Το Beef και οι Περασμένες Ζωές απέδειξαν στα βραβεία Gotham ότι οι Κορεάτες κάτι κάνουν πολύ καλά
Τα Gotham Awards 2023 τίμησαν την ταινία «Περασμένες Ζωές» και τη σειρά «Beef», δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι οι σεναριογράφοι Lee Sung Jin και Celine Song αποτελούν δύο από τους λόγους που Νότια Κορέα και δημιουργικότητα μπορούν να θεωρούνται έννοιες αλληλένδετες.
Τα βραβεία Gotham 2023 πραγματοποιήθηκαν τη Δευτέρα 27 Νοεμβρίου στη Cipriani Wall Street της Νέας Υόρκης, με την ταίνία «Περασμένες Ζωές» να γίνεται η Καλύτερη Ταινίας της χρονιάς, την σειρά Beef του Netflix να κερδίζει το βραβείο Νέας Σειράς (μικρότερη από 40 λεπτά) και την πρωταγωνίστρια του Celine Song να παίρνει σπίτι της το βράβείο «Ερμηνείας σε Νέα Σειρά».
«Ευχαριστώ, Gotham, για αυτό το βραβείο. Είναι μεγάλη τιμή. Σημαίνει πραγματικά τα πάντα για μένα να το λαμβάνω με το ντεμπούτο μου που διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη, μια πόλη στην οποία ζω και αγαπώ βαθιά», ανέφερε η σεναριογράφος-σκηνοθέτιδα Celine Song, όταν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο Gotham καλύτερης ταινίας για τις «Περασμένες Ζωές», ένα ρομαντικό δράμα που προβλήθηκε στους κινηματογράφους της χώρας μας τον Οκτώβριο.
Στη συνέχεια πρόσθεσε πως «Αυτή είναι η πρώτη ταινία που γύρισα ποτέ και μια πολύ προσωπική ταινία για ένα εξαιρετικό συναίσθημα που είχα σε ένα συνηθισμένο μπαρ στο East Village, όχι πολλά τετράγωνα μακριά από εδώ».
Η Song ευχαρίστησε τους παραγωγούς της στην A24, μαζί με το καστ και το συνεργείο της. Μαζί της στη σκηνή ήταν και δύο από τους πρωταγωνιστές της ταινίας, η Greta Lee , που υποδύθηκε τη Nora και ο John Magaro, που υποδύθηκε τον Arthur.
Οι Περασμένες Ζωές ενός πλατωνικού έρωτα
Οι Περασμένες Ζωές έφεραν στο προσκήνιο έναν παιδικό πλατωνικό έρωτα που ακολούθησε μέσα στα χρόνια τους πρωταγωνιστές, σε ένα απόλυτα ρεαλιστικό σενάριο, το οποίο δεν υπόσχεται happy end και αγκαλιές.
Εμπνευσμένο από τα προσωπικά της βιώματα, η σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας, Celine Song, διηγείται μία διαφορετική ιστορία για τις ανθρώπινες σχέσεις, σε μία εποχή που το ίντερνετ μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους για λίγο, αλλά ποτέ δεν μοιάζει αρκετό.
Με πρωταγωνιστές δύο παιδιά δημοτικού, τη Nora και τον Young Hae Sung, οι οποίοι κάνουν παρέα μέχρι η οικογένεια της Nora να αποφασίσει να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, η ταινία ακολουθεί τις συνδέσεις και αποσυνδέσεις τους μέσα στον χρόνο.
Παράλληλα, ακολουθεί και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των πρωταγωνιστών, οι οποίες καταλήγουν πάντα στο In-yun, για το οποίο γίνεται αναφορά πολλές φορές στην ταινία.
Η κορεάτικη φιλοσοφία του In-yun είναι το κλειδί της επιτυχίας
Η έννοια του In-yun είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το νόημα της ταινίας που μπορεί να είναι αμερικανικής παραγωγής αλλά μιλάει καλά την γλώσσα της κορεάτικης τέχνης, χάρη στη Νοτιοκορεάτισσα δημιουργό Celine Song.
In-yun είναι η πεποίθηση ότι οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων σε αυτή τη ζωή οφείλονται σε αλληλεπιδράσεις (ή σχεδόν αλληλεπιδράσεις) στις προηγούμενες ζωές τους. Η έννοια υποδηλώνει ότι ορισμένες συναντήσεις δεν είναι, όπως θα μπορούσαμε αρχικά να υποθέσουμε, τυχαίες, αλλά μάλλον καρμικές. Αυτό το συμπέρασμα βγάζουν για τη μεταξύ τους σχέση οι πρωταγωνιστές της ταινίας και αυτό το φιλοσοφικό βάθος της κορεάτικης κουλτούρας ίσως ήταν και το κλειδί της επιτυχίας στην περίπτωση του «Past Lives».
Οι Κορεάτες ξέρουν από έμπνευση και το Beef το απέδειξε!
Όταν οι ταξικές διαφορές γίνονται όπλο μίας άνισης μάχης, δημιουργείται μία άνευ προηγουμένου κόντρα που φαντάζει να μην έχει λογική και προβλέψιμα όρια. Το Beef, το σενάριο του οποίου έγραψε ο επίσης Νοτιοκορεάτης Lee Sung Jin, μιλά για ανταγωνισμό, οικονομικές ανάγκες και επιθυμίες που βγάζουν δύο ανθρώπους εκτός ορίων, αλλά και εκτός πραγματικότητας, σε ένα έργο με βαθιά φιλοσοφημένο καλλιτεχνικό χαρακτήρα και βάθος.
Ο Lee Sung Jin μπλέκει το δράμα, την κωμωδία και την παράνοια σε ένα έργο που μιλά στην καρδία όλων μας αφού σχολιάζει αριστουργηματικά την καταπίεση και τη συσσωρευμένη οργή των ανθρώπων του σήμερα για τα πάντα και τους πάντες γύρω τους.
Στα βραβεία Gotham 2023, η σειρά κέρδισε το βραβείο Νέας Σειράς με διάρκεια κάτω από 40 λεπτά, ενώ η πρωταγωνίστρια, Celine Song, τιμήθηκε με βραβείο για την ερμηνεία της, αποδεικνύοντας ότι τόσο το σενάριο όσο και οι ερμηνείες των ηθοποιών αξίζουν την προσοχή μας.
Το μυστικό της επιτυχίας (και) του Beef είναι η φιλοσοφία!
Το Beef είναι πολύ καλά μελετημένη δουλειά, αφού κάθε στοιχείο της επιτελεί έναν σκοπό με απώτερο στόχο να αναλύσει τα βαθύτερα ζητήματα ζωής που θέλει να θίξει.
Ένα από αυτά τα στοιχεία είναι και οι τίτλοι των επεισοδίων. Κάθε επεισόδιο του Beef έχει έναν βαθιά φιλοσοφημένο τίτλο, με ρίζες από γνωστά αποφθέγματα μεγάλων προσωπικοτήτων, οι οποίες γίνονται «η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά».
Για παράδειγμα, το πρώτο επεισόδιο επικαλείται τον Γερμανό σκηνοθέτη, σεναριογράφο και παραγωγό Werner Herzog. Ο τίτλος στη σειρά είναι «Τα πουλιά δεν τραγουδούν, τσιρίζουν από πόνο» ενώ ο Herzog έχει πει «Τα δέντρα είναι δυστυχισμένα, και τα πουλιά είναι δυστυχισμένα. Δε νομίζω ότι τραγουδούν. Απλώς ουρλιάζουν από τον πόνο… Κοιτάζοντας προσεκτικά τι υπάρχει γύρω μας, υπάρχει κάποιο είδος αρμονίας: Είναι η αρμονία του συντριπτικού και συλλογικού φόνου».
Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν όλα τα επεισόδια. Για παράδειγμα το δέυτερο έχει τίτλο «Η έκσταση του να είσαι ζωντανός». Έμπνευση για αυτή ήταν ο δάσκαλος και οραματιστής Joseph Campbell, ο οποίος είχε πει «Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι ψάχνουν για το νόημα της ζωής περισσότερο από όσο ψάχνουν για την εμπειρία της ζωής… έτσι ώστε οι εμπειρίες της ζωής μας σε καθαρά φυσικό επίπεδο να συνδεθούν με τη δική μας εσώτερη ύπαρξη και πραγματικότητα, έτσι ώστε να νιώθουμε πραγματικά την έκσταση του να είμαστε ζωντανοί».
Τα υπόλοιπα 8 επεισόδια έχουν τους εξής τίτλους: «Μέσα μου κατοικεί μια κραυγή» (Sylvia Plath), «Απλώς όχι όλα ταυτόχρονα» (Betty Friedan), «Πλάσματα με κρυφό εσωτερικό κόσμο» (Iris Murdoch), «Σχεδιάζουμε έναν μαγικό κύκλο» (Ingmar Bergman), «Ένα κλουβί βγήκε σε αναζήτηση πουλιού» (Franz Kafka), «Το δράμα της αρχικής επιλογής» (Simone de Beauvoir), «Ο μεγάλος δημιουργός» (Simone Weil) και «Φιγούρες φωτός» (C.G. Jung).