Ζητείται περιεχόμενο για όλους...

ΟK! Τα κανάλια έχουν όλα πρόβλημα. Το Mega λέει ρευστότητας, το Star ζορίζεται με τις απολύσεις, τα κρατικά παίζουν κάρτες, ο Alpha ψάχνει αφεντικά και Alter να' ταν κι άλλος! Οι άνθρωποι της τηλεόρασης ψάχνονται! Οι μεν ενημερωτικοί λένε μόνο μαύρα και άραχνα, όπως πως μετά από 35 χρόνια θα πάρουμε ανάσα και μιλάμε για μια γενιά που όχι μόνο καλείται να κάνει θυσίες, αλλά να γίνει και θυσία! Οι δε ψυχαγωγικοί κάνουν ό,τι μπορούν κυρίως και αυτό που χρόνια έκαναν. Χαζομαρίτσες, σαχλοκουβέντες, κάνα μπουζουκοτράγουδο, κάνα ελαφριά κουτοσμπολάκι που δεν ενδιαφέρει πια κανέναν.

Οι ίδιοι ξέρουν πως πρέπει να αλλάξουν αλλιώς θα βουλιάξουν. Η αγωνία τρεμοπαίζει στο μάτι! Κάθε χαζοβλακεία κάνει συνοδεύεται από ενοχή και απολογία. Το ζητούμενο μου είναι για αυτούς που τους κάνουν σοβαρή κριτική! Αφού και οι ίδιοι το ψωμί τους από αυτή τη χαζοβλακεία βγάζουν κρίνοντας την. Είναι συνένοχοι και συμμέτοχοι. Προς τι το αφ' υψηλού; Προς το «τι θέματα είναι αυτά και δεν έχετε πάρει είδηση τι γίνεται έξω» ύφος;

Οι άνθρωποι αυτοί της τηλεόρασης της ψυχαγωγίας, δεν είναι στο έξω. Ζουν το μέσα. Και απ' αυτούς τους ανθρώπους, για χρόνια δικαιολογήθηκαν οι μισθοί και όσων τους κρίνουν, σε σετακι διπλοραμμένο. Λοιπόν; Η κριτική που σέβεται τον εαυτό της κάνει προτάσεις για καλυτέρευση του αντικειμένου της, που δεν το μισεί, δεν το φθονεί, δεν το περιγελά, αλλά σοβαρότατα γνωρίζει ότι το έχει ανάγκη για να περάσει. Ποια είναι η πρόταση για την ψυχαγωγία λοιπόν; Να καταργηθεί εντελώς; Να απαγορευτεί και το χαμόγελο ίσως; Η το γέλιο; Όπως στο «Αστείο» του Κούντερα, θα στείλετε σε γκουλάγκ ανυποληψίας όποιος τολμά να σταθεί στο ελαφρύτερο θέμα και θέαμα μέσα σε μια αυτοχειρική καθημερινότητα; Μήπως να παίζει άλλου είδους θέματα; Ας πούμε αντί για χαζοτράγουδα να ρίχνει μοιρολόγια ή ρέκβιεμ και αντί για συνεντεύξεις διάσημων κατά κάποιο τρόπο, μόνο θλιμμένες ιστορίες πείνας, ανέχειας και αρρώστιας; Να ψάχνει να προβάλει μονό το θλιμμένο, το περιφρονημένο, το απόμαχο, το περιθωριακό πρόσωπο; Τότε θα είναι μια ψυχαγωγία που όσοι την βλέπουν θα κοιτώνα έστω και για λίγο πιο ανάλαφρα τη ζωή ή θα ψάχνουμε όλοι μαζί ταβόρ να πιούμε μια χούφτα;

Όλοι κάποτε και γράφουμε και λέμε βλακείες. Ο δημόσιος λόγος όμως είναι δημόσιος γιατί ακριβώς δεν μας ανήκει αλλά απλά τον διαχειριζόμαστε. Πριν πούμε λοιπόν την αηδιούλα μας, που μπορεί σε κάποιους να κοστίσει δουλειές, άκριτα από την θεσούλα μας στο γραφειάκι μας, ας υπολογίσουμε πως όλοι κρινόμαστε. Κάθε μέρα.

Μου θυμίζει κριτικό που τόνιζε πόσο καλή είναι η εκπομπή η μεσημεριανή της Μενεγάκη που είχε συνέντευξη του Γουντι Αλεν ενώ το Μπλα Μπλα, που ανήκα και εγώ, την ιδία ώρα, αναμασούσε τα ίδια και τα ίδια. Η κριτικός δεν σκεφτόταν εκείνη την ώρα μάλλον, πως για μας ήταν ηρωισμός να φτάσουμε ακόμη και στην δουλειά μας, με μήνες απληρωσιάς, αλλά και πως η παραγωγή της κ. Μενεγάκη είχε να πληρώσει ταξίδι στον απεσταλμένο της ώστε να συναντήσει τον Γούντι Αλεν, ενώ η δικιά μας δεν είχε ούτε για νερό να μας δώσει στον αέρα και έτσι άμα πνιγόμασταν έπρεπε κάποιος να τρέξει ως τις τουαλέτες να φέρει σε λερωμένο ποτηράκι, μη και πεθάνει ο διπλανός του στον αέρα. Αυτά περί κριτικής! ΄Η τέλος πάντων, κάτι που της μοιάζει αμυδρά...