26ο ΔΦΝΘ: «Το μέρος που κοιμόμασταν» πρέπει να κάνει ακόμα περισσότερους να χάσουν τον ύπνο τους

Στο φετινό 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που διεξάγεται από 7 έως 17 Μαρτίου, θα προβληθούν 67 μεγάλου και μικρού μήκους ελληνικές ταινίες. Το Queen.gr δεν θα μπορούσε να λείπει από τον κορυφαίο θεσμό που θίγει σε παγκόσμιο επίπεδο τεράστια ζητήματα προβληματισμού και συζήτησης μέσα από τη ματιά σπουδαίων δημιουργών που έχουν ως άξονα την αλήθεια.

Τμήμα: Διεθνές Διαγωνιστικό Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους - Where we used to sleep

Στο 26ο ΔΦΝΘ, παγκόσμια πρεμιέρα έκανε και το ντοκιμαντέρ του Matthäus Wörle του οποίου η θεματική ήταν γροθιά στο στομάχι. Η ιστορία της Valeria, ο ξεριζωμός από τον τόπο της, το σπίτι της, τη ζωή της, μάς έκανε να συγκινηθούμε τόσο για εκείνη όσο και για το οικολογικό σκέλος και των μηνυμάτων που εισπράξαμε.

Το κοινωνικό-οικολογικό ντοκιμαντέρ εξελίσσεται γύρω από την κεντρική του πρωταγωνίστρια, τη Valeria Praţa. Η 80χρονη γυναίκα χαρίζει μαθήματα ζωής, αξιοπρέπειας και επιμονής, ορθώνοντας ανάστημα μπροστά στην απόλυτη καταστροφή.

Πριν χρόνια, η Geamăna ήταν ένα ρουμανικό χωριό στα βουνά Apuseni, όπου ζούσαν περίπου 1.000 άνθρωποι. Σήμερα, μόνο το κωδωνοστάσιο της εκκλησίας υψώνεται από τη δηλητηριώδη λάσπη ενός γειτονικού ορυχείου χαλκού. Σχεδόν όλα τα σπίτια έχουν βυθιστεί και οι κάτοικοί τους τράπηκαν σε φυγή. Στην άκρη του παρελθόντος, η Valeria προσπαθεί για το παρόν της –και απειλείται από το μέλλον.

Το ντοκιμαντέρ, αφηγείται τον ξεριζωμό της Valeria η οποία είναι η μοναδική κάτοικος του μικρού χωριού. Τόνοι λάσπης από το γειτονικό ορυχείο χαλκού έχουν πλημμυρίσει τον τόπο, αφενός ανεβάζοντας ταυτόχρονα τη στάθμη της τοπικής μολυσμένης λίμνης και αφετέρου καταπνίγοντας τα πάντα στο πέρασμά τους.

Και κάθε φορά που η λάσπη πλησιάζει και το δικό της σπίτι, που σημαίνει πως μετράει αντίστροφα για να φύγει από τον τόπο της, κάθε φορά λοιπόν νιώθουμε πως πνιγόμαστε χάνοντας κι εμείς δικές μας αναμνήσεις και κομμάτια του εαυτού μας.

Η ηλικιωμένη γυναίκα, που θυμίζει τη μάνα και τη γιαγιά μας, με σθένος, στωικότητα και θάρρος αρνείται να εγκαταλείψει τον τόπο της που τώρα πια θυμίζει σκηνικό δυστοπικού θρίλερ, έχοντας κοντά της τα λιγοστά της ζώα, και κάποιους πολίτες οι οποίοι της ζητούν να κάνει αυτό που μοιάζει λογικό. Η συνέχεια του ντοκιμαντέρ αναμενόμενη όπως και το γεγονός πως η Valeria ήταν ήδη νεκρή μέσα της, όταν μάζεψε τα αντικείμενα μιας ζωής σε ένα μικρό φορτηγό.

Μετά την προβολή και στο Q&A που ακολούθησε, ρωτήσαμε τον σκηνοθέτη, Matthäus Wörle, αν έπαιξε ρόλο το γεγονός πως η Valeria πέθανε λίγο αφότου εγκατέλειψε τον τόπο της και τι ρόλο έπαιξε στη ζωή του.

«Η Valeria ίσως πέθανε μέσα της με το που άφησε τον τόπο της. Η ψυχολογία της επηρεάστηκε σε τέτοιο βαθμό που επηρεάστηκε και η υγεία της. Την ημέρα που ολοκληρώθηκε το ντοκιμαντέρ, έμαθα πως έφυγε από τη ζωή. Ήταν μια τραγική σύμπτωση».

«Η Valeria υπήρξε σταθμός στη ζωή μου σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Περάσαμε τόσο χρόνο μαζί, που είδα το γέλιο και το κλάμα της. Τις ανησυχίες της. Όλη της τη ζωή. Η συναναστροφή μου μαζί της με καθόρισε ως άτομο και δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ».