Μανώλης Κονταρός: ζώντας, αγαπώντας, τραγουδώντας

Είναι ο αητός της Κρήτης, είναι η βελουδένια του, όλη ρώμη όμως φωνή των βουνών του νησιού των γενναίων και των παιχνιδισμάτων της θάλασσάς του. Εκείνο το ατύχημα, ένα βράδυ. Ο Κονταρός μετά τα τραγούδια του, με σπονδυλική στήλη κατεστραμμένη και ένα έμφραγμα στη μεγάλη του καρδιά. Ξαφνικά όπως συμβαίνουν αυτά. Γερμανία. Νοσοκομεία. Φορμόλη. Χειρουργεία και πράσινο της αποστείρωσης. Η οικογένεια του μακριά. Η πατρίδα άπιαστη και το νησί του μνήμη και νοσταλγία. Οι γιατροί λέγανε, αφού ξεπέρασε τους πρώτους κινδύνους, πως δε θα ξαναπερπατήσει.

Κι όμως ο Κονταρός νίκησε στον αγώνα για ζωή και για κίνηση και για τραγούδι. Ορθός και στητός, κλείνει έναν κύκλο, τραγουδώντας την Κυριακή του Λαζάρου, στο χωριό του, από κει που ξεκίνησε να παίζει το λαούτο και να τραγουδάκι ομορφιά, στις Βρύσες Αποκωρόνου. Καμάρι για τη Κρήτη και τα Χάνια και χαρά η επιστροφή του! Με την γενναία ψυχή όλα νικιούνται...