17 Κλωστές φινάλε ή βλέποντας τον κόσμο που δημιουργεί δολοφόνους: Τσαφούλιας- Βλάχος αποθεώθηκαν

Ένας φιλήσυχος τσαγκάρης που μεταμορφώθηκε σε έναν άνθρωπο γεμάτο μίσος, έναν άνθρωπο που έκοψε τις κλωστές της ζωής από αθώους ανθρώπους, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά. Ο Πάνος Βλάχος σε μια από τις πιο σημαντικές ερμηνείες της ζωής του, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Σωτήρη Τσαφούλια έγραψε το φινάλε για τις «17 Κλωστές» στην Cosmote TV, δείχνοντάς μας πώς ακριβώς η κοινωνία δημιουργεί δολοφόνους.

17 Κλωστές: Αποθέωση για το φινάλε στο Twitter:

Η ιστορία του Αντώνη δεν έκλεισε σαν ιστορία εκδίκησης, δεν ήταν αυτός άλλωστε ο σκοπός της κι ούτε θα μπορούσε κανείς να νιώσει δικαίωση βλέποντας έναν άλλοτε αθώο να σφάζει γυναικόπαιδα. Η ιστορία του Αντώνη είναι ακόμα επίκαιρη, δείχνοντάς μας πώς η κοινωνία που στρέφεται κατά ενός ανθρώπου, τον μεταμορφώνει σε τέρας και του οπλίζει τα χέρια.

Ο Πάνος Βλάχος στις «17 κλωστές» πέφτει στην παγίδα και η ευτυχία του μετατρέπεται σε εφιάλτη

Το 2016, όταν ο Τσαφούλιας δημιούργησε την ταινία «Έτερος Εγώ» έθεσε στον θεατή το ερώτημα: Προτιμάς μία άδικη κοινωνία ή το χάος της αυτοδικίας;

Με τις 17 Κλωστές, ο Τσαφούλιας φέρνει την κοινωνία απέναντι στον άνθρωπο μέσα από τον διάλογο που έχουν οι δύο αδερφές Ρόζα και Άννα.

«Αν όλη η κοινωνία έχει το δικαίωμα να στραφεί εναντίον ενός ανθρώπου , γιατί να μην έχει ένας άνθρωπος το δικαίωμα να στραφεί ενάντια σε όλη τη κοινωνία», αναρωτιέται η Άννα, η πάλαι ποτέ αρραβωνιαστικιά του Αντώνη στο διάλογο με την αδερφή της Ρόζα, κι εκείνη της απαντά.

«Άρα τι προτείνεις; Να κάνει ο καθένας ό,τι του καπνίσει; Δεν βλέπεις πώς λειτουργούν τα πράγματα εδώ και αιώνες; Οι άνθρωποι θέλουν τιθάσεμα αλλιώς γίνονται θηρία».

Ο Αντώνης αδικήθηκε ξανά και ξανά κι όταν η κοινωνία, ακόμα κι ο παπάς του χωριού του τον άφησε μόνο, μόνο σε ένα σπίτι με την μάνα του νεκρή και σε αποσύνθεση, εκείνος αποφάσισε να διορθώσει το άδικο, κόβοντας τις κλωστές της ζωής αθώων ανθρώπων.

Όμως το άδικο δεν διορθώνεται με άδικο, όπως ακούγεται και στο φινάλε της σειράς, με τον Αντώνη να μην μετανιώνει για κανένα θάνατο και εξηγεί:

«Στους εχθρούς μου αφήνω τη μουσική μου. Τη μουσική μου, να χορεύουν και να τραγουδάνε νικητές πάνω από το πτώμα μου και να μου ρίχνουν ανάθεμα.

Σε αυτούς που ζησανε τους αφήνω ένα κόσμο άδικο και τους ζητώ συγνώμη που δεν τους σκότωσα».

Ο Αντώνης κατέληξε στις φυλακές Ναυπλίου, έγινε δήμιος χωρίς κουκούλα και έφυγε από το ξυράφι του ξουρή- του κουρέα μέσα στην φυλακή, όχι πια σαν Αντώνης αλλά σαν «Καπετάν 16», αναφορά στις 16 ζωές που είχε πάρει. Τη στιγμή του τέλους του, ο Αντώνη, φαντάζεται τη ζωή που θα μπορούσε να έχει, παντρεμένος με την Άννα, με παιδιά, με τους γονείς του δίπλα του, με όσα θα είχαν συμβεί αν δεν τον αδικούσαν.

Αυτά τα τελευταία λεπτά, που δεν μπορείς να μην σκέφτεσαι τα θύματα αλλά σκέφτεσαι πως ο άνθρωπος αυτός, ήταν το πρωτο θύμα, που δεν έζησε τη ζωή του όπως θα έπρεπε που ενώ δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν αδικήθηκε και την κλωστή της δικής του ζωή έκοψε το άδικο.

Tι έγραψε το Twitter για το φινάλε από τις «17 Κλωστές»