου. Τα εκτονώνω όλα πάνω στις νότες, το τραγούδι και τον στίχο. Όσο για το ποιος δρόμος δίνει τη λύση, πιστεύω και οι δύο. Δεν είναι μονόδρομος η ζωή.

Δουλεύεις ως Data Scientist για να υποστηρίξεις το πάθος σου για τη μουσική. Ήξερες από μικρή ηλικία πως πρέπει να πάρεις ένα τέτοιο πτυχίο προκειμένου να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις; Ήταν μια μελέτη βάσει πιθανοτήτων για το πώς θα καταφέρεις να κάνεις αυτό που αγαπάς; Αν δεν είχες αυτό το πτυχίο θα έκανες οποιαδήποτε δουλειά για να υποστηρίξεις τη μουσική σου;

Μικρός ήθελα να γίνω γιατρός. Δεν είχα ιδέα τι είναι το Data Analysis και το Analytics γενικότερα. Δεν έπιασα τον βαθμό που χρειαζόταν για να μπω Ιατρική και έτσι έφυγα για Σάμο να σπουδάσω μαθηματικά και στατιστική. Με γοήτευσαν τα μαθηματικά. Θυμάμαι διάβαζα αργά τα βράδια και το χαιρόμουν. Δεν είχα κάνει καμιά πρόβλεψη για το τι μέλλει γενέσθαι. Όλα ήρθαν με φυσική ροή, χωρίς να πιέσω καταστάσεις και χωρίς να ξέρω και το γιατί όταν συνέβαιναν τα πράγματα. Σήμερα νιώθω όμορφα που μπορώ και συντηρώ την μουσική μου και δεν κάνω οποιαδήποτε έκπτωση. Αν δεν είχα το πτυχίο, ενδεχομένως να έκανα οποιαδήποτε δουλειά ή να μην είχα ηρεμία και χρόνο να ασχοληθώ με τη μουσική... δεν έχω ιδέα.

Γνωρίζοντας καλά από αριθμούς, τί ρόλο παίζουν στη ζωή σου; Σε επηρεάζει (και αν ναι πόσο), για παράδειγμα, το πόσο καλά θα πάει σε «νούμερα» -είτε ένα live, είτε ένα τραγούδι σε views και όλο το ενδιάμεσο με το οποίο εμπλέκεσαι;

Όπως και να το δούμε, δε θα μπορούσα να μην ασχοληθώ, έστω και λίγο, μιας και η πρωινή μου δουλειά έχει να κάνει με τέτοιου είδους νούμερα, απλά σε άλλο αντικείμενο. Παρ' όλ' αυτά, προσπαθώ να μην είμαι τόσο αυστηρός απέναντι στη μουσική. Το να βλέπω εμμονικά τα views ενός βίντεο ή τα νούμερα ενός live, είναι λίγο επικίνδυνο και ίσως με οδηγήσει στο να βλέπω την τέχνη συντηρητικά. Πάντα κάνω την εξής ερώτηση: «αν δεν πάει καλά ένα τραγούδι ή ένας δίσκος, αν σε δέκα χρόνια από τώρα δεν πάει η φάση γενικότερα, θα σταματήσω να κάνω μουσική;». Η απάντηση είναι φυσικά και όχι. Ξαφνικά θα σταματήσω να νιώθω την ανάγκη να εκφράζομαι και να παίρνω οξυγόνο; Η μουσική είναι τρόπος ζωής πια για μένα.

Γνωρίζοντας καλά από μαθηματικά θα έχεις και απόλυτη κατανόηση της έννοιας του χρόνου. Μία έννοια που έχει το δικό της ρόλο και στα κομμάτια σου θα έλεγα. Πόσο δύσκολο project είναι να τολμήσει κάποιος να ζήσει στο «τώρα»; .

Με έχει απασχολήσει πολύ ο χρόνος που συνδέεται κατά βάση με την ύπαρξή μας. Τουλάχιστον σε αυτόν εδώ τον βράχο που ζούμε. Τρέχουμε σαν χάμστερς κάθε μέρα και γυρίζουμε πολλές φορές στο ίδιο σημείο. Στις 9 το βράδυ, σκοτωμένοι απ΄τη δουλειά βρισκόμαστε να τρώμε στον καναπέ μας μπροστά από μία οθόνη χαζεύοντας ειδήσεις ή ένα ριάλιτι ή αδιάφορα ποστς άγνωστων ανθρώπων. Αφήνω τον παρακάτω στίχο από το τραγούδι «Χαίρε Χρόνε» που θα βρίσκεται στον επερχόμενο δίσκο μου.

Χαίρε χρόνε σαρκοβόρε κάθε βράδυ με γυρεύεις

Και μ’ ένα άγριο ουρλιαχτό με γλεντάς και με χορεύεις

Και κάθε βράδυ που γερνώ όταν σε αντικρίζω

Με ρίχνεις μέσα στο κενό Μα το κενό τσακίζω

Γιατί όσο κρατάει μια στιγμή γύρω απ΄ τις συμπληγάδες

Θα ταξιδεύει η ψυχή μέσα απ’ τις χαραμάδες

Σε ένα κόσμο που με την άνοδο της τεχνολογίας βλέπουμε συνεχώς εκπτώσεις σε αξίες και την επιλογή του εύκολου δρόμου (γρήγορη δημοσιότητα μέσω ριάλιτι, instagram, κ.λπ), πιστεύεις πως είναι επιτακτική η ανάγκη να στραφούμε στην τέχνη γενικότερα, τώρα όσο ποτέ;

Κάθε εποχή νομίζω έχει τις φτηνές της επιλογές. Διαχρονικά όμως αυτό που μένει είναι το έργο που προσφέρεις, το προσωπικό σου αποτύπωμα που έστω και έναν άνθρωπο να επηρεάσει είναι σημαντικό. Αυτά μετρούν και όχι η γκλαμουριά. Δεν κρίνω κανέναν. Ο καθένας ας κάνει τις επιλογές του. Δεν ξέρω αν είναι επιτακτική η ανάγκη ειδικά τώρα, πάντα η τέχνη πρόσφερε καταφύγιο.

Στατιστικά, στην εποχή της εικόνας και του τεράστιου ανταγωνισμού μέσω αυτής, των εκατομμύρια επιλογών μέσω της τεχνολογίας, πιστεύεις πως είναι πιο δύσκολο να ξεχωρίσει στις μέρες μας ένας ταλαντούχος άνθρωπος;

Σίγουρα είναι. Η πληροφορία είναι άπειρη στο διαδίκτυο και «βγαίνουν» στην επιφάνεια αυτά που εξυπηρετούν τους αλγόριθμους. Απ’ τη δική μου την πλευρά, αυτό που μπορώ, είναι να ασχοληθώ με τη μουσική και τη δημιουργία. Θέλω να πιστεύω πως καθετί που αξίζει θα βρει τον δρόμο, διότι το σύμπαν έχει τη δική του νομοτέλεια. Πιστεύω στη σκληρή δουλειά, το πείσμα και την τρέλα. Ακολουθώντας αυτά τα τρία, με συνέπεια, κάπου ωραία καταλήγεις. Σε αυτά πιστεύω και σε αυτά στηρίζω την καθημερινότητά μου.

«Μη μου μιλάτε για χορούς», «Τι είναι Αγάπη», «Ένας Λύκος Αισθηματίας», «Το Φρικιό», «Κοιτάζω Έξω», και, και, και. Όποιο τραγούδι κι αν άκουσα βλέπω δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις. Πιστεύεις ότι ο ελληνικός στίχος έχει περισσότερο συναίσθημα;

Για τους Έλληνες σίγουρα. Είναι πολύ πλούσια η ελληνική γλώσσα και βοηθάει πολύ στην πυκνότητα και την ποιητικότητα του λόγου. Αλλά μετά διαβάζω τους στίχους του Dylan και του Cohen και σκέφτομαι πως σε οποιαδήποτε γλώσσα μπορείς να είσαι άμεσος, τρυφερός, σκληρός και ποιητικός. Η γλώσσα είναι το εργαλείο αλλά ταυτόχρονα οι λέξεις κουβαλούν το συναίσθημα, έχουν τον κώδικα. Για εμένα, ως δημιουργό, έχει μεγάλη αξία να εκφράζομαι στη γλώσσα μου και να συνομιλώ με κάθε ακροατή οποιασδήποτε ηλικίας ή μόρφωσης όταν παίζω στη χώρα μου. Ωστόσο στα lives μου έχω εντάξει κάποια αγγλόφωνα τραγούδια που με κινούν συναισθηματικά και με έχουν επηρεάσει. Πιστεύω ότι και η μουσική και η ερμηνεία έχουν δικό τους κώδικα και μπορείς μέσω αυτών να επικοινωνήσεις και να μοιραστείς συναίσθημα.

Με ποιο τραγούδι σου, έστειλες το μεγαλύτερο και πιο "ηχηρό" μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση;

Δεν το ξέρω αυτό. Δεν σκέφτομαι το μήνυμα όταν γράφω ένα τραγούδι. Απλά αφήνομαι σε αυτό που νιώθω και με πάει όπου είναι να με πάει.

Φοβόμαστε να είμαστε ευτυχισμένοι και πολλές φορές «ξερνάμε» τη χαρά και την ευτυχία διότι η μεγαλύτερη φοβία μας είναι πως είμαστε αναλώσιμοι; Αυτή τη φθορά είναι που δεν αντέχουμε;

Ο φόβος όπως και ο πόνος είναι εθιστικός. Μας μεγαλώνουν και μας γαλουχούν έτσι. Κανείς δεν γεννήθηκε με φόβο. Στην πορεία έρχεται και εκεί που όλα πάνε καλά αρχίζουμε και νιώθουμε ενοχές. Σαν να πρέπει να υπάρχει ταλαιπωρία σώνει και ντε ώστε να αξίζουμε την γαλήνη και την ηρεμία. Η ιδέα του θανάτου, αντί να μας τρομάζει, μπορεί να γίνει κινητήριος δύναμη για να ζούμε το «τώρα» μας. Αλλιώς η καθημερινότητα γίνεται ανυπόφορη.

Είσαι περισσότερος δημιουργικός όταν όλα πάνε καλά ή όταν όλα πάνε σ@@@@;

Τα περισσότερα τραγούδια τα έχω γράψει γιατί κάτι με έπνιγε ή με προβλημάτιζε. Τον τελευταίο καιρό έχω αναθεωρήσει αρκετά πράγματα και έχω ήδη γράψει αρκετές ματζόρε μελωδίες. Όλα καλοδεχούμενα είναι αρκεί να υπάρχει αλήθεια!

Υπήρξε στιγμή που κάποιος προσπάθησε να σου κόψει τα φτερά; Πώς αντέδρασες; Υπερτερεί η λογική σε τέτοιες συνθήκες;

Δεν υπήρξε και σε αυτό είμαι τυχερός. Δεν είχα ποτέ απέναντι μου κανέναν απ΄την οικογένεια που δεν ήθελε τη μουσική. Τις Κυριακές τραγουδούσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι όταν ήμουν μικρός. Μεγαλώνοντας, προσπάθησα να βλέπω οποιαδήποτε αρνητική κριτική ως μια δημιουργική διαδικασία. Όσον αφορά το hate speech, δε δίνω δεκάρα.

Έχοντας κάνει τους υπολογισμούς σου, πού σε βλέπεις σε βάθος χρόνου;

Δεν έχω κάνει υπολογισμούς. Θα ρίξω τα χαρτιά και θα σου πω.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δήλωση που θα κάνεις μέσω του νέου σου άλμπουμ;

«Κοιτάζω έξω». Είναι και ο τίτλος του άλμπουμ και το βασικό μήνυμα/προτροπή μου προς όλους και όλες. Nα κοιτάξουμε έξω, να απλώσουμε το βλέμμα στον ορίζοντα. Πέρασε πολύς καιρός που μείναμε κλεισμένοι μέσα, βαλτωμένοι και ακίνητοι. Δεν βλέπαμε τίποτα άλλο πέρα από στενούς χώρους. Τώρα έφτασε η στιγμή να κυκλοφορήσει ολόκληρος ο δίσκος στις 17 Φεβρουαρίου, με τραγούδια που έγραψα κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Είναι μία κατάθεση συναισθημάτων γύρω απ΄την ύπαρξη, τον έρωτα και τον προβληματισμό απέναντι στην δυστοπία που βιώνει η κοινωνία μας τον τελευταίο καιρό.

4 χρόνια μετά το πρώτο live στον Σταυρό, θέλω να μου πεις τα συναισθήματά σου και τι είναι αυτό που σε κάνει να πεις πως ο στόχος επετεύχθη.

Θυμάμαι όταν ήμουν 15 χρονών και είχα πάει σε ένα live του Θάνου Μικρούτσικου στον Σταυρό του Νότου. Είχα αναρωτηθεί πώς θα ήταν να έπαιζα κάποια στιγμή σε αυτή τη σκηνή και αυτό έγινε πραγματικότητα το 2019, που έπαιξα πρώτη φορά στη σκηνή που ονειρεύτηκα. Τώρα πια νιώθω το χώρο πολύ οικείο. Περιμένω πώς και πώς να παίξουμε, με νέα μπάντα και νέο ήχο. Πιο ροκ και πιο μπλουζ. Πέρασε καιρός, αλλάξαμε κι εμείς. Ραντεβού στις 22 Φεβρουαρίου, στη γιορτή που έχουμε στήσει για εσάς και για εμάς.

Ποια είναι τα πέντε χαρακτηριστικά σου που εκνευρίζουν τους γύρω σου;

Έλλειψη επαφής με το περιβάλλον όταν χάνομαι σε σκέψεις.

Κάνω ταυτόχρονα πολλά πράγματα.

Δεν αφήνω κανέναν να μπαίνει στην κουζίνα μου (γέλια).

Κοιμάμαι πολλές ώρες.

Γκρινιάζω όταν δεν έχω πιει καφέ.

Ποιες είναι μεγαλύτερες αξίες που έχεις πάρει από το σπίτι σου και ποια η σπουδαιότερη συμβουλή της γιαγιάς σου;

Να αγαπώ τον εαυτό μου και να προσφέρω ανιδιοτελώς (συμβουλή της μητέρας μου).

Στείλε ένα μήνυμα ενδυνάμωσης σε όλες τις γυναίκες της ζωής μας.

Μη μασάτε και μη φοβάστε τίποτα. Υπάρχει τόση ομορφιά μέσα και έξω σας και τόσοι πολλοί που θέλουν να την αγκαλιάσουν. Είμαστε δίπλα σας.

Τελικά, με όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας, πιστεύεις πως υπάρχει σωτηρία;

Φυσικά και υπάρχει. Τι λέγαμε για την τέχνη πιο πάνω;

ΣΤΕΛΙΟΣ ΤΣΟΥΚΙΑΣ LIVE

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου

Σταυρός του Νότου Club

Προπώληση

Ο Στέλιος Τσουκιάς επιστρέφει στον Σταυρό του Νότου, λίγο πριν την κυκλοφορία του νέου του album, δημιουργικά και κοινωνικά ανήσυχος, με ανανεωμένη εικόνα και με νέο, δυναμικό ήχο.

Με νέα μπάντα, συναισθήματα, βιώματα και ιδέες να μπλέκονται με φρέσκους ήχους, ανεβαίνει στη σκηνή του Club του Σταυρού του Νότου, με στόχο να αγγίξει κάθε πτυχή της ζωής μας - σκληρής ή τρυφερής - συμπαρασύροντας σε έναν ροκ διονυσιασμό ακόμα και τον πιο διστακτικό ακροατή.

Η μουσική είναι τρόπος έκφρασης ή και σωτηρίας για άλλους και ο Στέλιος με την παρέα του υπόσχονται να παίξουν μουσικές που έχουν αγαπήσει και που εμπνέουν, στήνοντας μία γιορτή με εκπλήξεις. Το μπλουζ αγκαλιάζει την παράδοση, η σύγχρονη ελληνική τραγουδοποιία την αμερικάνικη folk, μέσα από τον ηλεκτρισμό μιας μπάντας που θα μας ξεσηκώσει και θα σκορπίσει τα προβλήματά μας για δύο ώρες στον αέρα.

Στο live συμμετέχει η ξεχωριστή Λόλα Γιαννοπούλου, με τους πολλαπλούς της ρόλους ως τραγουδοποιός, ερμηνεύτρια και μουσικός.

Mαζί του οι μουσικοί: Tom Yosi - ηλεκτρική κιθάρα, Κατερίνα Λιάκη - πλήκτρα, Στέφανος Χαμαλίδης - τρομπέτα, Πέτρος Σταμέλος - μπάσο, Γιώργος Μπαρμπέρης - τύμπανα.

Λίγα λόγια για τον Στέλιο Τσουκιά

Ο Στέλιος Τσουκιάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Εξάρχεια. Σπούδασε Στατιστική και Μαθηματικά στην Σάμο και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στα Εφαρμοσμένα Οικονομικά και Χρηματοοικονομικά στην ΑΣΣΟΕ. Στα εννιά του έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική και ξεκινά μαθήματα για αρμόνιο.

Ο συντηρητικός τρόπος διδασκαλίας σε συνδυασμό με την εκμάθηση κλασσικής μουσικής και μόνο, τον απωθούν και σταματά. Τρία χρόνια μετά, 12 χρονών, παίρνει την πρώτη του κιθάρα και πλέον αυτοδίδακτος, ξαναγυρνά στη μουσική. Μπαίνοντας στην εφηβεία επηρεάζεται από τη μουσική των Bob Marley, Red Hot ChiliPeppers, Active Member και Τρύπες. Επίσης, από σπουδαίους Έλληνες τραγουδοποιούς, όπως ο Τσιτσάνης, ο Πάνου, ο Μπιθικώτσης.

Στα 18 του, ως φοιτητής πια, βγάζει τα πρώτα του χρήματα παίζοντας παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα, στο κουτούκι του κυρ Νίκου, στο Καρλόβασι της Σάμου. Κάποια χρόνια αργότερα συμμετέχει στο πολιτιστικό Φεστιβάλ «Γιάννης Ρίτσος» με την μπάντα του, παίζοντας ροκ και έντεχνα τραγούδια. Επιστρέφει στην Αθήνα, ξεκινά live εμφανίσεις σε χώρους όπως η «Όστρια» και το «καφέ Διπλό» στα αγαπημένα του Εξάρχεια, αλλά και στη μουσική σκηνή HollyWood Stage. Εμφανίζεται επίσης στο Λονδίνο και το Άμστερνταμ παρουσιάζοντας ένα αφιέρωμα για τον Παύλο Σιδηρόπουλο.

Tον Οκτώβριο του 2018 κυκλοφορεί το πρώτο του τραγούδι, μία αιρετική διασκευή του κομματιού "Άστα τα μαλλάκια σου», δίνοντας άλλο ήχο στο διαχρονικό κομμάτι των Σουγιούλ – Σακελλάριου. Η ζωή στο Λονδίνο και τα ταξίδια εκτός, τον φέρνουν πιο κοντά στον ελληνικό πολιτισμό. Γράφει και τραγουδά στη γλώσσα του, αλλά και εμπλουτίζει τη μουσική του με ήχους από όλο τον κόσμο. Τον Ιανουάριο του 2019 κυκλοφορεί το δεύτερο του κομμάτι, ‘Μη μου μιλάτε για χορούς’, σε στίχους και μουσική του Κώστα Γεωργιάδη και ακολουθεί το ‘Τί είναι Αγάπη’, σε μουσική δική του και στίχους της μητέρας του.

Τον Φεβρουάριο του 2020 κυκλοφορεί το πρώτο του προσωπικό album – ο ‘Αγιος Ψεύτης’, που περιλαμβάνει επτά κομμάτια. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται σε σημαντικές σκηνές του Λονδίνου όπως το Ο2 Islington και το Zigfrid von Underbelly ενώ μετά την κάθοδό του στην Ελλάδα πραγματοποιεί επιτυχημένες εμφανίσεις στην Αθήνα και τον Σταυρό του Νότου, στη Θεσσαλονίκη (Καφωδείο) και σε διάφορες πόλεις της επαρχίας, όπως η Χαλκίδα, η Κόρινθος και η Καστοριά.