Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα

Μόνο φτωχή δεν χαρακτηρίζεται αυτή η πόλη, έχει μια ψυχή γεμάτη αγάπη και πολύ διασκέδαση. Θεσσαλονίκη η δεύτερη πατρίδα κάθε έλληνα. Από όπου κι αν είσαι, σε λέω, κάθε φορά που ακούς αυτήν την πόλη λες "η πατρίδα μου". Δεν ξέρω, ίσως να φταίει ο κόσμος που είναι τόσο "χαλαρός", με την καλή έννοια πάντα. Μπορεί να μην σε έχουν ξαναδεί ποτέ ρε φιλαράκι αλλά όταν μιλας μαζί τους νιώθεις πως είναι παλιοί σου φίλοι. Είναι και αυτή η ατμόσφαιρα του αέρα, το χαμηλό φως δίπλα από τον Πύργο που φτιάχνει μια ρομαντική ατμόσφαιρα ιδανική για βόλτα για δύο. Και αυτή η ομάδα, ΠΑΟΚ. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς, αυτό ακούς. Αν παιζει ο ΠΑΟΚ σε αυτή την πόλη τερματίζουν όλα, ακομα και οι γιαγιάδες στήνουν τις καρέκλες τους και με ασπρόμαυρες σημαίες περιμένουν το γκολ.

Δεν θα ξεχάσω όμως αυτά τα τρίγωνα. Τι γράφω για σοκολάτες,πατατάκια, φαντάσου να έχεις χωρίσει και να μενεις στο Πανόραμα. Τελείωσες. Είναι πειρασμός, δεν σταματάς να τρως και κάθε φορά έχεις στο στόμα σου αυτή τη γεύση της φρεσκότατη λευκής κρέμας που ρέει από το κρατσανιστό φύλλο . Να μην αναφερθώ στην μπουγάτσα. Ξεκινάς το βράδι στα Λαδάδικα, συνεχίζεις με Ρέμο ( γιατί Θεσσαλονίκη χωρίς Αντώνη είναι ταξίδι χωρίς σκοπό) και καταλήγεις στο μπουγατσάδικο που είναι ανοιχτό ως το πρωί. Γλυκιά, αλμυρή, ότι θελεις, αρκεί να έχεις και λίγο υπομονή γιατί γίνεται πανζουρλισμός, λογικό είναι βέβαια αφού το ωραίο σε έλκει. Και η νυχτερινή ζωή! Ποια Αθήνα, αυτή είναι η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, γέλια στους δρόμους, μουσικές να ακούγονται στα στενάκια και οι Θεσσαλονικιές να προσπαθούν να ισορροπήσουν στο 20ποντο και όλα αυτά μέχρι τις 8 το πρωί. Αυτή είναι η Θεσσαλονίκη, η πόλη που θα ζήλευε ο καθένας.

ΥΓ όπως κάθε πόλη ετσι και αυτή έχει τον βασιλιά της, σε ευχαριστώ για όλα Γιώργο Π.!