«Madama Butterfly» του Πουτσίνι στο Μέγαρο Μουσικής στις 25 Μαΐου

QUEEN.GR

14 Μαϊος 2024

«Madama Butterfly» του Πουτσίνι στο Μέγαρο Μουσικής στις 25 Μαΐου — © 202 RICHARD TERMINE

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο Ναγκασάκι, στην αυγή του 20ού αιώνα, την περίοδο της προώθησης της αμερικανικής παρουσίας ανά την υφήλιο

Η εξαιρετική σοπράνο Asmik Grigorian [Άσμικ Γκριγκόριαν] αναμετριέται με τον απαιτητικό ρόλο της Τσο-Τσο-Σαν, της κεντρικής ηρωίδας της όπερας «Μαντάμα Μπαττερφλάυ» του Giacomo Puccini [Τζάκομο Πουτσίνι]. H συγκλονιστική «ιαπωνική τραγωδία» του σπουδαίου ιταλού μουσουργού προβάλλεται μαγνητοσκοπημένη (με ελληνικούς υπότιτλους) από τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης το Σάββατο 25 Μαΐου στις 19:55 στο Μέγαρο, στο πλαίσιο των δορυφορικών μεταδόσεων MET HD LIVE. Ο τενόρος Jonathan Tetelman [Τζόναθαν Τέτελμαν] ερμηνεύει τον σκληρό αξιωματικό του αμερικανικού ναυτικού Πίνκερτον, ο οποίος προδίδει της πιστή γκέισα Τσο-Τσο-Σαν, οδηγώντας τη στην καταστροφή. Η μεσόφωνος Elizabeth DeShong [Ελίζαμπεθ ΝτεΣόνγκ] ενσαρκώνει για μία ακόμη φορά την αφοσιωμένη υπηρέτρια Σουτζούκι, ενώ ο βαρύτονος Lucas Maeachem [Λούκας Μήτσεμ] υποδύεται τον αμερικανό πρόξενο Σάρπλες. Την ορχήστρα της ΜΕΤ διευθύνει η μαέστρος Xian Zhang [Σιαν Ζανγκ]. Στη λαμπερή παραγωγή του Anthony Minghella [Άντονυ Μινγκέλλα], η σκηνοθεσία και η χορογραφία είναι της Carolyn Choa [Κάρολυν Τσόα]. Τα σκηνικά σχεδίασε ο Michael Levine [Μάικλ Ληβάιν]. Τα κοστούμια υπογράφει η Han Feng [Χαν Φενγκ], και τους φωτισμούς, ο Peter Mumford [Πήτερ Μάμφορντ]. Συμμετέχει η ομάδα μαριονέτας Blind Summit Theatre.

H προπώληση έχει αρχίσει.

Πηγή: © 2007 ken howard • all rights reserved

H διαχρονική «Μαντάμα Μπαττερφλάυ»

Παγκόσμια πρεμιέρα: Σκάλα του Μιλάνου, 1904.

Η Μαντάμα Μπαττερφλάυ, η νεαρή γιαπωνέζα γκέισα που οδηγείται σε έναν εικονικό γάμο ‒από συνοικέσιο‒ με έναν αξιωματικό του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού τον οποίο ερωτεύεται παράφορα, είναι ένας από τους σημαντικότερους ρόλους στην ιστορία της όπερας. Το λυρικό έργο του Τζάκομο Πουτσίνι, πέρα από την εντυπωσιακή λαϊκή του απήχηση διεθνώς εδώ και 120 χρόνια, έχει πυροδοτήσει συχνά προβληματισμούς σχετικά με τον πολιτιστικό και έμφυλο επεκτατισμό, ενώ έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία κινηματογραφικών ταινιών και παραστάσεων στο Μπρόντγουεϋ. Η λυρική ομορφιά της παρτιτούρας του Πουτσίνι, και ειδικότερα η μουσική που έγραψε για την ιδιαίτερα ρεαλιστική πρωταγωνίστρια του έργου, έχει κάνει την «Μαντάμα Μπαττερφλάυ» διαχρονικά δημοφιλή.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο Ναγκασάκι, στην αυγή του 20ού αιώνα, την περίοδο της προώθησης της αμερικανικής παρουσίας ανά την υφήλιο, όταν η Ιαπωνία προσπαθούσε διστακτικά να προσδιορίσει τον διεθνή της ρόλο στον τότε κόσμο. Μάλιστα, εκείνη την εποχή, καθώς το Ναγκασάκι ήταν ένα από τα ελάχιστα ανοιχτά λιμάνια της χώρας σε ξένους στόλους, ήταν συνήθης πρακτική, στην Ιαπωνία, η τέλεση προσωρινών γάμων με αλλοδαπούς ναυτικούς.

Η μουσική

Σε αυτή του τη σπαρακτική τραγωδία, ο κορυφαίος ιταλός μουσουργός αναβαθμίζει τον ρόλο της ορχήστρας, γράφοντας μια παρτιτούρα σπάνιας λεπτότητας που εστιάζει σχεδόν εξολοκλήρου στην πρωταγωνίστρια. Ο ρόλος της Τσο-Τσο-Σαν, ο οποίος εξελίσσεται συνεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, είναι εξαιρετικά απαιτητικός για τη σοπράνο. Η πρωταγωνίστρια βρίσκεται διαρκώς επί σκηνής, ενώ καλείται να εκφράσει, μέσα από την ερμηνεία της, ένα ευρύτατο φάσμα συναισθημάτων και να μεταμορφωθεί από ένα αιθέριο πλάσμα σε μια απεγνωσμένη γυναίκα, αντιμέτωπη με την παραφροσύνη, στο φινάλε της όπερας.

Ο συνθέτης

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Τζάκομο Πουτσίνι (1858–1924) γνώρισε τεράστια δημοτικότητα. Τα οπερατικά έργα της ωριμότητάς του αποτελούν τον κορμό του διεθνούς οπερατικού ρεπερτορίου και παίζονται συχνά στα λυρικά θέατρα όλου του κόσμου. Οι λιμπρετίστες που επέλεξε για την «Μαντάμα Μπαττερφλάυ», ο Τζουζέππε Τζακόζα και ο Λουίτζι Ίλλικα, είχαν συνεργαστεί μαζί του σε δύο προηγούμενες όπερές του, την «Τόσκα» και τους «Μποέμ». Ο δραματουργός Τζακόζα επεξεργαζόταν την πλοκή του έργου, ενώ ο ποιητής Ίλλικα επικεντρωνόταν στη γλωσσική επεξεργασία του κειμένου δίνοντας έμφαση στο συνταίριασμα λόγου και μουσικής.