«Η Κουζίνα της Φρανκφούρτης» στη Γκαλερί Λόλα Νικολάου

Ο Νίκος Χαραλαμπίδης παρουσιάζει στην γκαλερί Λόλα Νικολάου την πολυεπίπεδη έκθεση, «Η κουζίνα της Φρανκφούρτης», κλείνοντας σαρκαστικά το μάτι, στα πολιτικοοικονομικά μαγειρέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σχολιάζοντας τις μοίρες των κρατών της, έτσι όπως καθορίζονται από το χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης. Πρόκειται ουσιαστικά για ακόμη ένα πρότζεκτ, που εντάσσεται στην ευρύτερη δημιουργική έρευνα του Χαραλαμπίδη, με την οποία επιχειρεί να αναδομήσει σε Σχολή το εγκαταλελειμμένο Διεθνές Αεροδρόμιο της Κύπρου στην Πράσινη Γραμμή, προσδίδοντας του τη μορφή ενός ιδιότυπου «Άδειου Μουσείου».

Επιμένοντας στην αρχαιοελληνική διάσταση του Μουσείου, ο Χαραλαμπίδης αρνείται τη διαδικασία περισυλλογής και έκθεσης έργων τέχνης στο κτίριο, το οποίο αποτελούσε υπόδειγμα, στη δεκαετία του εβδομήντα, όχι μόνο για την αρχιτεκτονική του αλλά και για την πρωτοποριακή τεχνολογία που διέθετε. Τονίζοντας τον ερευνητικό, εργαστηριακό χαρακτήρα του αρχαιοελληνικού Μουσείου, ο καλλιτέχνης προτείνει τη διαμόρφωση του αεροδρομίου, σε ένα δυναμικό, δραστικό χώρο, που παίρνει το χαρακτήρα μιας πρότυπης Διεπιστημονικής Σχολής Καλών Τεχνών, στην οποία διεθνώς καταξιωμένοι εικαστικοί καλλιτέχνες ‘διδάσκουν’ όχι μόνο άτομα άμεσα εμπλεκόμενα με την τέχνη, αλλά ένα ευρύ φάσμα μαθητών προερχόμενο από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και επιστημονικά πεδία.

Μέλη της ομάδας δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως στην περισυλλογή υλικού: εγγράφων, στοιχείων και πληροφοριών, καταγραφές συνεντεύξεων και μαρτυριών από επισκέπτες και χρήστες του αεροδρομίου πριν τον πόλεμο, αλλά και από άτομα που πολέμησαν εκεί, στις σκληρές μάχες που διεξήχθηκαν το 1974. Στόχος, η δημιουργία ενός αρχείου, που αφορά την ιστορία του χώρου, ακόμη και πριν την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, επί Αγγλοκρατίας, όταν το αεροδρόμιο επιστρατεύεται από τα συμμαχικά στρατεύματα για να χρησιμοποιηθεί ενάντια στο Χιτλερικό άξονα. « Η Κουζίνα της Φραγκφούρτης» που παρουσιάζεται στην έκθεση, αποτελεί την κιβωτό αποθήκευσης και διαφύλαξης του αρχειακού αυτού υλικού, το οποίο οργανώνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντανακλά τις γεωπολιτικές εξελίξεις που είχαν συμβεί και εξακολουθούν να συμβαίνουν στο ανατολικότερο αυτό σύνορο της Ευρώπης αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής που το περιβάλλει.