Το πρωί μάλωμα, το απόγευμα νηπιαγωγείο και το βράδυ στοίχημα!
Πως να βλέπεις πρωί τηλεόραση και να μην ψάχνεις γωνιά να κρυφτείς και να ξεσπάσεις σε λυγμούς; Νέα σκληρότερη φορολογία, κρίσιμες ώρες, ο κακός Νταλάρα –όχι ο καλός ο δικός μας, με τη φωνάρα- πόσοι Έλληνες κάτω από τα όρια της φτώχειας, χαμός σε νεόπτωχους και στην Ευρώπη, καθηγητές πανεπιστήμιου να μη βλέπουν φως πουθενά, που δεν βλέπουμε ούτε και εμείς που δεν είμαστε καθηγητές, άλλωστε, καλεσμένοι αναλυτές των οικονομικών διεθνώς και τοπικά, που αν και αυτοί κάτι ψυλλιαζόντουσαν θα μας το λέγανε καμία πενταετία πριν και όχι τώρα.
Μέσα σε όλα ο Γιώργος Παπαδάκης να μας μαλώνει που δεν έχουμε τα τηλέφωνα από τα σχολεία των παιδιών να πάρουμε να ρωτήσουμε αν θα είναι ανοιχτά στα Βόρεια με τα χιόνια, ή στην ορεινή Ελλάδα. Μετά να ανασκευάζει. «Πολλοί καθηγητές βεβαία είπαν πως θα ενημερωθείτε από την τηλεόραση». Σωστά και αφήστε κύριε Παπαδάκη μου -ως μάνα μιλάω- που να τηλεφωνήσω εγώ 6.30 το πρωί που ξυπνάω στο σχολείο; Θα μου απαντήσει κανείς; Ή τσάμπα θα σηκώνω και το παιδί στις 7;
Ο Λυριτζής και ο Οικονόμου, έχω μια εντύπωση μονίμως πως σα να με μαλώνουν. Σαν εγώ να φταίω, η αλαλιασμένη τηλεθεατής, που φτάσαμε στην κρίση. Ο Οικονομέας και ο Καμπουράκης, ούτε στο κόπο όχι να με μαλώσουν δεν μπαίνουν, αλλά ούτε να μου δώσουν να καταλάβω τι λένε. Κάποιοι σπουδαίοι είναι και μιλάνε και όταν βγαίνουν και οι πολιτικοί, εκεί πια ως κοινό αλλά κυρίως ως λαό μας απαξιώνουν πλήρως.
Μόνο η Μελέτη μου φέρεται της τηλεθεάτριας τρυφερά. Δε μου λέει πως θα πεθάνω σε χαρτόκουτο απ την φορολογία, πως δεν θα πάρω ποτέ σύνταξη και πως τα επόμενα 100 χρόνια θα είμαστε υπό γερμανική κατοχή και όποιος δουλεύει θα είναι νεοείλωτας σε γερμανικά συμφέροντα. Δε μου λέει πως ξόφλησα. Δε με μαλώνει επειδή δε κατάλαβα το μάθημα μου, από τις προηγούμενες μέρες. Μου λέει εκεί που μαγείρεψε κοτόπουλο ρολό με μους από μανιτάρια, τι ταινία είδε, τι κάνει εκείνη η ψυχή η Ρία Αντωνίου, πως ίσιωσε τα μαλλιά η Φουρέιρα, γιατί δεν θα δω Master Chef 2 -ούτε το 1 είδα προσωπικά άρα μικρή η απώλεια- και όταν αναφέρεται σε Νταλάρα, εννοεί πάντα το Γιώργο μας.
Αυτή μου μένει πια, σαν σχέση στην ελληνική πρωινή ζώνη. Ο Μουτσινάς και η Ηλιάκη, με το νηπιαγωγείο τους στην απογευματινή. Και όσο να θριαμβεύει παίρνοντας το κοινό του Alter στις ειδήσεις το βραδάκι, εγώ βλέπω Mega. Γιατί; Έχω βάλει στοίχημα με φίλους, πότε θα ξεκολλήσουν ένα κίτρινο post it από το τζάμι, που ενώ μιλάει η Τρεμη μπροστά, κάθεται από πίσω της, στην αίθουσα σύνταξη, ο δημοσιογράφος Παππούς και το post it φαίνεται κολλημένο στην μύτη του!
Τώρα το γράφω να τους ψυλλιάσω να ξεκολλήσουν το post it, μπας και κερδίσω το στοίχημα!
