Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Το τραγούδι που προσεγγίζει τη ζωή μου θα ήθελα να είναι αυτό που δεν έχω πει»

Σε μια εποχή που συνεχώς αλλάζει, «τρέχει» και μεταβάλλεται, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη παραμένει σταθερή στα πιστεύω και στις αξίες της επιλέγοντας τον δρόμο της αλήθειας τον οποίο επικοινωνεί με μοναδικό τρόπο πρωτίστως μέσα από τα τραγούδια της. Η πολυπλοκότητά της έγκειται στην απλότητα κι έτσι μια συνέντευξη μαζί της είναι πάντα ένα καλό μάθημα απομαγνητοφώνησης όχι μόνο για εκείνα που είπε αλλά και για εκείνα που δεν είπε.

Με αφορμή τη μουσική συνύπαρξή της με την Ελευθερία Αρβανιτάκη με τη μεγάλη περιοδεία τους σε Ελλάδα και Κύπρο, η Ελεωνόρα μιλάει για τη δημιουργική «Επιμονή» της, αναλύει έννοιες όπως «Αλήθεια» και «Ελευθερία», ενώ αναφέρεται και σε εκείνα τα «Δεύτερα Κλειδιά» που συμβολίζουν ένα από τα μεγαλύτερα κεκτημένα της: τους αληθινούς φίλους.

Συμπέρασμα; Καταλαβαίνουμε απόλυτα τον λόγο που ερμηνεύει εκείνη το κομμάτι «Μαγκιά».

Συνέντευξη με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Κυρία Ζουγανέλη, αν και η φωνή σας είναι 100% αναγνωρίσιμη όταν ερμηνεύετε -καθώς δεν μοιάζει με καμία άλλη, κάποιος μπορεί να μην την αναγνωρίσει όταν σας ακούσει, για παράδειγμα, όταν μιλάτε στο ραδιόφωνο. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι παρουσιάζετε ένα Podcast και πρέπει να συστηθείτε με λίγες λέξεις σε ένα κοινό που δεν σας ξέρει: 1) ποια είστε και 2) ποιο τραγούδι θα πείτε acapella;

Είμαι ένας άνθρωπος που αναζητώ με πολύ πάθος την αλήθεια των άλλων και τη δική μου. Ότι είμαι επίμονη και δουλευταρού. Ότι αγαπώ πάρα πολύ την επικοινωνία μου με τον κόσμο. Acapella θα επέλεγα να πω ένα τραγούδι που δυστυχώς δεν έχει καταφέρει να περάσει στα ραδιόφωνα και το γνωρίζουν μόνο όσοι με ακολουθούν πολύ πιστά. Λέγεται «Μαργαρίτα» και είναι σε στίχους Ελένης Φωτάκη και μουσική Μίνου Μάτσα.

Θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως επαναστάτρια στη μουσική;

Στη δουλειά μου δεν ξέρω αν είμαι επαναστάτρια. Το σίγουρο είναι πως μου αρέσει να κάνω πράγματα που να μην με περιορίζουν. Αναζητώ καινούρια μονοπάτια, σπάω κατεστημένα, παίζω παιχνίδια με τον εαυτό μου για να μπορώ να είμαι ενεργή και δημιουργική.

Οι ταλαντούχοι άνθρωποι είναι ανασφαλείς στη συντριπτικοί τους πλειοψηφία. Ποια είναι η δική σας μεγαλύτερη ανασφάλεια;

Δεν έχω μία συγκεκριμένη, αλλά ανάλογα με την περίοδο και με αυτά που σκέφτομαι, «φουντώνουν» άλλες ανασφάλειες. Άλλοτε έχω ανασφάλεια με τη φωνή μου, άλλοτε έχω ανασφάλεια με το σώμα μου, άλλοτε με τις επιλογές μου, άλλοτε με το μέλλον και το πού θα πάει όλο αυτό. Αν κάτι κάνω σωστά ή λάθος. Οι ανασφάλειες «σβήνουν» και «ξυπνάνε» ανά περιόδους και είναι διαφορετικές.

Την «Επιμονή σου» την ερμηνεύσατε με μοναδικό τρόπο πριν από λίγα χρόνια και εξακολουθεί αυτό το κομμάτι να δίνει δύναμη από τη δυνατή ερμηνευτική σας δύναμη σε πάρα πολλούς ανθρώπους. Αναρωτιέμαι τι ρόλο παίζει η επιμονή σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Η επιμονή είναι καλύτερο να συνδυάζεται και με την υπομονή. Γιατί πολλά πράγματα δεν μπορούν να γίνουν στον χρόνο που εμείς απαιτούμε. Η ζωή έχει τους δικούς της χρόνους πολλές φορές. Τα πράγματα μπορεί να μην έρθουν ακριβώς όπως τα ονειρευόμαστε. Μπορεί να έρθουν πολύ χειρότερα, αλλά και πολύ καλύτερα. Σαφέστατα, όταν υπάρχει η διάθεση επιμονής, να είσαι δηλαδή πάνω από αυτό που ζητάς, έχεις πάντα πολλά πράγματα να πάρεις από αυτό. Όπου κι αν βγει.

Μετά από τα επαναλαμβανόμενα soldout στη μουσική σκηνή VOX στην Αθήνα, το πολύ επιτυχημένο ΜΑΖΙ με την Ελευθερία Αρβανιτάκη συνεχίζεται με συναυλίες σε Ελλάδα και Κύπρο. Ένα από τα μεγαλύτερα credits για έναν καλλιτέχνη είναι χωρίς αμφιβολία το sold out. Σας δημιουργεί μία έξτρα ευθύνη αυτή η μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό;

Ευθύνη όχι. Είναι πάρα πολύ μεγάλη χαρά να τραγουδάς σε ένα θέατρο που είναι κατάμεστο και να βλέπεις τις σπίθες στα μάτια των ανθρώπων. Αλλά ας μην το περιορίσουμε στο sold out. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που παίρνουν την παρέα τους ή την οικογένειά τους και έρχονται να δουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη σε χώρους όπου πολλές φορές μπορεί να υπάρχει μια ελαφρά ταλαιπωρία όπως π.χ. το πάρκινγκ ή ο κλιματισμός. Εμένα αυτό με συγκινεί και θα με συγκινεί μέχρι να κλείσω τα μάτια μου.

Εκτός από τον κόσμο που σας τιμάει με την παρουσία του τι άλλο θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα live ώστε να είναι επιτυχημένο;

Επικοινωνία. Να συντονιστούν ο καλλιτέχνης με το κοινό και να «ταξιδέψουν» μαζί κάπου αλλού για μερικές ώρες.

Τι ρόλο παίζουν οι συνεργάτες στη ζωή σας; Υπάρχει κεραυνοβόλος μουσικός έρωτας;

Υπάρχει έρωτας. Δεν ξέρω αν είναι κεραυνοβόλος. Με τους μουσικούς μου έχω μια τρομερή σχέση. Με αυτούς που με ακολουθούν μέσα στα χρόνια. Και έχω πολλούς μακροχρόνιους συνεργάτες που πορευόμαστε με θαυμασμό, κατανόηση, εμπιστοσύνη. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχω κοινή αισθητική και άποψη για τη ζωή. Αυτό βέβαια, δεν συμβαίνει πάντα.

Με την Ελευθερία Αρβανιτάκη εισπράξαμε μία απίστευτη χημεία επί σκηνής. Τι ρόλο παίζει αυτή η χημεία μεταξύ των συνεργατών;

Με την Ελευθερία Αρβανιτάκη είχαμε έναν ευλογημένο χειμώνα και μας υποδέχθηκε ο κόσμος πολύ θερμά, γι’ αυτό αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μαζί. Η αλήθεια είναι πως έχουμε πολλή χημεία και με την Ελευθερία αλλά και ως ομάδα όλοι μεταξύ μας. Επιτυχία είναι και το γεγονός πως ο κόσμος αυτό το αντιλαμβάνεται. Όταν η ομάδα είναι δεμένη όλα κυλάνε πολύ πιο εύκολα.

Θα θέλαμε να απευθύνετε ένα ερώτημα στην Ελευθερία Αρβανιτάκη.

«Πόσο τυχερή μπορεί να νιώθεις που έχεις αυτό το σπουδαίο, τεράστιο, πολύ επιτυχημένο ρεπερτόριο; Το ένα τραγούδι σου, είναι πιο σπουδαίο από το άλλο!».

Κυρία Ζουγανέλη ποια ερώτηση κάνετε στην Ελεωνόρα όταν κάτι δεν πάει καλά;

Αν έχω τη δύναμη να το ξεπεράσω.

Ποια ερώτηση σάς δημιουργεί βαρεμάρα;

Ό,τι αφορά στα προσωπικά μου. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον Τύπο αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Τέτοιες ερωτήσεις δεν κάνω ούτε εγώ στους φίλους μου. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι πρέπει να κινούνται ελεύθερα και να αποφασίσουν εκείνοι πότε και τί θα ανακοινώσουν κάτι. Ακόμη κι αν πρόκειται για τους αδελφικούς μας φίλους. Δεν θεωρείται τίποτα δεδομένο. Μπορεί ένας άνθρωπος να μη θέλει να μοιραστεί κάτι μαζί μου όπως κι εγώ το ίδιο. Θεωρώ ανιαρές αυτές τις ερωτήσεις και δε βρίσκω το νόημα του να γίνονται.

Πόσο σημαντικά είναι αυτά τα «Δεύτερα κλειδιά» τα οποία δίνουμε στους φίλους μας; Τι ρόλο παίζουν οι φίλοι στη ζωή σας;

Πολύ μεγάλο. Εμένα οι φίλοι μου είναι φίλοι καρδιάς και είναι πολύ λίγοι. Και είναι ό,τι σημαντικότερο έχω χτίσει. Είναι δίπλα μου, στο πλευρό μου ανά πάσα ώρα και στιγμή- όχι μόνο για τα «δεύτερα κλειδιά» μου, αλλά και για οτιδήποτε. Είμαι και εγώ δίπλα τους ανά πάσα στιγμή, ενώ παράλληλα έχουμε πάρα πολύ μεγάλη ελευθερία. Δηλαδή, οι φίλοι μου λειτουργούν ανά μονάδες και όταν συναντιόμαστε είναι η στιγμή που ένας παρασύρει τον άλλον να πάει απλά παρακάτω. Δεν είμαστε δεσμευτικοί ο ένας απέναντι στον άλλον. Δε νιώθουμε ότι έχουμε υποχρέωση, ότι πρέπει να πάρουμε τηλέφωνο. Είναι όλα πράξεις πραγματικής ανάγκης, χωρίς να «κλειδώνει» μέσα στο πλαίσιο υποχρεώσεων, καθωσπρεπισμού και τέτοια. Για μένα οι φιλίες μου είναι πολύτιμες και έχουν πάρει πολύ χρόνο για να γίνουν όπως είναι σήμερα.

Αν ρωτούσαμε κάποιον απ’ αυτούς τους φίλους σας, ποια είναι τα ελαττώματα της Ελεωνόρας, ποια πιστεύετε πως θα μας έλεγε;

Καταρχάς δεν θα απαντούσαν σε αυτή την ερώτηση. Οι φίλοι μου δεν θα απαντούσαν για εμένα. Σε μια υποθετική απάντηση των φίλων μου, όμως, θα πω ότι είμαι υπεραναλυτική, αγχώδης. Ότι πολλές φορές μπορεί να γίνει μία στραβή και για δευτερόλεπτα να νιώθω ότι είναι ό, τι χειρότερο μπορεί να τύχει στο σύμπαν. Μέχρι να ξαναβρώ την ισορροπία μου, υπάρχουν κάποιες ώρες που νιώθω ότι δεν έχω τίποτε. Φτάνω στο μηδέν. Θα έλεγαν επίσης ότι είμαι υστερική με την τάξη.

Το γεγονός πως δουλεύετε πάρα πολύ είναι ελάττωμα;

Δεν είμαι εργασιομανής, απλά μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω. Η δική μας εργασία είναι τόσο δημιουργική που σου αφαιρεί πάρα πολλή από την κόπωση. Ένας άνθρωπος που ίσως είναι πιο περιορισμένος σε μια ρουτίνα, μπορεί να νιώθει πολύ περισσότερη κούραση απλώς και μόνο απ’ αυτό και όχι από την ίδια την εργασία. Από τη ρουτίνα μιας εργασίας.

Εμένα η εργασία μου εμπεριέχει διαφορετικότητα, πάρα πολλές αλλαγές από χειμώνα σε καλοκαίρι, άλλο πρόγραμμα, άλλος χώρος. Αυτό δε σε αφήνει εύκολα να κουραστείς. Οπότε δεν νιώθω κούραση. Αυτό που κάνω το κάνω με πάρα πολλή χαρά.

Ποιο ελάττωμά σας μετατρέψατε σε «όπλο»;

Τη νευρικότητά μου και την ανυπομονησία μου τις μετέτρεψα σε ένα ευχάριστο παιδικό πείσμα.

Υπάρχει ένα τραγούδι -δεν ξέρω αν το ξέρετε- που λέει «Μαγκιά να έχω ελεύθερη καρδιά, να σπάω, να γκρεμίζω τα όνειρά μου. Μαγκιά να μη φοβάμαι τη ζημιά». Πιστεύετε πως οι στίχοι της Ρεβέκκας Ρούσση γράφτηκαν «πάνω» στον ερμηνευτή;

Δεν γνωρίζω αν γράφτηκε «πάνω μου» γιατί δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ πώς φτάνει ένα τραγούδι σε εμένα. Αλλά αναμφισβήτητα θεωρώ πως έχω μαγκιά. Γιατί είμαι ένας άνθρωπος πολύ ενεργός μέσα στη ζωή. Που αναζητά την ελευθερία έκφρασης και πράξης. Οπότε είναι ένα τραγούδι που σίγουρα μου ταιριάζει, ακόμη κι αν δεν γράφτηκε «πάνω» μου ο στίχος.

Ποιο ήταν το #1 λάθος που κάνατε στα πρώτα σας βήματα και ποιος
ήταν ο πρώτος άνθρωπος από τον χώρο που πίστεψε σε εσάς;

Ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε σε εμένα -και το έχω πει πάρα πολλές φορές- είναι ο Γιώργος Νταλάρας. Όταν λέω «πίστεψε», δεν εννοώ μόνο ότι με επέλεξε για να πάω να τραγουδήσω μαζί του, αλλά ήταν ο πρώτος που μου έδειξε και τον τρόπο μέσα από τη συμπεριφορά του. Τον θεωρώ δάσκαλό μου γιατί μου έδειξε χωρίς συμβουλές, αλλά με τις πράξεις του, τί χρειάζεται να κάνω, πόσο πολύ πρέπει να εργαστώ, με τί τρόπο και σε πόσα πολλά επίπεδα ώστε να συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό που λέγεται «τραγούδι».

Όσον αφορά το πρώτο σκέλος της ερώτησης, δεν θεωρώ ότι έχω κάνει λάθος, ακόμη κι αν κάποιες επιλογές δεν μου «βγήκαν» ακριβώς όπως τις φαντάστηκα. Ήταν πολύ όμορφο που ήρθαν στο δρόμο μου κάποια εμπόδια γιατί με ωρίμασαν. Δεν πιστεύω στο σωστό και το λάθος καθόλου πια.

Πόσο σημαντικό είναι να λέτε «ευχαριστώ» σε ανθρώπους που συναντήσατε ή δεν συναντήσατε μουσικά;

Πάρα πολύ σημαντικό! Και εγώ λέω ένα τεράστιο «ευχαριστώ» και σε όλους τους ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει το ελληνικό τραγούδι, το οποίο λατρεύω. Τους «ευχαριστώ» για τον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσαν αυτοί οι σπουδαίοι καλλιτέχνες. Δόξα τω Θεώ έχουμε ένα τεράστιο πλούτο πίσω μας και εύχομαι και η νέα γενιά -παρότι έχει αλλάξει πολύ το σκηνικό, να βρει την αφορμή να τους ανακαλύψει.

Κι αν ένα πράγμα μπορώ να πω πως έχω καταφέρει, είναι ότι στο πρόγραμμά μου πολλές φορές λέω τραγούδια από άλλες εποχές κι έτσι πολλά νέα παιδιά έχουν ανακαλύψει κάποια παλαιότερα τραγούδια. Αυτό θεωρώ πως είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα στην επαγγελματική μου ζωή. Το να ανακαλύψει κάποιος ένα τραγούδι του Λευτέρη Παπαδόπουλου μέσα από εμένα. Ένα τραγούδι που ίσως να μην το είχε ακούσει αλλιώς.

Η επιτυχία είναι κάτι πολύ προσωπικό και ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Τι είναι για εσάς;

Είναι ένα δώρο και ένα όχημα για να μπορέσω να πραγματώνω τα όνειρά μου. Ευγνωμονώ τον κόσμο που επιλέγει να με ακούσει σε στιγμές προσωπικές, στιγμές μοναξιάς, στιγμές διασκέδασης. Τον λατρεύω, τον ευγνωμονώ και μακάρι να μπορούσα στον καθένα προσωπικά να εκφράσω τα σέβη μου και την ευγνωμοσύνη μου γιατί κάνοντας εκείνοι αυτή την επιλογή, εμένα μου προσφέρουν αυτό το μεγάλο δώρο.

Υπάρχει αυτή η αμοιβαία σχέση με το κοινό μου και θέλω να τους μεταφέρω όσο μπορώ όταν συναντιέμαι μαζί τους, πως τους οφείλω όλα αυτά. Γι’ αυτό και προσπαθώ να έχω και μία συνέπεια σε σχέση με αυτό που κάνω. Να φροντίζω τον εαυτό μου, να φροντίζω τη φωνή μου για να είμαι ικανή και έτοιμη να τους ανταποδώσω αυτό που μου κάνουν. Γιατί για εμένα το ότι μπορώ να συνεχίζω να τραγουδάω 15 χρόνια ήδη -και εύχομαι να συνεχίσει να συμβαίνει αυτό, είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου, με διαφορά από το δεύτερο.

Πέρα από το ταλέντο, την πειθαρχία, την πολύ σκληρή δουλειά που έχετε κάνει, είστε απόλυτα ειλικρινής και αυθεντική. Αναρωτιέμαι αν η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα είναι επίσης το «κλειδί» για να είναι κάποιος καλός στην τέχνη του.

Η αλήθεια ηρεμεί την ψυχή μου. Δε γεννήθηκα ειλικρινής. Στην εφηβεία έχω πει ψέματα και έχω κρύψει πράγματα. Έχω μπερδέψει ανθρώπους που πίστευαν ότι είμαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Οπότε αυτό ήταν κάτι που με σόκαρε, δε μου άρεσε. Ξεκουράστηκα πολύ όταν επέλεξα να είμαι ειλικρινής γιατί το μυαλό μου- ακριβώς επειδή κάνει τρομερές επεξεργασίες -δεν θα άντεχε να λέει ψέματα. Δεν θα τα θυμόμουν. Οπότε αποφάσισα από αρκετά νεαρή ηλικία να λέω την αλήθεια και τώρα έχω δει ότι αυτό το πράγμα με κάνει να είμαι πιο ξεκούραστη. Καλύπτω και δικά μου προσωπικά κομμάτια, με εξελίσσει αυτή η επιλογή.

Στο κοινό σας υπάρχουν κι εκείνες οι κοπέλες που «κλαίνε και οδηγούν σε μια Αττική Οδό». Τι έχετε να τους πείτε ως ερμηνεύτρια του τραγουδιού;

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές τα τραγούδια μου -πράγμα για το οποίο αυτοσαρκάζομαι και εγώ στις live εμφανίσεις μου- είναι οριακά στο συναίσθημα. Μιλάνε για πολύ βαθύ πόνο, ειδικά τα πιο νεανικά μου τραγούδια. Όταν ξεκίνησα, πολλά εμπεριείχαν το συναίσθημα της απόγνωσης, της απελπισίας.

Πιστεύω ότι όταν εκφράζεσαι με ένταση -ακόμα και όταν εκφράζεις θυμό που δεν είναι ευχάριστο συναίσθημα- αυτό αμέσως καταλαγιάζει την ψυχή σου. Θα τους έλεγα, λοιπόν, να μιλάνε για να «αποτοξινωθούνε» από τέτοια συναισθήματα.

Πλέον έχω γλυκάνει το ρεπερτόριό μου και προσπαθώ να το δείχνω και στα live μου και να προσφέρω στο κοινό μου και πραγματική χαρά είτε λέγοντας δικά μου τραγούδια είτε άλλων. Θέλω ο κόσμος που θα έρθει, να περάσει από όλα τα στάδια και να δακρύσει αλλά και να ξεφαντώσει και να διασκεδάσει από καρδιάς. Αυτό είναι κάτι που το αναζητώ πλέον και το προσπαθώ.

Τι σας ενοχλεί περισσότερο στον κλάδο σας; Αν κάποιο παιδί που
ξεκινάει τώρα στη μουσική ζητούσε τη συμβουλή σας τι θα τού
λέγατε;

Η αλήθεια είναι πως και εγώ αν ξεκινούσα τώρα, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα από αυτά που είχα κάνει τότε. Οπότε δεν δίνω συμβουλές. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ανεξάρτητα από το πώς θα μπεις σ’ αυτό το χώρο, έχει πάρα πολλή διαδρομή, υλικό, ψωμί, μέσα του για να σε εξελίξει, εφόσον θέλεις, σαν άνθρωπο. Αυτό που δεν μου αρέσει και το κάνουν πολλοί, είναι ότι πάρα πολύ συχνά αντιμετωπίζεται το τραγούδι ως μέσο οικονομικής ανέλιξης. Αυτό είναι κάτι που δεν το πιστεύω, δεν μου αρέσει και θα προσπαθούσα τους δικούς μου «μαθητές» να τους πείσω ότι δεν είναι ζητούμενο. Θα προσπαθούσα να τους κάνω να βρουν την πραγματική αξία που έχει αυτό το μοναδικό και συγκλονιστικό επάγγελμα.

Πλέον λένε «αυτός είναι ο μπαμπάς της Ελεωνόρας» για τον σημαντικότατο καλλιτέχνη Γιάννη Ζουγανέλη. Ποιο είναι το σχόλιό σας;

Τον αγαπώ και τον σέβομαι πάρα πολύ τον πατέρα μου. Φυσικά και τον χαροποιεί πολύ αυτό που κάποιοι λένε. Και εγώ αν είχα ένα παιδί, θα με χαροποιούσε να ακούσω κάτι αντίστοιχο.

Για ποιες αξίες σας αισθάνεστε περισσότερο περήφανη;

Είμαι ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια. Που είναι οπλισμένος με ηθικές αξίες. Στο βάθος της ψυχής μου δεν τρέφω κάτι κακό για κανέναν άνθρωπο. Δεν μου αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους. Τους αφήνω ελεύθερους, τους παρατηρώ, επιλέγοντας τί μου ταιριάζει και τί όχι.

Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσετε μόνο μία λέξη για να περιγράψετε τον εαυτό σας, ποια θα ήταν;

Πολυδιάστατη.

Είστε πολυδιάστατη και στον καφέ σας; Πώς πίνετε τον καφέ σας και σε ποιο σημείο της πόλης απολαμβάνεται τις ποιοτικές συζητήσεις απολαμβάνοντάς τον;

Πίνω ελληνικό καφέ με λίγη μαύρη ζάχαρη. Αγαπημένο σημείο της πόλης δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το κέντρο και συγκεκριμένα η πλατεία Μαβίλη όπου και ζω. Μου αρέσει να καλώ φίλους στο σπίτι και να καθόμαστε εδώ, αλλά έξω η πόλη να έχει φασαρία και να ακούγεται κίνηση. Λατρεύω που το βράδυ περνώ από τα μπαράκια της πλατείας και αισθάνομαι ότι υπάρχει πολύ έντονη ζωή.

Μιλώντας για τοποθεσίες και διαδρομές, σε ποιο τραγούδι επιστρέφετε σε δύσκολες φάσεις στη ζωή σας;

Ένα τραγούδι που αγαπάω πάρα πολύ είναι των Κατσιμιχαίων «Τα κορίτσια της συγγνώμης» επειδή κι αυτό είναι ένα κομμάτι που στιγμάτισε την παιδική και εφηβική ηλικία μου. Τότε που περνούσα αυτές τις διακυμάνσεις και πίστευα πως ό, τι συνέβαινε στη ζωή μου, ήταν πολύ τραγικό και δεν μπορούσε να ξεπεραστεί. Αλλά είναι πολύ ωραία αυτά τα χρόνια της εφηβείας που τα βλέπεις όλα σαν μέσα από μεγεθυντικό φακό.

Τί είναι αυτό που δε συγχωρείτε;

Χωρίς να αναφερθούμε σε ακρότητες, μέσα μου -δυστυχώς ή ευτυχώς- τα συγχωρώ όλα. Αλλά δεν συγχωρώ την αδικία. Δεν μου αρέσει όταν με αδικούν και δε θα μου άρεσε να κάνω κι εγώ κάτι τέτοιο. Αν κάποιος έρθει και μου πει «με αδίκησες» είναι κάτι που θα με προβληματίσει πάρα πολύ. Με ενοχλεί βαθιά η αδικία.

Πώς αντιδράτε στην αδικία μέσα σε μια συνεργασία;

Η πρώτη αντίδραση είναι ότι θυμώνω, αλλά όταν χρειάζεται με κάποιους ανθρώπους να εξελιχθεί αυτή η σχέση μέσω αυτής της συνθήκης, τους αναλύω και προσπαθώ να τους κάνω να καταλάβουν. Προσπαθώ να τους εξηγήσω γιατί έχω νιώσει αδικημένη ώστε να μπορέσει αυτό το πράγμα να πάει παρακάτω.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι σας με το οποίο πήρατε εκδίκηση;

Όχι! Δεν είμαι καθόλου υπέρ της εκδίκησης. Πιστεύω ότι η αδιαφορία είναι το μεγαλύτερο όπλο. Όταν θες να εκδικηθείς έναν άνθρωπο, σημαίνει ότι ακόμη τρέφεις κάποιο συναίσθημα. Όταν αδιαφορήσεις -και δεν λέω να το κάνεις επί τούτου αλλά να σου συμβεί- τότε έχεις σώσει τη ζωή σου και πας μπροστά.

Η έφηβη Ελεωνόρα που μεγάλωσε ακούγοντας το «Φεύγω» του Ορφέα Περίδη τι έγραφε στον μαυροπίνακα δίπλα στο «Ε» του ονόματός της;

Ελευθερία. Εκείνη την ελευθερία που συμβολίζει τη βαθύτερη έννοια για την ψυχή κάθε ανθρώπου.

Πίσω στο σήμερα και μιλώντας με social-ο-media-κούς όρους σε τί δεν θα πατούσατε ποτέ like στο Instagram;

Η αλήθεια είναι πως ασχολούμαι ελάχιστα και σπάνια πατάω like. Είναι μια διαδικασία που ανακάλυψα πολύ αργότερα από όλους τους άλλους. Γενικά πατάω like σε αναρτήσεις ανθρώπων που αγαπώ. Αναφορικά με όλη τη διαδικασία του Instagram δεν μου αρέσει η υπερέκθεση σε ό,τι δεν αφορά στη δουλειά μου. Δεν κολλά στη δική μου αντίληψη.

Ας χρησιμοποιήσουμε ως hashtag έναν στίχο με ένα σημαντικό μήνυμα με παραλήπτη κάθε άνθρωπο. Αλήθεια, ποιος είναι αυτός ο στίχος;

«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα» του Σταμάτη Κραουνάκη. Το τραγούδι -που αν και δεν είπα εγώ- ανήκει σε αυτόν τον άνθρωπο που εκτιμώ απεριόριστα και με τον οποίο η συνεργασία μας ήταν εξαιρετική.

Το τραγούδι που προσεγγίζει περισσότερο τη ζωή σας το έχετε ερμηνεύσει;

Ενώ έχω πει τραγούδια που με αγγίζουν πολύ βαθιά όμως το τραγούδι που προσεγγίζει περισσότερο τη ζωή μου θα ήθελα να είναι αυτό που δεν έχω πει ακόμη.

Κυρία Ζουγανέλη, ας είμαστε ειλικρινείς: πολλές γυναίκες έχουν ταυτίσει το όνομά σας με τον έρωτα διότι τον τραγουδήσατε έτσι ακριβώς όπως τον ένιωσαν (δηλώνω ένοχη κι εγώ). Το ίδιο κοινό αναρωτιέται αν πιστεύετε πως υπάρχει πραγματικός έρωτας στα χρόνια της social-έρας.

Αλίμονο! Θα ήμουν πολύ δυστυχισμένη και δεν θα μπορούσα καν να τραγουδήσω αν πίστευα πως ο έρωτας δεν υπάρχει. Υπάρχει. Απλά χρειάζεται περισσότερο «ψάξιμο» και θα έλεγα σε όλους να αφιερώνουν λίγο χρόνο κάθε μέρα στον εαυτό τους ώστε να ανασυνταχθούν, να σκεφτούν τί θέλουν και να βγουν εκεί έξω να το αναζητήσουν.

Ελεωνόρα, τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;

Ισορροπημένος άνθρωπος. Θα ήθελα όσο μεγαλώνω, να βρίσκω όλο και περισσότερο το κέντρο μου.

Info:

Μετά από τα επαναλαμβανόμενα soldout στη μουσική σκηνή VOX στην Αθήνα, το πολύ επιτυχημένο ΜΑΖΙ της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και της Ελεωνόρας Ζουγανέλη συνεχίζει με μια μεγάλη περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο. Μαζί τους μια ομάδα από 7 εξαιρετικούς μουσικούς.