Οι 6 Πατεράδες που δόξασαν το Σινεμά

Σε κάθε φιλμ οι συντελεστές είναι πολλοί, οι χαρακτήρες που λατρεύουμε ακόμα περισσότεροι, αλλά ένας πρέπει να διαφέρει. Ένας πρέπει να είναι το επίκεντρο προκειμένου να στηθεί πάνω του το story. Και μια μέρα σαν τη σημερινή, αυτός ο κάποιος δεν φτάνει μόνο να είναι άντρας, αλλά να είναι πατέρας. Δόξα τω Θεώ, από μπαμπάδες στον κινηματογράφο έχουμε τεράστια ποικιλία.

Μια και πιάσαμε το κινηματογραφικό στοιχείο, χωρίσαμε τους πατεράδες της μεγάλης οθόνης σε διάφορες κατηγορίες -από κωμωδία μέχρι και δράσης- βγάζοντας έναν χαρακτηριστικό για κάθε είδος. Με τόσους μπαμπάδες εκεί έξω είναι σίγουρο ότι πολλοί θα μείνουν απ’ έξω, οπότε μην έχεις παράπονο αν δεν δεις τους παρακάτω κυρίους:

Και ξεκινάμε…

Κατηγορία: Drama Father

Ταινία: The Pursuit of Happyness | Πατέρας: Chris Gardner

Τον Will Smith τον ξέρουμε για το μαχητικό του πνεύμα (Independence Day), την επιβλητική του παρουσία (MIB) και τον χαβαλέ του (The Prince of Bellair), ωστόσο ο ρόλος του ως Chris Gardner έκανε πολύ κόσμο να δακρύσει. Δεν είναι μόνο η αγωνία και η συγκίνηση που σου προκαλεί στο φινάλε (δεν κάνουμε spoiler αν δεν το έχεις δει), αλλά η αυταπάρνηση και η αγωνία για τον υιό του σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Μιλάμε για το συναίσθημα του να μοχθείς για να μη λείπει τίποτα στο παιδί σου, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ζεις καθημερινά με την αγωνία και το στρες. Ένα φιλμ που έκανε όλους τους πατεράδες του κόσμου περήφανους και ταυτόχρονα μεγάλο μερίδιο αρσενικών να θέλουν να γίνουν.

Από κοντά: La Vita è Bella (Roberto Bennini)

Κατηγορία: Sports Father

Ταινία: Coach Carter | Πατέρας: Ken Carter

Το να πρέπει να κουμαντάρεις τον υιό σου όσο φτάνει κοντά στο Πανεπιστήμιο είναι μια μεγάλη πρόκληση για κάθε γονιό. Τι γίνεται όμως εκτός από αυτό, πρέπει να διαχειριστείς και άλλους 12 ατσίδες λίγο πριν την ενηλικίωση, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με το διάβασμα, με μοναδικό παράθυρο μακριά από τις κακοτοπιές της ζωής, το σχολικό πρωτάθλημα μπάσκετ; Ο Ken Carter (Samuel L. Jackson) μπορεί να ανέλαβε την μπασκετική ομάδα του Richmond, ωστόσο εξελίχθηκε στην πατρική φιγούρα που οι περισσότεροι παίκτες του θα ήθελαν να έχουν. Του τύπου εκείνου που θα τους προπονήσει και θα τους διδάξει το ομαδικό πνεύμα, θα σταθεί δίπλα τους, αλλά πάνω από όλα θα κάνει τα πάντα για να τους εξασφαλίσει το εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή. Όχι μέσω του μπάσκετ, αλλά του πανεπιστημίου.

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr