Το ρίξες και πάλι απόψε το φαρμάκι σου...

Δε βγαίνουμε, δε κάνουμε παρέες, δε μιλάμε, δε πάμε σε δουλειές σιγά σιγά. Σπίτι. Στην αυτοαπομόνωση της οικονομικής κρίσης, που μας άρπαξε σαν κολοσσιαίος Κινγκ Κονγκ στις τανάλιες της για να μας εξορίσει στα υπόγεια κάτεργα της κάθε Γκόλντμαν Σαξ. Τηλεόραση! Η παρέα. Κάποιες σπουδαίες στιγμές. Και κατά τα αλλά μίμηση του παρελθόντος, σα να παίζουμε παιδιά, τις κουμπάρες. Όλα καλά και λαμπερά στη ψυχαγωγία. Όλα εσχατολογικά και στην υπηρεσία συμφερόντων στην ενημέρωση. Κάποιες εκπομπές που δε μας κοροϊδεύουν, ατόφιες στην ειλικρίνεια τους. Όπως αυτή του Κώστα Βαξεβάνη στη ΝΕΤ. Την παρακολούθησα εχθές το βράδυ, με μεγάλο προσωπικό πλέον ενδιαφέρον, μιας και αναφέρεται στο ALTER και με αφορά, μιας και είμαι εργαζόμενη σε επίσχεση στον σταθμό. Άκουγα ρεπορτάζ, αναλύσεις και φυσικά απόψεις. Δεν ξέρω αν συμφωνώ, δεν γνωρίζω αν τα πράγματα είναι τόσο εύκολο να αναλυθούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αγνοώ αν η ιδεολογία του καθενός μας κάνει προβολή και φιλτράρει στην αιτιολογία ενός προβλήματος.

Άκουσα όμως, την ανάλυση της κ. Πόπης Διαμαντάκου, που εκτιμώ τόσο τις αναλυτικές της ικανότητες, την καλλιέργεια της και την γραφή της και ομολογώ ότι στενοχωρήθηκα. Γιατί αποστασιοποιημένα ούτε λίγο, ούτε πολύ, είπε πως το πρόγραμμα του ALTER ήταν χαμηλού επιπέδου και πουθενά παγκοσμίως δεν ταιριάζει τέτοιο πρόγραμμα με ικανοποιητική τηλεθέαση, ενώ είπε ακόμη, από την πλευρά του ρεπορτάζ που υπηρετεί διαχωρίζοντας το επάγγελμα της απ αυτό της τηλεοπτικής δημογραφίας, πως για κάποιο λόγο πάντα το ALTER έβρισκε λεφτά -τι περίεργο!- με δάνεια.

Εργαζομένη στα ελληνικά ΜΜΕ και όχι σε αυτά του Μόντε Κάρλο ή του Λιχτενστάιν, η κ. Διαμαντάκου δεν μπορεί θα έχει ακούσει και άλλα μέσα, εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα, περιοδικά, να πιέζουν, να ασκούν πολιτική, ακόμη και να εκβιάζουν για ένα δάνειο από τις τράπεζες. Θα έχει δει τα προβλήματα των ΜΜΕ απλωμένα σαν τον έμπολα, από το αέρα, στην ίδια κλίμακα η μικρότερη που τα αντιμετωπίζει το ALTER. Δε μπορεί! Θα άκουσε πως συνεδρίαζε εχθές η γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ για τα προβλήματα του χώρου, θα έχει δει την έγγραφη αγωνία των διεθνών δημοσιογραφικών φορέων για την κατάσταση των Ελλήνων συναδέλφων τους, θα έχει ακούσει για απεργίες, στάσεις εργασίας, επισχέσεις στα ελληνικά ΜΜΕ, για αποφάσεις των εργοδοσιών για τετραήμερα δουλειάς, μειώσεις μισθών, καταστρατηγήσεις της συλλογικής σύμβασης, στάσεις πληρωμών. Και αν δε συνέβη στην ιδία γιατί προφανώς τα μέσα που εργάζεται δεν έχουν εμπλακεί σε τέτοια -που έχουν- δεν μπορεί, κάποιος θα της είπε κάποτε, μια κουβέντα.

Και φυσικά η δουλειά του καθενός κρίνεται. Μα του καθενός. Και τα λεγόμενα του επίσης. Το ALTER, με την χαμηλή ποιότητα προγράμματος, έχει ανθρώπους που δεν έκαναν Χριστούγεννα, που κρυώνουν τα παιδιά τους, που τους κυνηγούν οι τράπεζες, οι εφορίες, η ΔΕΗ, που αφιέρωσαν μια ζωή στην δουλειά τους, για να αισθάνονται τώρα, εξοφλημένοι, παρατημένοι, απελπισμένοι. Μόνο που ένα καλοφωτισμένο και καλοχτενισμένο on σε μια εκπομπή αξιοπρεπή και δημοσιογραφικά έγκυρη, δεν παύει να αφορά σε ανθρώπινες ζωές και αξίες.

Ας εξετάσει η κ. Διαμαντακου τους μη συναδέλφους της, στο ρεπορτάζ της ενημέρωσης, της ψυχαγωγίας, στην παράγωγη, στη διοίκηση, στην τεχνική κάλυψη του σταθμού και θα βρει ανθρώπους με σπουδές, αφοσίωση στην δουλειά τους, επιτεύγματα, συνέπεια, ήθος, άπειρες εργατοώρες, κινδύνους ανάμεσα στα ΜΑΤ και στις μολότοφ, ξενύχτια, πρωινά ξυπνήματα, ατέλειωτες βάρδιες, μοντάζ, νύχτες και ξημερώματα και μετά ας μας ορίσει την καλή δημοσιογραφία και την υψηλή -παγκοσμίως- ποιότητα της τηλεόρασης.

Και παρά τη θέληση τη δική της, τη δική μου, ή όποιου άλλου, το ελληνικό κοινό, αυτό το κανάλι επέλεγε να δει για να ενημερωθεί, μιας και δεν ενέδωσε στο μιντιακό λιβάνισμα, το «σπαζομεσισμό» όπως τον όριζε ο Γιάννης Σκαρίμπας, στην Τρόικα. Και του χάριζε νούμερα τηλεθέασης αν αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν έκαναν σε πείσμα όλων, οι τεχνικοί και οι δημοσιογράφοι των ειδήσεων την δουλειά τους; Δεν είναι υψηλού επιπέδου τα ελληνικά, η συνέπεια και η συγκρότηση του κ. Νίκου Χατζηνικολάου; Το ότι προτιμούσε το κοινό τον Φρέσκο και την Σμιλίδου σε μια εκπομπή ενημέρωσης από όλη την Ελλάδα και όχι την υψηλού επιπέδου πρωινή εκπομπή της κ. Μενεγάκη είναι αδιανόητο;

Το ότι γίνονταν εκπομπές για τον πολιτισμό, όπως αυτή της Λίλας Κουντουριώτη, ή στο παρελθόν του Νίκου Μουρατίδη, ή η οικονομική εκπομπή του Χρήστου Κώνστα τα βρίσκουμε εύκολα στην ελληνική τηλεόραση; Στο ότι η επάρατη μεσημεριανή ζώνη, την οποία εγώ υπηρέτησα κάλυπτε την επικαιρότητα, αλλά γύρισε και νωρίς την πλάτη της στην χαζομάρα και επικεντρώνονταν σε θέματα όπως το Θεατρικό Μουσείο, με συνεντεύξεις απ τον κ. Γεωργουσόπουλο, φιλοξενούσε τον κ. Κούνδουρο, περιείχε τη μοναδική συνέντευξη που έδωσε σε ιδιωτικό σταθμό η κ. Άννα Συνοδινου και εμπιστευόταν τους δημοσιογράφους της, οι πλέον επιφανείς της πολιτιστικής ζωής του τόπου όπως ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Δημήτρης Αποστόλου, οι κυρίες Κώνστα, Διαβάτη, Γερασιμίδου, Λέχου μας κάνει αδιανόητο το ενδιαφέρον του κοινού;

Η εκπομπή Life Style που είχε εγκαταλείψει προ πολλού το style και επικεντρώνονταν στη δημιουργία των σημαντικών καλλιτεχνών του τόπου, με καλά γυρίσματα, χωρίς μιζέριες και με όρια μη θίξει προσωπικότητες και αυτή είναι ενός επιπέδου που παγκοσμίως δεν θα έβλεπε το κοινό;

Κατανοώ το να μην αγαπάς την τηλεόραση. Δεν καταλαβαίνω όμως το να μην συμπονάς, συμμερίζεσαι, κατανοείς τους συναδέλφους σου, αλλά και να μη συνειδητοποιείς τον Αρμαγεδώνα γύρω σου!