Τι γίνεται όταν οι φίλες σου ξεχνούν τα γενέθλιά σου;

Οι φίλες μου είναι κάπως «ελεύθερα» πνεύματα και αν και τις αγαπώ πολύ, έχω ένα μεγάλο παράπονο από εκείνες. Μπερδεύουν συνεχώς τα γενέθλιά μου. Τι και αν επί χρόνια προσπαθώ να τις πείσω για να την ακριβή ημέρα της γέννησής μου (όχι όμως και για τη χρονολογία), εκείνες όσα χρήματα και αν ποντάρουν στα στοιχήματά μας, χάνουν. Γιατί ξέρεις κάτι; Είμαι από αυτές τις παιχνιδιάρικες προσωπικότητες που έχουν αποκρύψει από το facebook τέτοιες λεπτομέρειες. Όποιος αγαπά, θυμάται. Ή ακόμα καλύτερα όποιος αγαπά παιδεύει και εγώ θέλω να τους παιδεύω όλους. Αυτές ιδιαιτέρως.

Προχθές, λοιπόν, κοιτούσα επίμονα το κινητό μου. Δε χτυπούσε. Τι και αν πάτησα ΄΄επανεκκίνηση’’ κανά δύο φορές, κανένα sms. Μα είχα τα γενέθλιά μου. Μα πού ήταν πάλι αυτά τα κορίτσια;

Εννοείται πως κάποια στιγμή έκανα και την κίνηση ματ να αναποδογυρίσω την οθόνη ώστε να μην το βλέπω. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Με καταλαβαίνεις (ελπίζω). Το έχεις κάνει και εσύ (εμείς μοιραζόμαστε αλήθειες άλλωστε); Τα γενέθλιά μου κυλούσαν ήρεμα ως και βαρετά. Οκ μου ευχήθηκαν τα κορίτσια στο γραφείο, μου έστειλε ο μπαμπάς μου μία ανθοδέσμη αλλά οι φίλες μου για ακόμη μία χρονιά θεωρούσαν πως έχω γενέθλια την επόμενη ημέρα.

Όλα αυτά μέχρι που αποφάσισα να περάσω το lunch break μου στον κήπο της εταιρείας για να ξεχάσω πως έκλεινα τα 29. Ένας αριθμός πριν τα τριάντα. Σοβαρεύουν τα πράγματα ή έτσι ήθελα να πιστεύω την ώρα που εμφανίστηκαν μπροστά μου η Γωγώ και η Διονυσία. Οι συνάδελφοί μου ήταν το δικό μου τζίνι μαγικό για αυτά τα γενέθλια και όχι μόνο επειδή μου έφεραν τούρτα αλλά επειδή κατάλαβαν τι τούρτα ακριβώς πρέπει να αγοράζεις για έναν άνθρωπο που έχει γενέθλια καλοκαίρι. Παγωτό βρε κορίτσια. Γιατί με τι είμαστε χαρούμενες εμείς οι γυναίκες τέτοια εποχή; Με τα καινούργια μας καλοκαιρινά ρούχα και με τα παγωτά που έχουν επιστρέψει στα ψυγεία των περιπτέρων. Και με αυτό το τελευταίο δεν είμαστε μόνο εμείς αλλά και όλος ο αντρικός πληθυσμός.

Τα κορίτσια (aka Γωγώ και Διονυσία) δε χρειάστηκε να τρέξουν πρωί πρωί σε κάποιο ζαχαροπλαστείο. Τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα, ακόμη πιο γρήγορα και εγώ απίστευτα χαρούμενη με την τούρτα των 29^ων γενεθλίων μου. Αυτό με την ηλικία μου καλύτερα να το ξεχάσεις. Παρασύρθηκα.

Παρκάρεις έξω από το περίπτερο, ανοίγεις την πόρτα του ψυγείου με τα παγωτά, πιάνεις το νέο Ben n Jerry’s, «birthday cake» και μόλις έχεις ολοκληρώσει την αποστολή σου. Και η γεύση αυτής της «τούρτας»; Παγωτό με γεύση κέικ βανίλιας με ροζ ζαχαρόπαστα, σιρόπι φράουλας και κομμάτια κέικ. Άλλο να το γεύεσαι και άλλο να το ακούς. Προσωπικά ξέχασα και την ηλικία μου αλλά και την μνήμη χρυσόψαρου των φιλενάδων μου.

Τα Ben n Jerry’s με αφορμή τα 40^α γενέθλιά τους «έψησαν» κάτι ιδιαίτερο και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από το «Birthday cake». Και ξέρεις κάτι; Πάντα υπάρχει κάποιος λόγος και να γιορτάσεις αλλά και να φας λίγο κέικ. Πολύ παραπάνω αν είναι τόσο δροσερό και απολαυστικό όσο αυτό των Ben n Jerry’s.

Ι am 29 but still awesome. Ευχαριστώ Γωγώ, ευχαριστώ Διονυσία. To «birthday cake» μου ήταν… better than anyone else. Και βρίσκεται στο ψυγείο του πιο κοντινού σου περιπτέρου. Σου κλείνω το μάτι συνωμοτικά, μου εύχομαι για ακόμη μία φορά χρόνια πολλά, δοκιμάζω άλλο λίγο από το παγωτό μου και συγχωρώ τις φίλες μου.