"Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" (για την Κάλλια)

Η φίλη μου και επίσης δημοσιογράφος (μάλιστα, κάνουμε παρέα ως εργαζόμενοι μεταξύ μας, διότι μάλλον βαριούνται να μας κάνουν οι υπόλοιποι όλοι) κ. Κάλλια Καστάνη, υποστηρίζει ότι είμαι ελαφρώςμανιακή με την αγάπη μου για την ποίηση αλλά απ'την άλλη, γλυκά κοροϊδεύοντάς με, με ευχαριστεί, τάχα, που φροντίζω να της μαθαίνω ποιητές και να ξεχωρίζω για λογαριασμό της ποιήματα. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν, για χάρη της, ένα μικρό απόσπασμα απ'το θείο έργο «Η μπαλάντα του Ρήντιγκ» του άνισου αλλά μοναδικού εστετιστή Όσκαρ Ουάιλντ.

Το 1895 το χαϊδεμένο παιδί του κοσμικού Λονδίνου, καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Βαθύτατα πληγωμένος απ'την προδοσία ενός εραστή, τσακισμένος σωματικά και ψυχικά, μακριά πια απ'τα σαλόνια που τον αποθέωναν, παρασυρμένος από παραφορά και πάθος και πεταμένος στην μοναξιά και στην περιφρόνηση, έγραψε δύο αριστουργήματα, τα "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Θα πεθάνει πάμφτωχος, απαξιωμένος και ταπεινωμένος στο Παρίσι, σε ηλικία 46 ετών, εκλιπαρώντας πάντα για λίγο ακόμα από κείνη την αγάπη του διεφθαρμένου, δειλού και τόσο λατρεμένου εραστή...

« Μα κι ο καθείς σκοτώνει ό,τι αγαπάει,
και πρέπει αυτό απ'όλους ν'ακουστεί.
Άλλοι με κολακεία σε σκοτώνουν
Κι άλλοι με ματιά φαρμακερή
Μ'ένα φιλί σκοτώνουν οι δειλοί,
Κι οι γενναίοι άνδρες με σπαθί.

Νέοι σκοτώνουν άλλοι την αγάπη τους
Κι άλλοι σαν γενούνε γέροι.
Με χέρι Λαγνείας άλλοι τήνε πνίγουνε
Κι άλλοι με Πλούτου χέρι
Κι επειδή πιο γρήγορα παγώνει έτσι το κορμί,
Οι πονόψυχοι σκοτώνουν με μαχαίρι.

Άλλοι για λίγο ερωτεύονται κι άλλοι για πολύ.
Άλλοι τον Έρωτα πουλάνε κι άλλοι τον αγοράζουν.
Άλλοι με βουρκωμένα μάτια τον σκοτώνουνε
Κι άλλοι βουβοί τον αφανίζουν
Κι ενώ ο καθείς σκοτώνει ό,τι αγαπάει,
Όλοι ωστόσο δεν πεθαίνουν.