Too Hot To Handle: Γιατί το πιο trash πρόγραμμα του Netflix έγινε trend σε όλον τον πλανήτη;

Μετά το τέλος του κατά γενική ομολογία επιτυχημένου «Big Brother», πέρασε μία πολυετής περίοδος κατά την οποία δύσκολα φανταζόταν κανείς ότι ένα ριάλιτι με έπαθλο θα μπορούσε να έχει ξανά τόση απήχηση. Ο κόσμος δε φαινόταν να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη θέαση των προσωπικών στιγμών αγνώστων όπως αυτοί επέλεγαν να τις παρουσιάσουν στη δημοσιότητα. Ή τουλάχιστον αυτό φαινόταν με βάση τα τότε δεδομένα. Γιατί δεν υπήρχε κάτι που να τεστάρει αν το ενδιαφέρον τους προς αυτόν τον τομέα της τηλεόρασης συνεχιζόταν, αφού τα όποια είδη ριάλιτι κυκλοφορούσαν τότε δεν κατάφερναν να προκαλέσουν buzz.

Η δυναμική άλλαξε με το Netflix. Η πλατφόρμα έγινε η αγαπημένη καθημερινή συνήθεια κάθε σπιτιού τα τελευταία χρόνια και η πανδημία με τις καραντίνες της βοήθησε στην κατακόρυφη άνοδό της. Ξαφνικά, όλο και περισσότερες πρωτότυπες παραγωγές άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και να είναι διαθέσιμες στους θεατές. Και τότε ήρθε η ευκαιρία να τσεκαριστούν οι διαθέσεις.

Η επέλαση των Too Hot To Handle

«Too Hot To Handle». Ένας τίτλος που δεν μπορεί να σου δώσει ακριβώς να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται, όμως με το promo του Netflix μπαίνεις κατευθείαν στο κλίμα. Άντρες και γυναίκες, αθεράπευτα εργένηδες και εργένισσες, που δεν πιστεύουν στις σχέσεις και βρίσκουν ικανοποίηση στις εφήμερες σαρκικές απολαύσεις μπαίνουν στο παιχνίδι ακριβώς επειδή νομίζουν ότι έτσι θα συνεχίσουν τις μέχρι τώρα συνήθειές τους. Προς δυσάρεστη έκπληξή τους, μαθαίνουν πως ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να κάνουν το ακριβώς αντίθετο, να απέχουν από τις σωματικές επαφές και να «χτίσουν» πιο ουσιαστικές σχέσεις με τους ανθρώπους που τους ενδιαφέρουν. Για κάθε παράβαση του κανόνα, ένα ρομπότ που αποκαλείται «Lana» είναι εκεί για να επιβάλλει την αντίστοιχη χρηματική ποινή από το συνολικό έπαθλο. Γιατί, ναι, μπορεί ένας ή δύο να κάνουν το λάθος, όμως την πληρώνουν όλοι, οπότε αυτομάτως ανοίγει ένας νέος κύκλος ίντριγκας και τσακωμών που ως γνωστόν πουλάνε στο κοινό.

Στο ριάλιτι, πολλοί από τους συμμετέχοντες δείχνουν να μην μπορούν με τίποτα τη μονογαμία. Σε ποιους παράγοντες οφείλεται ο φόβος της δέσμευσης;

«Ο ορισμός της δέσμευσης είναι ότι κάποιος αναλαμβάνει μια υποχρέωση, ταυτίζεται με την ανάληψη υποχρεώσεων μέσα στη σχέση. Κάποια άτομα νιώθουν αδύναμα να αναλάβουν υποχρεώσεις. Η έλλειψη μονογαμίας οφείλεται στη διαρκή επιθυμία κάποιων ατόμων να λαμβάνουν την επιθυμία από πολλούς ανθρώπους. Στην ανάγκη να νιώθουν ότι είναι ποθητοί, αρεστοί. Αποζητούν την επιβεβαίωση, δηλαδή. Αυτό το χαρακτηριστικό θα μπορούσαμε να πούμε συνδέεται και με χαμηλή αυτοεκτίμηση», σχολιάζει η ψυχολόγος/ψυχοθεραπεύτρια Βέρα Φερεντούρου.

Τι μας τραβάει στα ριάλιτι;

Πέρα από την ανάλυση της ψυχοσύνθεσης των συμμετεχόντων, ωστόσο, και ανεξάρτητα με το αν συμφωνείς ή όχι με το lifestyle τους, το «Too Hot To Handle» είναι μία από τις επιτυχίες της πλατφόρμας. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δει τις τρεις σεζόν που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Ίσως κι εσύ να είσαι ένας από αυτούς. Προσωπικά, είδα την πρώτη σε fast-forward μέσα στην καραντίνα με μία φίλη στο Netflix Party. Κι ενώ δεν ήμασταν καθόλου αυτής της λογικής, έστω και παραλείποντας κομμάτια, το φτάσαμε στο τέλος, γιατί μας φάνηκε ιντριγκαδόρικη και σουρεαλιστικά εγωιστική η διάδραση των παικτών. Πέρα από τις άλλες δύο σεζόν που ακολούθησαν, έπειτα ήρθε και το «Too Hot To Handle Latino» αλλά και το «Too Hot To Handle Brazil». Αυτό σημαίνει ότι κάτι από τη σειρά έχει απήχηση σε μεγάλο μέρος του κόσμου και τους τραβάει να τη δουν.

_______

«Η ριάλιτι τηλεόραση μάς δίνει την ψευδή αίσθηση ότι γνωρίζουμε τους ανθρώπους στην οθόνη. Αυτή η αίσθηση της προσωπικής σχέσης μεγενθύνεται με την ταμπέλα του 'ριάλιτι', παρά το ότι γνωριζουμε πως υπάρχει μεγάλη δόση υπερβολής. Με τον καιρό, καταλήγουμε να βλέπουμε τους ανθρώπους στην οθόνη σαν φίλους. Ταυτιζόμαστε με τις δυσκολίες και τους θριάμβους τους», λέει η κλινική ψυχολόγος Dr. Jana Scrivani στο ScoopWhoop.

_______

Το κοινό πάντα απολάμβανε τα ριάλιτι. Είναι σαν να παρακολουθεί μία σειρά με πιο «πραγματικούς» πρωταγωνιστές. Όσο «πραγματικοί», φυσικά, μπορεί να είναι, αφού κανείς δεν ξέρει ουσιαστικά αν η τελική εικόνα που έρχεται στην οθόνη του είναι αυθόρμητη ή προϊόν καλομελετημένου σχεδίου ώστε να εξασφαλιστούν υψηλότερα νούμερα. Ανεξάρτητα με το τι ισχύει, όμως, αυτό που συμβαίνει στην πλευρά του θεατή είναι ότι μπορεί να παρακολουθήσει κάτι και να ταυτιστεί με κάποιον σε μία συμπεριφορά από την ασφάλεια του σπιτιού του και χωρίς την παραμικρή έκθεση. Το διαδικτυακό βίωμα μίας κατά τα λοιπά κατακριτέας και από τον ίδιο συμπεριφοράς χωρίς επιπτώσεις. Όσο περισσότερες, δε, οι παραβάσεις των παικτών, τόσο μεγαλύτερη η ικανοποίηση των θεατών. «Οι άνθρωποι μέσα από το διαδίκτυο αισθάνονται την ασφάλεια της ψευδαίσθησης», σημειώνει η κ. Φερεντούρου.

Πολλοί παίκτες αδιαφορούν για τις χρηματικές συνέπειες στο έπαθλο και ενδίδουν στους πειρασμούς, γιατί τους εξιτάρει το «απαγορευμένο». Τι είναι αυτό που τραβάει κάποιον στις «απαγορευμένες» καταστάσεις;

«Εξαρτάται από τα βιώματα του κάθε ατόμου, πώς ερμήνευσε και διαχειρίστηκε τις εμπειρίες που βίωσε. Επιπλέον, για κάποια άτομα η εμπειρία του εφήμερου αποτελεί ικανοποίηση, όπως το να θέτουν τους εαυτούς τους στη διαδικασία να ξεπεράσουν τα όρια ή όχι. Γιατί, για κάποιους, τα όρια θεωρούνται απαγορευμένη ζώνη, ενώ για κάποιους πρόκληση για υπέρβαση», σχολιάζει η Βέρα Φερεντούρου.

Η κατάσταση θυμίζει λίγο τις αρχές των 2010s, όταν η E. L. James είχε κυκλοφορήσει το «Fifty Shades of Grey» και, ενώ αντικειμενικά δεν ήταν το εξαιρετικό από λογοτεχνικής άποψης βιβλίο, η ιστορία του επιχειρηματία που μυεί στο σαδιστικό σεξ μία φρεσκοαπόφοιτη πανεπιστημίου πούλησε πάνω από 125 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ο κόσμος ήθελε να διαβάσει για το ανορθόδοξο love story τους και να μάθει όλα όσα συνέβαιναν στο Κόκκινο Δωμάτιο και είχαν να κάνουν με δεσίματα, μαστίγια και κάθε είδους σεξουαλικά παιχνίδια. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το «Too Hot To Handle», με τους θεατές να παρακολουθούν τους παίκτες και τις παίκτριες να επιδίδονται σε απαγορευμένες εντός παιχνιδιού και κατακριτέες εκτός συμπεριφορές και να βλέπουν πώς μπορεί αυτές να εξελιχθούν.

Στην πορεία κι άλλες ανάλογες σειρές, όπως το «Singles & Inferno» και το «Love Never Lies», έκαναν την εμφάνισή τους και μάλιστα το πρώτο μπήκε και στη λίστα των top 10 παραγωγών που είδε περισσότερο ο κόσμος. Οπότε, όσο και να κατατάσσονται στη λίστα των «μαύρων προβάτων», κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι κάποια ανθρώπινη ή / και κοινωνική ανάγκη εξυπηρετούν.

Ευχαριστούμε τη Βέρα Φερεντούρου, Ψυχολόγο/Ψυχοθεραπεύτρια στο Ψυχολογικό Κέντρο Στήριξης «Μπορώ».

Facebook: @ΒΕΡΑΦΕΡΕΝΤΟΥΡΟΥ

Instagram: @feredourou_vera