Φεύγω για Nomads και δεν ξέρω τι να βάλω μέσα στην βαλίτσα μου

Σιγά σιγά ο Σεπτέμβρης φτάνει στο τέλος του και μία μελαγχολία θα αρχίσει να εμφανίζεται στο πρόσωπό σου. Τέλος οι καλοκαιρινές διακοπές, τέλος οι ατελείωτες ώρες στην παραλία, τέλος το μαύρισμα και γενικώς τέλος τα cocktails μέσα σε καρύδες και ανανάδες. Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για εσένα που θα παραμείνεις στην πόλη, θα πηγαίνεις κάθε πρωί στη δουλειά σου, θα φοράς μποτάκια και θα τρως την καθημερινή κίνηση στο κέντρο της Αθήνας (και όχι μόνο).

Εγώ θα φύγω για Nomads, θα φτιάξω την βαλίτσα μου και θα πάω στις Φιλιππίνες να μαυρίσω, να χάσω τα κιλά των διακοπών, να κερδίσω κανένα έπαθλο, να ανάψω καμιά φωτιά, να ψάξω για καμιά καρύδα, να μάθω να ψαρεύω και ίσως να ζήσω και κανέναν νέο τηλεοπτικό έρωτα. #not.

Αυτά ήταν τα πλάνα μου, τα σχέδια μου για τον φετινό χειμώνα αλλά ξέχασα να κάνω κάτι απαραίτητο….δεν δήλωσα συμμετοχή! Όταν είδα τις φωτογραφίες από τις Φιλιππίνες και συγκεκριμένα από το Pallawan… παλάβωσα. Ούτε Γρηγόρης Αρναούτογλου, ούτε selfie με θέα αυτά τα γαλαζοπράσινα νερά. Με λίγα λόγια, τσάμπα τα όσα μαγιό ψώνισα φέτος το καλοκαίρι.

Σήμερα όμως σκέφτηκα να μπω στη θέση των παικτών που θα γεμίσουν μέσα στο επόμενο 24ωρο την βαλίτσα τους (φεύγουν καλέ μέσα στο Σαββατοκύριακο) και κυρίως να ενστερνιστώ τα προβλήματα και διλήμματα των γυναικών. Δεν τις ξέρω, δεν είμαστε φίλες αλλά καταλαβαίνω εκατό τοις εκατό τα προβλήματά τους.

24 ώρες (το πολύ 48) πριν την απογείωση: Πόσα πρέπει να κάνω;

Το πρωί υπάρχουν τα απαραίτητα ραντεβού μανικιούρ, πεντικιούρ, κούρεμα, βάψιμο ρίζας (ίσως και ανταύγειες) και αποτρίχωση. Αααα τις βλεφαρίδες ξέχασα. Βέβαια ας μην ξεχνάμε πως στο νησί (για το Pallawan μιλάω πάντα) η καθεμία γυναίκα θα έρθει αντιμέτωπη με τους beauty εφιάλτες της. Θα «κατέβει» η ρίζα, θα αρχίσει να βλέπεις τις τρίχες να μεγαλώνουν (κάτι σαν πόδια ποδοσφαιριστή να φανταστώ;), το πεντικιούρ να ξεφτίζει (αυτό το τακουνάκι που λέμε στη φτέρνα; Ε αυτό!) και άλλα πολλά μέχρι να έρθει κανένα έπαθλο για να βρει ξανά τον «εαυτό» της. Mωρέ, μήπως χωράει ο κομμωτής μου στη βαλίτσα; Του λείπει και λίγη βιταμίνη D μου είπε προχθές.

Και έρχεται η ώρα της βαλίτσας. Τώρα τι παίρνω μαζί μου;

Θα μιλήσω εντελώς προσωπικά γιατί δεν γνωρίζω τα ‘’πρέπει’’ και τα ‘’μη’’ της παραγωγής. Αρχικά, τα 3-4 μαγιό που κολακεύουν γιατί συγγνώμη κιόλας αλλά όλη μέρα με αυτά θα την βγάζω και φυσικά θα με δει η μισή Ελλάδα (… και οι πρώην μαζί με τις νυν τους). Αλλά το θέμα είναι ολόσωμο ή μπικίνι; Kαι τα δύο, λοιπόν! Ολόσωμο για τις πρώτες εμφανίσεις και μετά… grande!

Πιστεύεις πως πρέπει να αφήσω τα sliders μου πίσω; Τα sliders εξυπηρετούν και στην άμμο αλλά και στη βίλα αλλά και στο νησί με τους ντόπιους. Αλλά από την άλλη μήπως τα αθλητικά είναι πιο απαραίτητα; Ξέρεις κάτι, και ο Ντάνος μια χαρά την έβγαζε ξυπόλυτος για αυτό sliders στην βαλίτσα και έχει ο θεός. #DoItLikeDanos

Στα ρούχα υπάρχει σημαντικό πρόβλημα αλλά θα φανώ φειδωλή με κανένα jean shorts, μερικά λευκά tshirts αλλά φυσικά και κάποια κιμονό. Όχι για το παιχνίδι καλέ αλλά για την φωτογράφιση μετά την αποχώρηση. Τι πίστευες πώς δεν θα τραβήξω φωτογραφίες για να ποστάρω ως #tb όλο τον υπόλοιπο καιρό μετά το τέλος του Nomads; Συγκεντρώσου! Λες να χρειάζομαι και άλλα props ε; Θα πάρω και μερικά καπέλα (να έχω να αλλάζω) άντε και κανά μαντήλι.

Κινητό στην βαλίτσα και… συζήτηση κομμένη. Ξέρω, (υποψιάζομαι βασικά) πως κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν θα το έχω μαζί μου αλλά μετά; Να μην στείλω ένα μήνυμα στο whatsapp στη μαμά μου (Ναι αδυνάτισα αρκετά, θα τρώω πλέον όσο μπορώ); Ένα viber στην κολλητή ( Σε λίγες μέρες επιστρέφω μαυρισμένη, αδυνατισμένη, έτοιμη για… ξενύχτια. Πού θα με πας); Και τελοσπάντων, να μην δω τι έχω χάσει τόσο καιρό στο Instagram και αν με κράζουν ή όχι; Θα τον κλειδώσω καλού κακού τον λογαριασμό μου. Χαμούλης μετά με το πρώτο μου story!

Το νεσεσέρ μου χωράει; Βασικά το καταλληλότερο ρήμα είναι το ΄΄επιτρέπεται΄΄. Ένα τσιμπιδάκι φρυδιών βρε παιδιά μιας και με το φως του ηλίου και ειδικά μετά την θάλασσα η διαδικασία ‘’βγάζω φρύδι’’ γίνεται παιχνιδάκι. Μπορώ; Όχι τίποτα άλλο αλλά έχουν περάσει και χρόνια από τότε πού έψαχνα περίεργα τρικς για να κρύψω κάπου πάνω μου τα σκονάκια. Μην με κάνετε να ψάχνω πάλι. Πιστολάκια, ισιωτήρια και τα συναφή δεν θα πάρω (μα πόσο αποφασισμένη) γιατί έχω πλέον καταλάβει πως σαν τα beach waves... τίποτα!

Υ.γ Δεν πρόκεται να ξεχάσω φυσικά το αντηλιακό μου, προσώπου και σώματος.

Αυτά από εμένα. Nomads... κάθε πρόσκληση δεκτή γιατί όπως βλέπεις έχω μπει ήδη στο mood του παιχνιδιού!