Ιδού η Ρόδος ιδού και το θέατρο

Βασισμένο στο κείμενο του ιταλικού μυθιστορήματος της Έλενας Σοπράνο «Η ταξιθέτρια» του 1994 η «Ταξιθέτρια» της αθηναϊκής θεατρικής ομάδας ταξιδεύει στα Δωδεκάνησα. Πρόκειται για έναν εσωτερικό μονόλογο με σύγχρονη, τολμηρή γλώσσα σε ένα εικαστικό περιβάλλον που στόχο έχει να φέρει στο νου των θεατών την Βρετανίδα performer και εικαστικό Tracey Amin.

Το έργο

Η Έλενα κοντεύει τα τριάντα. Δουλεύει –όπως ισχυρίζεται- σαν ταξιθέτρια στη Σκάλα του Μιλάνου. Σκορπά τη ζωή της ανάμεσα στον απόλυτο καθωσπρεπισμό του διασημότερου λυρικού θεάτρου του κόσμου και σε έναν ανεκδιήγητο σκουπιδότοπο, το διαμέρισμά της, ακινητοποιημένη όλες τις ώρες πάνω σ' ένα στρώμα.

Όταν δεν παριστάνει την ταξιθέτρια καταπίνει χάπια και βυθίζεται στην ασφάλεια του κρεβατιού της, αρνούμενη το οτιδήποτε. Δύο κόσμοι, εκείνος της λάμψης και του θεάματος διασταυρώνεται με το μικρόκοσμο ενός κοριτσιού χωρίς σκοπό κι επιθυμίες.

Η κυκλικότητα του επαναλαμβανόμενου χρόνου οδηγεί την ηρωίδα στις ψευδαισθήσεις και την παραίτηση, την εσωστρέφεια και τον εγκλεισμό, την οικειοθελή (;) εγκατάλειψη και τη βέβαιη μανία. Δύο σκηνικοί τόποι. Η Όπερα και το Δωμάτιο. Ο ένας και μοναδικός αντιήρωας. Η Έλενα. Αλλά και μερικά φαντάσματα που η «ταξιθέτρια» της ζωής -αν και σε ρόλο αυστηρά διακοσμητικό- προσπαθεί να ξορκίσει, τοποθετώντας κάποιες «ένδοξες» στιγμές του παρελθόντος στους αποθηκευτικούς χώρους της μνήμης. Όταν η αλήθεια συγχέεται με το ψέμα, όταν η μέρα γίνεται από το πρωί, νύχτα, όταν το μέτρο και οι αισθήσεις χάνονται, η παραφροσύνη κερδίζει γρήγορα έδαφος και πρωταγωνιστεί ως το τέλος.

Απόδοση/ Δραματουργική επεξεργασία/ σκηνοθεσία: Δημήτρης Φοινίτσης
Ερμηνεία: Δήμητρα Παπαγιάννη
Ενδυματολογική επιμέλεια: Άντζυ Πυκνάδα
Φωτογραφίες: Ιωάννα Χατζηδιάκου

7-13 Απριλίου 2011
Αίθουσα Εκδηλώσεων Ροδιακής Έπαυλης (Βασιλικός Κήπος)