7 ημέρες στην Κίνα ή αλλιώς ένα όνειρο μόλις πραγματοποιήθηκε!
Ταξιδιάρα ψυχή. Αυτό ακριβώς θα σου απαντούσα αν μου ζητούσες να περιγράψω τον εαυτό μου μέσα σε 1 δευτερόλεπτο. Κάποια στιγμή μάλιστα είχα ξαναγράψει σε κάποιο κείμενό μου πως ‘’αν με αγαπάς, άφησέ με να ταξιδεύω διαρκώς’’. Αυτό όντως ισχύει και για αυτό όταν δέχθηκα την πρόταση της Huawei να ταξιδέψω μέχρι την Κίνα, δε χρειάστηκε να φιλτράρω ούτε λεπτό την θετική μου απάντηση. Θα είχα την ευκαιρία να δω από κοντά το Σινικό Τείχος, τους ουρανοξύστες της Σαγκάη και το campus μιας εταιρείας που ανήκει στην τριάδα των πιο επιτυχημένων εταιρειών κινητής τηλεφωνίας παγκοσμίως.
Το ραντεβού δόθηκε στο αεροδρόμιο και έπειτα από 14 ώρες πτήσης αισθάνθηκα να πατάω το «on» σε ένα από τα πιο μεγάλα όνειρα της ζωής μου. Βρισκόμουν στην Κίνα και ήμουν έτοιμη να περπατήσω κατά μήκος του Σινικού Τείχους. Η θερμοκρασία μπορεί να μην ήταν και ο καταλληλότερος σύμμαχός μου (-5 βαθμούς Κελσίου δεν τους λες και υποφερτούς) αλλά το νέο μου Huawei P9 ήταν σίγουρα. Δε σταμάτησα να φωτογραφίζω το τοπίο και να τραβάω βίντεο ώστε να κρατήσω τα πάντα στο αρχείο μου. Οκ, έβγαλα και αρκετές selfie αλλά αυτό ήταν και το αναμενόμενο.
Το ταξίδι στο Πεκίνο περιελάμβανε και επίσκεψη στην «Απαγορευμένη Πόλη». Απίστευτα κτίρια με μεγάλη ιστορία εκτείνονταν σε έκταση 7 χλμ. περίπου και ήταν χωρισμένα σε 3 ζώνες. Χαριτολογώντας, λέγεται ότι έχει 9.999 ½ δωμάτια. Στην πραγματικότητα έχει οκτακόσια κτίρια και 8.706 αίθουσες. Εκεί ζούσαν εννιά χιλιάδες παλλακίδες και εκατό χιλιάδες ευνούχοι.
Φτάνοντας στην Shenzen και πιο συγκεκριμένα στο campus της Huawei ένιωσα σα να πρωταγωνιστώ σε ταινία. Πανύψηλα κτίρια, φοίνικες, εστιατόρια αλλά και μία τεράστια λίμνη με πάπιες και μαύρους κύκνους. Ναι, εννοείται πως αν είχα σπουδάσει κάτι σχετικό με κινητά και τεχνολογία, θα ήθελα κάπου εκεί ανάμεσα να κάνω τα τεστ αντοχής των κινητών και έπειτα να περπατώ δίπλα στη φύση. Μάθαμε αρκετά γύρω από την κατασκευή των κινητών, το πώς κατάφερε η Huawei να βρίσκεται τόσο υψηλά στην προτίμηση των καταναλωτών όλου του κόσμου ακόμα και για το νέο EMUI 5 το οποίο και έχουν εμπνευστεί μέσα από τα χρώματα της Σαντορίνης.
Η καρδιά μου όμως πλέον ανήκει στην… Σαγκάη. «Θα δεις και τη Νέα Υόρκη της Ασίας» μου είπε ένας φίλος, λίγο πριν φύγω από την Ελλάδα και μόλις τράβηξα την κουρτίνα του δωματίου μου στο ξενοδοχείο, κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσε. Παντού ουρανοξύστες και ένα τεράστιο ποτάμι που χωρίζει την πόλη στα δύο.
Με ένα καφέ στο χέρι περπατήσαμε το «The Bund». Ένα τοπίο γεμάτο από σύγχρονα art deco κτίρια, υπέροχα νεοκλασικά και δεκάδες καταστήματα. Βέβαια για να είμαι και κάπως ειλικρινής, το όλο σκηνικό φάνταζε ακόμη πιο φανταζέ και φουτουριστικό κατά τη διάρκεια της βραδινής μας κρουαζιέρας. Οι πάντες τριγύρω μας μιλούσαν κινέζικα και εδώ πρέπει να σου δώσω μία συμβουλή. Αν σκέφτεσαι να επισκεφτείς κάποια κινέζικη πόλη, καλό θα ήταν να έχεις μαζί σου ένα λεξικό και να γνωρίζεις το όνομα και τη διεύθυνση του ξενοδοχείου σου στα κινέζικα (σημείωσέ το για παράδειγμα στο κινητό σου). Τα ταξί θα σου θυμίσουν κάτι από άλλη εποχή και σίγουρα θα θες να τα απαθανατίσεις με το κινητό σου. Γενικώς, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αυτού δε σταμάτησα λεπτό να τραβάω φωτογραφίες. Ήταν και αυτή η κάμερα του P9 που με έβαζε σε πειρασμό.
Τέλειο αποτέλεσμα στα χρώματα με το διπλό φακό της Leica
Δε γινόταν να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού αν δεν επισκεπτόμασταν την παλιά πόλη της Σαγκάη. Παντού μαγαζάκια με αναμνηστικά αντικείμενα, πλανόδιοι και κιόσκια με street food. Τα κτίρια σε άφηναν να φαντάζεσαι πως ζεις για λίγο σε μία άλλη εποχή ενώ σε απόσταση αναπνοής βρισκόταν η σύγχρονη Σαγκάη. Οι πλανόδιοι και οι καταστηματάρχες είναι πολύ «ανοιχτοί» σε παζάρια. Θα προσπαθήσουν να σε πείσουν να αγοράσεις αλλά εσύ μην υποκύψεις αν δε φτάσεις την τιμή εκεί που θες. Φιλική συμβουλή!
Και τις 7 ημέρες αυτού του ονείρου δε σταμάτησα να δοκιμάζω τοπικές σπεσιαλιτέ. Στο Πεκίνο δεν απαρνήθηκα την τραγανή ψητή πάπια που συνοδεύεται από τηγανίτες και τεμαχισμένα κρεμμύδια με σάλτσα από δαμάσκηνα. Άλλη σπεσιαλιτέ είναι το αποκαλούμενο «κοτόπουλο του ζητιάνου», τυλιγμένο σε φύλλα λωτού, το οποίο αφήνουν να ψηθεί σε χόβολη από στάχτη δέντρων όλη μέρα. Και τα δυο αυτά πιάτα είναι πράγματι πεντανόστιμα. Το πιο πρωτότυπο πιάτο που προσγειώθηκε στο τραπέζι μας; Ψάρι με ποπ κορν. Ωωωω ναι.
Το τσάι επίσης, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνική ζωή της Κίνας. Υπάρχει σχεδόν σε κάθε τους γεύμα (ναι ακόμη και στο βραδινό) και η προσφορά του δεν είναι μόνο μία ευγενική χειρονομία. Μία ζεστή κούπα τσαγιού για τους Κινέζους είναι σύμβολο συντροφικότητας, ψυχαγωγίας, φιλίας και σεβασμού.
Και κάπως έτσι, με μερικά φακελάκια πράσινου τσαγιού, δεκάδες chopsticks για φίλους και εκατοντάδες φωτογραφίες στο κινητό μου βρέθηκα στο αεροδρόμιο της Σαγκάη παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής. Αυτό το ταξίδι πρέπει να το κάνεις και εσύ. Trust me.
*Eυχαριστώ πολύ την Huawei για αυτό το υπέροχο ταξίδι.
Υ.γ Στην gallery θα δεις και άλλες πολλές φωτογραφίες, τις οποίες και τράβηξα με το νέο μου Huawei P9. Ελπίζω να σε ταξιδέψουν αρκετά.
