Έκκληση για τρόφιμα στο Alter

Οι καιροί ναι, είναι δύσκολοι και έρχεται και αυτή η λάμψη, η αφθονία, το περίσσευμα των γιορτών που για κάποιους σημαίνει αποκλεισμό και μοναξιά και αίσθημα αδυναμίας. Τα έχουμε πει, ξανά, η πολύχρωμη σαπουνόφουσκα της τηλεόρασης έσκασε στα μούτρα μας. Οι τεράστιοι μισθοί των αριστοκρατών της τηλεόρασης, των κλεισμένων στις Βερσαλλίες της γυάλινης παντοδυναμίας τους, με απολαβές κροίσων και τρόπο ζωής βασιλιάδων αποικιακής αυτοκρατορίας, φτώχυναν και άλλο τους σκληρά εργαζόμενους, αυτού του μέσου των ψευδαισθήσεων.

Έχουμε εδώ απαριθμήσει πολλές φορές τα προβλήματα, τις αδικίες, τις ανισότητες σε όλους τους σταθμούς. Προσωπικά απέφυγα να μιλήσω για το Alter και γιατί με πονάει πολύ και γιατί οτιδήποτε γράφει μπορεί ακόμη και επιζήμιο να ναι για τον αγώνα που καταβάλλεται για να κατακτηθεί το αυτονόητο. Δηλαδή, να πληρωθούμε για την δουλειά που προσφέραμε, να τηρηθούν οι νόμιμες συμφωνίες μας, να προασπίσουμε το συνταγματικό μας δικαίωμα και το ανθρώπινο συστατικό της ευτυχίας που ονομάζεται δουλειά.

Δύστυχως έφτασε η κατάσταση σε οριακό σημείο. Με κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας, συστολή και μεγάλη θλίψη, οι εργαζόμενοι επικαλούνται την ανθρωπινή αλληλεγγύη, την σύμπνοια, την επίγνωση πως λίγο πολύ όλοι τα ίδια θα περάσουμε τώρα, ή σε λίγο και ζητούν όποια βοήθεια μπορείτε να προσφέρετε σε τρόφιμα και πάνες. Δεν ζητούνται χρήματα, μόνο τρόφιμα.

Είναι ένας Γολγοθάς αδικίας και καθημερινής αγωνίας επιβίωσης που οι εργαζόμενοι δεν τον περνάμε μόνοι μας, αλλά με όλο τον Ελληνικό λαό που δοκιμάζεται αλύπητα από ξένους δυνάστες και ντόπιους δωσίλογους.

Προς Θεού μη θεωρήσετε πως ζητάμε ελεημοσύνη ή πως είμαστε αξιολύπητοι. Δείτε το ως αλληλεγγύη, ως ανθρώπινη κατανόηση, ότι τώρα πια δεν είναι ο καθένας μόνος αλλά όλοι μαζί θα βοηθούμε, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Δεν έχουμε κράτος, δικαιοσύνη, νόμους, μπορεί. Έχουμε όμως ο ένας τον άλλον.

Να σημειώσω πως πολύ επιφυλακτική στεκόμουν στο να σας ζητήσω να βοηθήσετε. Άκουσα όμως το Γιώργο Φιλαππάκη, έναν άνθρωπο που έχει περίσσευμα κοινωνικής ευαισθησίας και που μόνο αμέτοχος δεν μένει σε όσα συμβαίνουν να κάνει έκκληση για βοήθεια σε τρόφιμα. Και ακόμα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον ηθοποιό Βασίλη Παλαιολόγο, έναν καλλιτέχνη που τιμά την ιδιότητα του και αδυνατεί να κατανοήσει την ασχήμια γύρω μας, που μου είπε εν ολίγοις, πως εμένα ξέρει, σε μένα λέει να διαχειριστώ ότι σε τρόφιμα μπορεί να προσφέρει. Τώρα, δε μπορώ να κάνω την αξιοπρεπή πια. Υπάρχει ανάγκη μεγάλη. Βοηθήστε όσο μπορείτε.

Και απορώ, όλοι αυτοί με τους παχυλότατους μισθούς, όλοι αυτοί με τα κέρδη χάρη σε δουλειές ομάδας, θα κάνουν Χριστούγεννα χωρίς αιδώ; Θα καθίσουν στο πλουσιοπάροχο Χριστουγεννιάτικο τους τραπέζι, με τα καλοτυλιγμένα, πανάκριβα δώρα για τα παιδιά τους και θα ευχηθούν ο ένας στον άλλον Χρόνια Πολλά; Ενοχές ανθρώπινες, τύψεις δεν νιώθουν, εντάξει! Το λαό που γκρεμίζει από έξω την Βαστίλη δεν τον ακούνε;