Σε ποιόν δεν αρέσει η ποίηση;

Κάποτε, γνώρισα μια φιλόδοξη κύρια της δημοσιογραφίας, η οποία με είχε κοιτάξει προκλητικά στα μάτια, γνωρίζοντας την αδυναμία μου και μου'χε πει, «εμένα δε μου αρέσει η ποίηση. Δε καταλαβαίνω σε τι είδους ανθρώπους αρέσει». Μου θύμισε τον κ. Κούβελα που κάποτε είχε πει τους ποιητές λαπάδες!
Κι όμως οι καιροί που ζούμε είναι τόσο ποιητικοί! Οι άνθρωποι είναι αντιποιητικοί. Και θυμάμαι προς απάντησαν εκείνης της κύριας της φτιαγμένης από περισσή αφέλεια, στόχο και χειριστικότητα (όπως τόσοι στη δουλειά μας), μια φράση του σπουδαίου Τ.Σ. Έλιοτ που εξηγούσε πως : «η ποίηση δεν είναι η απελευθέρωση των αισθημάτων, αλλά η δραπέτευση από τα αισθήματα. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας αλλά η δραπέτευση από την προσωπικότητα. Αλλά θα πρέπει κανείς να έχει αισθήματα και προσωπικότητα για να θέλει να δραπετεύσει από αυτά».

Ω! Ναι! Θα πρέπει...