Αύγουστος, Νίκος Παπάζογλου και γιατί το τραγούδι να ναι λυπητερό;

Ήταν η φιγούρα με τα μακριά μαλλιά, το ροκ φουλάρι στο λαιμό, τη μελώδια, την ανάσα. Την αίσθηση της εφηβείας χωρίς φορολογία και ένννοια. Ήταν βεβαιότητα και χαμόγελο. Και ποιος δεν ερωτεύτηκε και δεν τραγούδησε αυτόν τον Αύγουστο; Και ποιος δεν ψιθύρισε την απόφαση: «θα πάω! Και ας μου βγει και σε κακό». Φρικιά, κυριλέ, νιού έιτζ πλάσματα, ροκάδες, καρεκλάδες, ακούνε αυτούς τους στίχους και πέρα από ταμπέλες, χαρούμενων αυτοεκτιμήσεων ξέρουν πως αυτή ήταν μια γενιά που ερωτευόταν.
Και της ανήκαν. Σε ρεμπετάδικα, υπόγεια, κλαμπακια περιθωριακά, μπαράκια ημιφωτισμένα. «Σε ποια έκσταση επάνω; Χορό μαγικό; Μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε;». Ο έρωτας δεν έχει εποχές. Όμως κάθε Αύγουστο, ο Παπάζογλου που έφυγε νωρίς, ζητά τα ρέστα του...

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Οι στίχοι, η μουσική, η ερμηνεία, η ευαισθησία, το στοίχειωμα στα λευκώματα των δικών ερώτων είναι του Νίκου Παπάζογλου. Και όσο κι αν το τραγούδι κατακλύζει τα σόσιαλ μίντια στο όνομα κάθε προσωπικής ροζ ευαισθησίας, θυμηθείτε τι είναι για τον κάθε ένα, ένας Αύγουστος...