Για το ταξίδι μου στη Λήμνο έχω να πω πως (εύκολα) θα «έμενα εδώ να μη μου λείψει τίποτα»

Το διαμάντι που απλώνεται στο Βορειοανατολικό Αιγαίο και τα καλά κρυμμένα μυστικά του

Ήταν το όρος Μόσυχλον της Λήμνου το σημείο όπου προσγειώθηκε ο Ήφαιστος, όταν μετά από έντονη διαμάχη με τον πατέρα του και ηγέτη των δώδεκα θεών, βρέθηκε έκπτωτος από τον Όλυμπο. Όπως ο Δίας πέταξε εκεί τον γιο του, έτσι μοιάζει να «πέταξε» μαζί και όλα τα θεία δώρα του νησιού: μερικές απέραντες χρυσαφένιες παραλίες, μοναδικούς βιότοπους, κρυμμένες σπηλιές, βράχους που είναι σαν να σχεδιάστηκαν από χέρι του πιο ταλαντούχου καταραμένου καλλιτέχνη και απέραντους αμμόλοφους που παραπέμπουν σε έρημο.

Όλοι μιλούν για τη συναυλία του Στέλιου Ρόκκου στη Λήμνου - «Βούλιαξε» το νησί του τραγουδιστή

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη Λήμνο, να εύχεσαι να είναι ταξίδι χωρίς επιστροφή

Απλωμένη στο βορειοανατολικό Αιγαίο και με την πάντα υποβόσκουσα «τουρκική απειλή» (δεν είναι τυχαία μόνιμα επανδρωμένη με τόσο ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις) η Λήμνος έχει τον τρόπο της. Πάντα μοιάζει να βρίσκεται στη σκιά άλλων νησιών, αλλά παρόλα αυτά η μοναδική της αύρα και το έντονα φορτισμένο ενεργειακό τοπίο, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.

Και ναι, μπορεί οι πιο mainstream τύποι να προτιμούν πολυδιαφημισμένα μέρη για τις ξέφρενες διακοπές τους, αλλά οι ποιοτικοί ταξιδιώτες, οι γνήσιοι περιηγητές και περιπλανώμενοι, κρατούν τη Λήμνο ως το καλά κρυμμένο κοινό τους μυστικό. Μυστικό που όμως γνωρίζουν όσοι πρέπει να γνωρίζουν και που πολλοί κρύβουν διότι φοβούνται μήπως αλλοιωθούν τα χαρακτηριστικά του νησιού και την περίπτωση να χαθεί η τόσο χαρακτηριστική του ταυτότητα. Κάτι που βέβαια, όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, δεν γίνεται.

Η απόλυτη ταξιδιωτική εμπειρία

Η Λήμνος, δεν είναι ένας ακόμα κοσμοπολίτικος, περιζήτητος και δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Είναι ο απόλυτος προορισμός και ειδικότερα για εκείνους που είναι συνειδητοποιημένοι και θέλουν διαρκώς να πλουτίζουν πνευματικά. Ούσα μια γυναίκα που θέλω διαρκώς να εξελίσσομαι σε ταξιδιωτικές εμπειρίες και έχοντας κουραστεί από όλους τους mainstream τουριστικούς προορισμούς που βλέπω να φιγουράρουν non stop στην αρχική μου σελίδα στο Instagram -χωρίς σαφώς να τους υποτιμάω- είχα την ανάγκη να γνωρίσω νέους, ανεξερεύνητους θησαυρούς.

Έτσι, η συναυλία του Στέλιου Ρόκκου στο Μούδρο της Λήμνου ήταν η τέλεια ευκαιρία για να περάσω στο επόμενο level των ταξιδιωτικών μου εμπειριών και να πλεύσω κυριολεκτικά σε βορειοανατολικού Αιγαίου πελάγη ευτυχίας μαζί με άλλους δημοσιογράφους.

Όλοι μιλούν για τη συναυλία του Στέλιου Ρόκκου στη Λήμνου - «Βούλιαξε» το νησί του τραγουδιστή

Οι φιλόξενοι κάτοικοι, ο Ξένιος Ζευς και οι εικόνες που θα θυμόμαστε για πάντα

Ακούγοντας κανείς ότι ο Δίας πέταξε τον γιο του από το ψηλότερο βουνό της χώρας επειδή υπερασπίστηκε τη μητέρα του, Ήρα, σε μια μεταξύ τους διαμάχη, δεν σχηματίζει και την καλύτερη εικόνα. Ένας καθόλου στοργικός πατέρας, θα έλεγε κανείς. Κι όμως θεωρείτο ο θεός της φιλοξενίας και πράγματι, στην περίπτωση της Λήμνου ο Ξένιος Ζευς ήταν γενναιόδωρος. Όλοι οι κάτοικοι του νησιού είναι έτοιμοι να σε αγκαλιάσουν- κυριολεκτικά και μεταφορικά, να σε γνωρίσουν, να ανοίξουν το σπίτι τους και να σε φιλέψουν ό,τι καλό έχει το οικογενειακό τραπέζι. Είναι τόσο φιλόξενοι σε σημείο που, αν κάποιος δεν ήταν και τόσο πρόθυμος να μας υποδεχθεί, καταλαβαίναμε αμέσως πως «από αλλού κρατά η σκούφια του». Δεν θα μπορούσε να είναι Λημνιός.

Μια θάλασσα η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε: Οι παραλίες της Λήμνου δεν αστειεύονται

Ακόμη και όσοι σνομπάρουν τις παραλίες και προτιμούν εξορμήσεις στο βουνό και το καλοκαίρι, στη Λήμνο «κατέθεσαν τα όπλα». Θα ήταν υποκριτές αν προσπαθούσαν έστω και για λίγο να αρνηθούν αυτό που μοιράζονταν οι οπτικοί αισθητήρες όλων μας, όταν αποσβολωμένοι κοιτούσαμε τα κρυστάλλινα νερά.

Η παραλία που θα κατέχει για πάντα θέση στην καρδιά μας θα είναι το Μικρό και το Μεγάλο Φαναράκι, που σαν φανάρι προειδοποιεί τους οδηγούς ότι αναμένεται να αντικρύσουν ένα θέαμα υπέροχο. Πράσινο το φως του φαναριού, γαλαζοπράσινα τα νερά του Μικρού και του Μεγάλου Φαναριού. Νερά ικανά να ξεπλύνουν κάθε αρνητική σκέψη και ανάμνηση, κάθε τι που μας πληγώνει και μας στερεί το δικαίωμα στη χαρούμενη ζωή.

Ανάμεσα στις στάσεις της εξερεύνησής μας και το Mikro Fanaraki Beach Bar στο Μούδρο όπου απολαύσαμε τόσο την υπέροχη κουζίνα όσο και την ποιότητα σε καφέ και κοκτέιλ.

Πέραν όμως αυτού του κολπίσκου που πήρε το δικό μας μυαλό, η Λήμνος διαθέτει μια μεγάλη ακτογραμμή με πολλές πανέμορφες παραλίες, όπως ο Κότσινας, ο Θάνος, ο Εβγάτης και η λίστα δεν τελειώνει.

Έπειτα από τις απαραίτητες συστάσεις, δεν θα μπορούσαμε να μην πάμε και στην υπέροχη παραλία του Πλατύ σε ένα μαγευτικό περιβάλλον όπου και βρίσκεται το Platy Beach Hotel και το Amorosso Beach Bar. Είναι κοινό μυστικό πως έχει σχεδιαστεί με σκοπό να προσφέρει την απόλυτη καλοκαιρινή εμπειρία δίπλα στη χρυσαφένια αμμουδιά και τα κρυστάλλινα νερά, ενώ όσοι το έχουν επισκεφθεί κάνουν λόγο για έναν επίγειο παράδεισο. Και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

Μέσα στο ολιγοήμερο ταξίδι μας, εμείς είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε μια ακόμη από αυτές τις παραλίες, τα Ρηχά Νερά. Το όνομά της μαρτυρά πως πρόκειται για μια ιδανική επιλογή για οικογένειες και παιδιά, αφού πράγματι χρειάζεται να περπατήσει κανείς αρκετά προς τον βυθό για να καταφέρει να μην πατάει. Βρίσκεται εκεί που «χτυπά» η καρδιά του νησιού, η Μύρινα, και διαθέτουν μια σειρά από υπέροχα μαγαζιά για να διαλέξουν οι παραθεριστές. Εμείς απολαύσαμε την αίσθηση του ήλιου στο κορμί μας, ξαπλωμένοι και στις ξαπλώστρες του Aposperos. Με θέα το Άγιον Όρος, ποιοτικό καφέ, ακόμη ποιοτικότερο φαγητό και δροσιστικά κοκτέϊλ, προσφέρει πρόσβαση σε μια αξέχαστη θέαση ηλιοβασιλέματος.

Μύρινα, η υποτιμημένη Μυτιλήνη

Συχνά, αν όχι πάντα, πολλοί αποκαλούν τη Λέσβο με το όνομα της πρωτεύουσάς της. Αναφέρονται δηλαδή σε ολόκληρο το νησί ως «Μυτιλήνη». Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για τη Λήμνο, της οποίας η πρωτεύουσα δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε- και θα μπορούσε. Πρόκειται για μια υπέροχη παράλια κωμόπολη στη δυτική πλευρά του νησιού, τη Μύρινα, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο όρμους, τον Ρωμαίικο Γιαλό και τον Τούρκικο Γιαλό. Ο δεύτερος συχνά λέγεται και απλά «λιμάνι» και απαρτίζεται από το εμπορικό και το βενετσιάνικο λιμάνι. Ονομάζεται Τούρκικος Γιαλός, καθώς την περίοδο της τουρκοκρατίας κατοικούσαν γύρω του οι Τούρκοι άρχοντες. Αντίθετα, οι Έλληνες κάτοικοι της πόλης εγκαταστάθηκαν στον Ρωμαίικο Γιαλό, εκεί που σήμερα μείναμε αποσβολωμένοι χάρη στα πανέμορφα καφέ και μπαρ όπως ο Karagiozis αλλά και όλα τα εστιατόρια που προσφέρουν μοναδικές γευστικές εμπειρίες.

Τη Μύρινα οι ντόπιοι συνήθως την αποκαλούν Κάστρο, λόγω του επιβλητικού της κάστρου, αυτού που την περιστοιχίζει. Πρόκειται επί της ουσίας για το κεντρικό λιμάνι και το εμπορικό κέντρο της Λήμνου, αλλά αυτά δεν έχουν- ευτυχώς- αποτυπωθεί και στη διαμόρφωσή της. Η Μύρινα διατηρεί στο έπακρο τη γραφικότητά της, χωρίς εκπτώσεις και θυσίες στο βορά της σύγχρονης αστικής ασχήμιας. Τα πλακόστρωτα σοκάκια, η παραδοσιακή κεντρική αγορά και τα ταβερνάκια της, την κάνουν να μοιάζει βγαλμένη από παραμύθι.

Λήμνο, όσο ο Στέλιος Ρόκκος έχει εσένα, δεν φοβάται κανέναν

Στο λιμάνι του Μούδρου, που οι κάτοικοι αποκαλούν συμπρωτεύουσα του νησιού, αφεθήκαμε στη μελωδική φωνή του Στέλιου Ρόκκου. Το ημερολόγιο έγραφε 20 Αυγούστου, η καρδιά μας έγραφε «έμεινα εδώ» και ο ουρανός είχε ένα απίστευτο ολόγιομο Αυγουστιάτικο Φεγγάρι. Σαν κάποιος να μας χρωστούσε να περάσουμε μια από τις πιο αξέχαστες βραδιές της ζωής μας, σαν να μην επιτρεπόταν εκείνη τη μέρα να είμαστε «αλλού».

Πράγματι, καθηλωθήκαμε όλοι στο παρόν, τη μόνη πραγματική διάσταση του χρόνου και ζήσαμε ένα παρόν που θα θυμόμαστε για πάντα. Σε κάθε άλλο μέρος, σε κάθε άλλο «παρόν».

Οι λημνιακές νοστιμιές

Η ευλογημένη αυτή γη παράγει εξαιρετικές πρώτες ύλες για τη δημιουργία υπέροχων τοπικών εδεσμάτων. Γεύσεις τόσο χαρακτηριστικές, που χαϊδεύουν τον ουρανίσκο και φέρνουν τους συνδαιτημόνες ακόμη πιο κοντά. Όλα τα τοπικά ταβερνάκια δίνουν έμφαση στην ποιότητα, αφού η σταθερή πελατεία και όχι ο ευκαιριακός τουρισμός, είναι αυτό στο οποίο στοχεύουν.

Το μενού της γευστικής εμπειρίας

Αυτό που μας κάνει ακόμη να παραμιλάμε είναι τα γνωστά και ως φλομάρια. Πρόκειται για χειροποίητα ζυμαρικά Λήμνου, που αν δεν δοκιμάζαμε, δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε πώς είναι να λιώνει κάτι κυριολεκτικά τόσο επιδέξια στο στόμα. Τι να πει κανείς και για το ντόπιο τυρί, το Μελίχλωρο (ή μελίπαστο), τα λαχανικά που μυρίζουν απ’ άκρη σ’ άκρη του μαγαζιού χάρη στη φρεσκάδα και την αγνότητά τους και το ασυναγώνιστα αφράτο ψωμί; Say cheese: Μιας και μιλήσαμε για τυρί, δεν επιτρέπεται κάποιος να επισκεφθεί το νησί και να μην δοκιμάσει το Καλαθάκι Λήμνου. Πρόκειται για το παραδοσιακό ντόπιο λευκό τυρί άλμης που αντλεί το όνομά του από τα μικρά πλεκτά ψάθινα καλαθάκια, που χρησιμοποιούνται για την στράγγισή του.

Κάπου εδώ, ξεχωριστή μνεία αξίζει στο λημνιακό μέλι. Εκείνο το παχύρευστο, με κεχριμπαρένιο χρώμα θυμαρίσιο μέλι του νησιού, που κάνει το οποιοδήποτε άλλο να μοιάζει οριακά άνοστο και γευστικά «λίγο». Όχι τυχαία φυσικά, αφού όπως μάθαμε, το νησί έχει μακραίωνη ιστορία στη μελισσοκομία.

Όλες αυτές τις νοστιμιές τις απολαύσαμε συνοδεία καλού κρασιού, απευθείας από τις ποικιλίες σταφυλιού των πεδιάδων της Λήμνου. Λεπτό άρωμα και μοναδική γεύση, είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται κάποιος για να του ευφράνει κυριολεκτικά την καρδίαν. Η ερυθρή ποικιλία Λημνιό, που οι ντόπιοι αποκαλούν «Καλαμπάκι», ο Μοσχάτος και το Άρωμα Λήμνου, ήταν αρκετά για να καταλάβουμε την τεράστια οινική ιστορία του νησιού.

Για τη λημνίαν άμπελον είχε ήδη μιλήσει ο Αριστοφάνης στην Ειρήνη και στο Ονομαστικόν του Πολυδεύκη, σε περίπτωση που αναρωτηθεί κανείς πόσο μακρά είναι τέλος πάντων αυτή η αμπελοοινική Λήμνος.

Όλα αυτά είχαμε την ευκαιρία να τα απολαύσουμε σε άριστη ποιότητα, και στην ψαροταβέρνα «ΓΙΑΝΝΑΚΑΡΟΣ» στο γραφικό λιμανάκι του Κότσινα αλλά και στην Καλλιόπη και στην ταβέρνα που διατηρεί ο ξάδερφος του Στέλιου Ρόκκου. Το γρήγορο service, η ποιότητα του φαγητού και το γεγονός πως μας μιλούσαν σαν να είμαστε οικογένεια μάς έκανε να ξεχάσουμε τα κινητό μας και να απολαύσουμε τα πιάτα στο 100 τοις 100.

Το ίδιο συνέβη και στη Μαν-Τέλλα τη γνωστή ταβέρνα στο ορεινό χωριό Σαρδές όπου κυριαρχούν τα ξακουστά μαγειρευτά.

Φυσικά, δεν μπορούσαμε να μην πάμε και στο "Barbounaki" Seafood Restaurant το οποίο και βρίσκεται δίπλα στην παραλία του Άι Γιάννη στον Κάσπακα και που αποτελεί ένα από τα καλύτερα αξιοθέατα του νησιού καθώς βρίσκεται κάτω από τον βράχο. Τα ψάρια και τα ορεκτικά του είναι από αυτά που δοκίμασες και συγκαταλέγεις στα δικά σου -καλύτερα όλων των εποχών.

Με κατοίκους στην πλειοψηφία τους κτηνοτρόφους και μελισσοκόμους, δεν είναι να απορούμε για τα εξαίσια πιάτα που μας σέρβιραν. Το φαγητό εκεί είναι σαν προσωπική τους υπόθεση και δεν μπορεί να φύγει κανείς αν δεν έχει απολαύσει όσα δοκίμασε.

Σε όποια τοποθεσία επιλέξαμε να απολαύσουμε υπέροχα γαστρονομικά πιάτα που δημιουργήθηκαν με περισσή μαεστρία από ανθρώπους που γνωρίζουν τον ακριβή τρόπο που αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους τα υλικά η γευστική μας εμπειρία θα παραμείνει αξέχαστη. Φιλόξενο κλίμα, ατμόσφαιρα από μια άλλη, αγνότερη εποχή και άριστη εξυπηρέτηση, απογείωσαν κάθε γεύμα μας.

Ο κ. Μουτζούρης και το ευλογημένο του νησί

Μαζί μας στο ταξίδι αυτό και ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, Κώστας Μουτζούρης, ο οποίος δικαίωσε όλα όσα είπαμε ήδη περί λημνιακής φιλοξενίας. Μαζί με τη σύζυγό του, Δήμητρα, μάς έκαναν να νιώσουμε αμέσως «σαν στο σπίτι μας», μας ξενάγησαν και απάντησαν με περίσσεια υπομονή σε όλες μας τις απορίες. Ο Περιφερειάρχης χαρακτηρίζει το νησί ευλογημένο και, ναι, συνυπογράφουμε σε αυτό, ακόμη κι αν το ζήσαμε για μόλις τρεις ημέρες.

Πόση Λήμνο να ξόδεψε ο Ήφαιστος για να μην τον βλέπουμε;

Η θέα της Αθήνας και η ιδέα της επαναπροσαρμογής σε αυτή δεν ήταν και ό,τι καλύτερο μετά από όσα ζήσαμε στη Λήμνο. Ήταν όμως περισσότερο ανεκτή, μετά από την εμπειρία του νησιού αυτού του Ηφαίστου, που μας έκανε όλους να θυμηθούμε τα αληθινά και δωρεάν συστατικά της ευτυχίας: Πολύ γαλάζιο, θάλασσα, καλό φαγητό και φιλόξενους, εγκάρδιους και αληθινούς ανθρώπους.

Υ.Γ. Στην πλατεία του χωριού Βάρος υπάρχει το πιο «φλου» μπαράκι του βορείου Αιγαίου! Αν αγαπάς την ποίηση και τη ροκ πλευρά της, να πας (και) εκεί.

#Cheers!