Πάμε τσαντίρι;

Κλείστε κινητά, κατεβάστε σταθερά, φάτε νωρίς, κοιμίστε παιδιά και πάρτε θέσεις, από τις 9 το βράδυ στον ALPHA. Σας αρέσει, ή όχι. Συμφωνείτε ή σας νευριάζει. Τον λατρεύεται ή τον επικρίνεται. Όπως και αν στέκεστε μπροστά στο φαινόμενο «Λαζόπουλος», σίγουρα δεν μπορείτε να αδιαφορείτε. Έστω κι αν δεν διασκεδάζετε, δεν πικρογελάτε, η δεν καθρεφτίζεστε στις λέξεις του Τσαντιριού, έστω κι για να έχετε άποψη, θα δείτε, απόψε, την πρεμιέρα του, ακόμη και κρυφά, ακόμη και για λίγο.

Ναι, ξέρω. Οι επικριτές του λένε πως είναι ολοφάνερη η πολιτική του άποψη. Πράγμα που εμένα μου τον κάνει διαυγή και ολοκάθαρο. Οι επικριτές του λένε πως λαϊκίζει γιατί λέει στον λαό αυτά που θέλει να ακούσει και τον χαϊδεύει. Πράγμα που εμένα δεν μου κάνει σαφές ποιο είναι το λαϊκίστικο και ποιο το λαϊκό και γιατί δεν πρέπει αυτό τον ταλαίπωρο λαό να τον χαϊδέψει και κάποιος λίγο, έστω και φραστικά, να τον νιώσει και να αιμορραγήσει μαζί του. Οι επικριτές του λένε πως είναι διδακτικός, σχεδόν αριστοτέλεια. Πράγμα που αναγνωρίζω αλλά αυτό δεν πρέπει να το κάνει σε κρίσιμες εποχές, ο σημαντικός καλλιτέχνης του καιρού του; Δεν πρέπει να παίρνει θέση, να εκτίθεται, να καθοδηγεί; Οι επικριτές του λένε πως δεν χρειάζεται άλλους αυτόκλητους υπερασπιστές. Πράγμα που με βρίσκει σύμφωνη, γιατί σκασίλα του Λάκη η δική μου άποψη. Της μάνας μου, η οπτική, θα τον ενδιέφερε, πιθανόν, περισσότερο. Πράγμα που τον κάνει αυθεντικά συμπαθητικό.

Άρα; Για όποιος δεν κατάλαβε, εγώ απόψε έχω ραντεβού –μονόπλευρο φυσικά- με τον Λαζόπουλο. Κι όσες μπορείτε ζήσετε από κοντά την εμπειρία του κοινού της Τρίτης, κάντε το. Γοητεύει, μαγεύει, υπνωτίζει και το κοινό κάποιες φορές γίνεται σαν ένα σώμα, που πάλλετε από ένταση και φόρτιση συναισθηματική.

Σ.σ: Και πάλι στους επικριτές του αναφέρομαι, όπως λέει, ένας αγαπημένος μου συνάδελφος, ο Πάνος Ζόγκας, τοτέμ των περιοδικών, «η μεγάλη επιτυχία, δεν κρίνεται. Αναλύεται μόνο».