Γιατί το φινάλε του Succession ήταν απόλυτα ταιριαστό και επίπονα αληθινό

Ανανεώθηκε: 30 Μαϊος 2023

Γιατί το φινάλε του Succession ήταν απόλυτα ταιριαστό και επίπονα αληθινό

Το Succession μας αποχαιρέτησε οριστικά και το φινάλε του ήταν όλα όσα περιμέναμε και ακόμα παραπάνω.

Το "Succession", ένα από τα καλύτερα ποιοτικά δράματα που υπάρχουν εκεί έξω, έριξε αυλαία και το φινάλε του ήταν ένα από τα πιο καλογραμμένα επεισόδιά του. Όπως ήταν και αναμενόμενο άλλωστε.

Από το χρυσό μπουφάν στην εξαγορά: Ο Alexander Skarsgård ξεδιπλώνει τον Lukas Matsson του Succession

Succession: Η μάχη για τη διαδοχή είναι μια μάχη πολύ προσωπική

Μετά από τέσσερις κύκλους και 39 επεισόδια, το "Succession", το επιτυχημένο δράμα του HBO με τα 13 Emmy και τις 5 Χρυσές Σφαίρες (μεταξύ πολλών άλλων), έφτασε στο τέλος του. Και έφτασε χτίζοντας ένα οδυνηρό οικογενειακό δράμα με τραγικούς χαρακτήρες και μια επώδυνα αληθινή απεικόνιση των υψηλόβαθμων και των πλουσίων, των media και των επιχειρήσεων, που μετά από τόσες μικρές και μεγάλες μάχες πρόζας έφτασε σε ένα τελικό showdown που έκοψε την ανάσα και μας έδειξε πώς γράφεται η καλή αμερικάνικη τηλεόραση.

Ένας συνειδητοποιημένος αφηγητής, για να πει την ιστορία που θέλει, έτσι όπως την θέλει, ξέρει από την αρχή την έναρξη και το φινάλε της. Αν ξέρει τι είδους ιστορία θέλει να πει, ξέρει σίγουρα από πού θέλει να ξεκινήσει και πού θέλει να καταλήξει. Το ίδιο συνέβη και στο "Succession". Ο Jesse Armstrong είπε ακριβώς αυτό που ήθελε να πει και έχτισε τους ήρωές του όπως έπρεπε για να πουν την ιστορία του. Και μπορεί η σειρά να είχε πολλούς χαρακτήρες, σημαντικούς και μη, συχνούς και μη, αλλά οι βασικοί εν τέλει, ήταν τρεις. Τρία παιδιά. Με προτεραιότητα βέβαια.

Succession: Οι 30 καλύτερες ατάκες που μας αποστόμωσαν ή μας έκαναν να πονέσουμε περισσότερο

Τα παιδιά του Succession με την ευθύνη πλέον όλη δική τους

Roman Roy

Το πιο μικρό αγόρι και προτελευταίος στη σειρά, ο πιο έντονος, ο πιο ασταμάτητος, ο πιο νευρικός και ο πιο "άρρωστος", αλλά σίγουρα ο πιο συναισθηματικός. Ίσως γι' αυτό ήταν και ο πιο άρρωστος. Ο Roman Roy είναι το δεύτερο παιδί (ή το τρίτο) που έφαγε (κυριολεκτικά) το περισσότερο ξύλο από όλους, που έψαχνε πάντα κάποιον να ακολουθήσει και δεν βρήκε ποτέ τη δύναμή του για να ξεφύγει από τις σκιές των μεγαλύτερων. Το δικό του armor η σπιντάτη πολυλογία, τα shocking αστεία, η προσκόλληση στο σεξουαλικά και στα αρρωστημένα βρισίδια. Ίσως το δικό του φινάλε να είναι και το πιο αμφιλεγόμενο, γιατί αν είσαι και λίγο αισιόδοξη, μπορείς να πεις ότι βρήκε το ανάστημά του, έστω για λίγο και έστω για να προστατέψει την αδερφή του, και η λήξη του τον είχε να είναι μόνος του σε ένα μπαρ. Δεν επέλεξε δηλαδή να τρέξει στο γραφείο του, σε ένα από τα αδέρφια του, στο σπίτι της μητέρας του. Όχι. Μόνος του στο μπαρ. Στην προκειμένη, ίσως το καλύτερο που θα μπορούσε να του συμβεί.

Shiv Roy

Το μικρότερο παιδί και το μοναδικό κορίτσι. Το παιδί που έχει δώσει συνειδητά τις μεγαλύτερες μάχες με όλους γιατί ποτέ δεν αναγνωρίστηκε, παρ' όλο που ήταν η πιο ικανή και η πιο έξυπνη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως η ροή του τέλους ήρθε από τη δική της γνώμη, αυτή που άλλαξε τελευταία στιγμή (και είχε και δίκιο) και καθόρισε το φινάλε όλων. Η πανοπλία της το ψέμα ότι δεν χρειάζεται τίποτα και κανέναν, καμία αναγνώριση γιατί η ίδια αναγνωρίζει την αξία της. Ένας καλά σφυρηλατημένος δυναμισμός που δεν γίνεται να αντέξει, γιατί είναι ακριβώς αυτό. Μια μάσκα, μια πανοπλία. Γι' αυτό και το τέλος της -εν γνώσει της πλέον βέβαια- είναι ότι αποδέχεται το πόσο δειλή είναι και πως θα μένει στη σκιά ενός άντρα. Όπως ακριβώς της είχε πει κάποια στιγμή ο πατέρας της. Το επεισόδιο βέβαια, αφήνει και ανοιχτό το ενδεχόμενο η Shiv να μην τα παρατήσει. Ίσως αυτό είναι και το δράμα της, να πολεμάει συνέχεια.

Kendall Roy

Ο -μεγαλωμένα- πρωτότοκος, παρ' όλο που δεν είναι. Πολύ πιο κακομαθημένος από όσο θα ήθελε και πολύ πιο μαλθακός απ' όσο θα ήθελαν όλοι (και αυτός). Μια ζωή προσκολλημένος να γίνει ο πατέρας του, να αποδείξει την αξία του γιατί αλλιώς δεν μπορεί να τη δει αν δεν του τη δείξει κάποιος. Μέσα σε όλο το "Succession" υπήρχαν στιγμές που φάνηκε να προχωράει, να βρίσκει την αλήθεια του, να αποδέχεται την ήττα του και να προσπαθεί να προχωρήσει. Αλλά το τραύμα του και ο ίδιος του ο πατέρας, δεν τον άφησαν. Ο χειρότερός του εφιάλτης έγινε πραγματικότητα: Είναι ένας αποτυχημένος. Ένα πρώην πρεζάκι, ένας ενήλικας που έμεινε για πάντα ένα φοβισμένο και θυμωμένο παιδί, που μεγαλώνοντας βυθίστηκε τόσο στο εγώ του που μπορούσε να γίνει επικίνδυνο, να κάνει κακό και να πονέσει.

Ο Logan Roy έκανε εν τέλει τέσσερα φοβισμένα παιδιά. Δεν τα μεγάλωσε όπως ήθελε, απέτυχε. Προσπάθησε σίγουρα, αλλά επίσης σίγουρα απέτυχε. Γι' αυτό και όντως δεν ήθελε κανένα από τα παιδιά του να κληρονομήσει τη βασιλεία του. Τα 'χουν πει οι παλιοί: Το πιο αδύναμο παιδί, είναι το παιδί του πλουσίου.

Succession: Το πιο αδύναμο παιδί είναι το παιδί του πλουσίου

Οι μάσκες έπεσαν όπως ακριβώς έπρεπε να πέσουν. Τα αδέρφια διαχωρίστηκαν, τα προφίλ έγιναν ξεκάθαρα και η κληρονομιά πάει σε άλλους υψηλόβαθμους αρρώστους προσκολλημένους στην εξουσία. Σε ανθρώπους εθισμένους στο να παίζουν monopoly και stratego με ανθρώπους και κοινωνίες, χωρίς να υπολογίζουν δράματα, πόνους, ψυχές. Γιατί τις δικές τους έχασαν σιγά σιγά ή και απότομα, ποιος ξέρει; Σίγουρα όμως πλέον δεν έχουν. Και μάλλον για να επιβιώσεις στον κόσμο αυτό, η ψυχή σου είναι βάρος και καλύτερα να τη χάσεις αν θες να μείνεις εκεί.

Το είχε πει κιόλας το ίδιο το "Succession", στο φινάλε του τρίτου κύκλου. Τη μεγαλύτερη αλήθεια του την είπε μέσα από τον πιο αναπάντεχο, τον πιο μικρό και τιποτένιο, το πιο κακόμοιρο παράσιτο που δεν ξέρεις αν μισείς, αν λυπάσαι ή αν υποστηρίζεις.