Αυτό ήταν... τώρα τέλος;
Ένας χωρισμός, ένας τέλος, αποτελεί για τους περισσότερους ανθρώπους, ένα επεισοδιακό γεγονός ή ένα γεγονός που έχει συνδεθεί με δάκρυα και πονο. Για μένα το "original τέλος" και όχι αυτό του τύπου Τρίτη το απόγευμα τον ξεχνάω αλλά Τετάρτη πρωί ξυπνάω και τσεκάρω το facebook του, είναι λίγο διαφορετικό. Στην ουσία δεν έχει καμία σχέση από όλα τα "φτάνει" που θα ειπωθούν με την συμπεριφορά του άλλου. Όπως το έχω αντιληφθεί θα τον παρομοίαζα με το τσιγάρο. Ένας καπνιστής κατά την διάρκεια της ζωής του λέει την κλασική ατάκα "θέλω να κόψω το τσιγάρο, αλλά επειδή δεν μπορω μαχαίρι θα βρω άλλους τρόπους". Είτε λοιπόν το ελαττώνει, είτε το αντικαθιστά με το ηλεκτρονικό, είτε για να το μειώσει αρχίζει ένα άλλο χόμπι! Αυτές οι εκδοχές είναι κάτι σαν το προσωρινό τέλος.
Στην πραγματικότητα ούτε ο καπνιστής θα κόψει το τσιγάρο, ούτε εμείς θα ξεχάσουμε ή θα διαγράψουμε τον άλλον. Είναι γνωστό ότι μόνο όταν κοπεί μαχαίρι, τοτε δεν θα ξαναρχίσει. Ετσι λοιπόν, όπως μας έλεγαν μικροί, στην ζωή υπάρχει μια δόση μαγείας. Σε καμία περίπτωση δεν νοείται να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τον αλλον ή να τον ξε γράψουμε πλήρως κατευθείαν αλλά ούτε και να μην κάνουμε κάποια έκρηξη λίγες μέρες μετά, αφού και ο καπνιστής στην αρχή το σκέφτεται το τσιγάρο ακομα και αν το έχει σταματήσει. Δεν γίνεται κάποιος να ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας για χρόνια και ξαφνικά να ξυπνήσουμε και να πούμε "συγνώμη κύριε ποιος ειστε";
Είναι λογικό να τον σκεφτόμαστε, αλλά με άλλο τρόπο. Γίνεται ένα μαγικό μέσα μας την στιγμή του χωρισμού και είναι σαν να αδειάζουμε από κάτι, σαν να αποβάλλουμε ένα βάρος. Και από εκεί που μας περίμεναν σπίτι λες και θα είχαμε κηδεία εμείς να κάνουμε πάρτι. Πάρτι θα γίνει βέβαια μόνο όταν βγάλουμε από μέσα μας ότι νιώθουμε, και πούμε "ναι εκανα τα πάντα από πλευράς μου, δεν υπήρχε κάτι που να μπορούσα να κάνω και να μην εκανα". Ταυτόχρονα γίνεται και ένα άλλο μαγικό. Μόνο όταν φύγουμε πραγματικά , τοτε μόνο λειτουργεί αυτή η μαγεία και ο άλλος καταλαβαίνει πως πλέον μας έχασε για πάντα. Σιγά σιγά επιδρά αυτό το "φίλτρο" και τοτε εκτιμά αυτό που έχασε, ενώ εμείς με τον χρόνο ξαναχτίζουμε την ζωή μας. Τοτε διαπιστώνουμε ότι ο τροχός γυρνάει πάντα!!!
