Όταν δε ξέρουμε και εμείς τι μας φταίει!

Κάνοντας τη δουλειά μας όπως ξέραμε, με τις αρχές, την γνώση, την έμπνευση, την εργατικότητά του ο καθένας, αλλά βλέποντας γύρω τον κόσμο να αλλάζει, χάνεται και ο στόχος του ρόλου του καθενός.

Οι πολιτικές εκπομπές στην τηλεόραση προσπαθούν να αναδείξουν και πάλι τον λόγο επαγγελματιών σωτήρων, που δεν αφορούν κανέναν, σε ένα σύστημα εκ των πραγμάτων απαξιωμένο στη συνείδηση του κόσμου. Έβλεπα τον Γιώργο Παπαδάκη το πρωί να μιλεί για την γέννηση ενός κόμματος, με τον γεννήτορα Πάνο Καμμένο. «Έχετε μαζέψει 196.000 υπογραφές;» ερωτάει ο δημοσιογράφος. «Όχι ακόμα. 'Εχουμε 196.000 άτομα που συμμετέχουν στις ιδρυτικές αρχές». Α! Και πώς συμμετέχουν δηλαδή; Βαράνε like στο facebook; Και θα βάλει και μια αφίσα μαζί με τις ιδρυτικές αρχές, όπου θα'χει κενό και όποιος βλέπει την αφίσα θα υπογράφει. Είναι μια αλλού είδους πολιτική επικοινωνία και αυτή, δε λέω. Δε λέω εγώ, δε λέει και ο Παπαδάκης, ο οποίος άνθρωπος συνεχίζει να κάνει τη δουλειά του ρωτώντας τον κύριο Καμμένο για τις εξελίξεις της πολιτικής στη χώρα. Τι να ρωτήσει άλλωστε; Αν μαζί με τις αφίσες θα δένει με σπάγγο και ένα μαρκαδοράκι για να πιάνει η υπογραφή;

Στις ψυχαγωγικές εκπομπές ψάχνουν θέματα γενικά να ενδιαφέρουν ένα κοινό σε αγώνα επιβίωσης. Χρηστικά; Αστεία; Σοβαρά; Γιατί, το αν θα παντρευτεί η Ζέτα με τον Χατζηγιάννη και αν ήταν καλοντυμένη η Παπαρίζου, δεν δείχνουν ως θέματα να μας βγάζουν απ'την κατατονία. Εδώ οι μισοί βαριόμαστε να λουστούμε και οι άλλοι μισοί αναζητάμε κρυψώνα απ'τις τράπεζες, και ας είναι και πυρηνικό καταφύγιο!

Οι κριτικοί πάλι, άντε να γράψουν κάτι, και εγώ επίσης να βρω το θέμα της ημέρας. Διάβαζα άποψη που επέκρινε την Μπήλιω Τσουκαλά και αποθέωνε τον Δημήτρη Ουγγαρέζο που άνοιξε επιτέλους τα φτερά του και πέταξε πολύ ψηλά, στις κορυφές της τηλεπαρουσίασης, ενώ η Μπήλιω κάνει σαρδάμ και παύσεις. Που η Μπήλιω κάνει μια εκπομπή διαμάντι, με αισθητική, με άποψη, με καλά ελληνικά, με θεματολογία απ'τα τραγούδια του Γκάτσου μέχρι τη ζωοφιλία και τι γίνεται με τα αδέσποτα στην Ελλάδα, ενώ ο Ουγγαρέζος λέει ποιος κύριος της showbiz έχει κρυφά προσόντα και σαγηνεύει τις γυναίκες, το παραβλέπουμε.

Θα μου πεις, τι να κάνουμε όλοι; Δουλίτσα να υπάρχει και καμία δουλειά δεν είναι ντροπή (εκτός από του μπάτσου και του βουλευτή, είπε ο Πανούσης σε συνέντευξή του- και όχι εγώ κυρία διευθύντριά μου).