Μια teen queen αποκαλύπτει: «Οι σκέψεις που κάνω περιμένοντας την ημέρα για την ορκωμοσία μου»

H teen queen Βάσω Μπατάλη μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της που αφορούν στο Κεφάλαιο Ορκωμοσία!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη τελετή ορκωμοσίας που παρευρέθηκα. Και όχι δεν ήταν η δική μου(γέλια), ήταν ενός εκ των συνοδοιπόρων μου σε αυτό το όμορφο ταξίδι που έζησα αυτά τα χρόνια και ήταν πολύ σημαντικό που κατάφερα να το ζήσω από δεύτερο χέρι για πρώτη φορά γιατί είδα τι σημαίνει αυτή η επιτυχία στους ανθρώπους που τόσα χρόνια μας στηρίζουν σε αυτή την προσπάθεια που καταβάλουμε αλλά και στον εαυτό μας.

Είναι μια μέρα τόσο συγκινητική αλλά και τόσο ξεχωριστή που σε αυτό βοηθάνε και τα αγαπημένα σου πρόσωπα να μείνει αξέχαστη αφού είναι δίπλα σου και μοιράζεστε τα πιο όμορφα και αληθινά συναισθήματα. Συναισθήματα χαράς, ευτυχίας αλλά και ευλογίας που τους έχεις μαζί σου! Τα άτομα αυτά που είναι δίπλα σου σε χαρές, σε στιγμές ιδιαίτερες που θες να τις μοιραστείς μαζί τους, σε στιγμές ανεξίτηλες στο χρόνο που τίποτα δεν μπορεί να τις σβήσει, στιγμές που θα θυμάσαι μια ζωή είναι εκεί λοιπόν για να σε καμαρώσουν και να σου κάνουν αυτή την μέρα ακόμα πιο όμορφη και ξεχωριστή που είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε σένα.

Υπάρχουν και οι άνθρωποί μας αυτοί που θέλουν να βρίσκονται εκεί μαζί μας αλλά η δουλειά τους και οι υποχρεώσεις δεν τους το επιτρέπουν ,·όμως το νιώθεις ότι είναι εκεί και ξέρεις ότι αν ήταν στο χέρι τους θα το έκαναν γιατί το θέλουν από την καρδιά τους. Τέτοια άτομα θέλουμε στη ζωή μας που είναι σε όλα δίπλα μας και μας στηρίζουν ακόμα και στα πιο δύσκολα. Αληθινούς ανθρώπους! Γι’ αυτό φρόντισε αυτή την μέρα αυτή να την ευχαριστηθείς με όλο σου το είναι και να μην αφήσεις τίποτα και κανέναν να στην χαλάσει γιατί ξέρεις πόσο κόπιασες για να πετύχεις τον στόχο σου.

Κάθε φοιτητής ξεχωριστά ερχόμενος στη σχολή περνά πολλά στάδια, πολλές εμπειρίες και πολλά μαθήματα -όχι μόνο σχετικά με την σχολή -αλλά και μαθήματα που γίνονται παθήματα για να διαμορφώσει καλύτερα τον χαρακτήρα του. Πριν φτάσει στο σημείο αυτό της ορκωμοσίας, κανείς δεν ξέρει τι άγχη έχεις τραβήξει, τι απογοητεύσεις έχεις περάσει και πόσες φορές μπορεί να έχεις δώσει μάθημα ξανά και ξανά μέχρι που να ρθει εκείνη η ώρα που πέρασες το μάθημα αυτό. Τι αδικίες έχεις βιώσει και πόσα «εγώ δεν διάβασα καθόλου και το πέρασα με την πρώτη» έχεις ακούσει. Πόσες φορές μπορεί να φτάσαμε τόσο κοντά στο στόχο μας όμως βλέπαμε αυτό το "4" που όλους λίγο πολύ μας έχει πονέσει αλλά και που με επιμονή και υπομονή το ξεπεράσαμε κι αυτό αφού μέσα από την επιμονή καλλιεργείται η υπομονή μας!

Ωστόσο εκτός από όλα αυτά που ακούς παντού από τους φοιτητές, την ημέρα αυτή της ορκωμοσίας θα βρίσκονται στο πλευρό σου φίλοι με τους οποίους γνωρίστηκες από την πρώτη μέρα που πάτησες στην σχολή και δεν είναι ότι θα είναι μέχρι και την τελευταία μέρα εκεί αλλά θα είναι για μια ζωή γιατί τους έχεις καταλάβει, στο έχουν αποδείξει με πράξεις, έχει δοκιμαστεί η φιλία όλα αυτά τα χρόνια και το μόνο που συμπεραίνεις είναι ότι μπορεί να έγιναν φίλοι από τύχη αλλά τους κράτησες κοντά σου και σαν οικογένεια από επιλογή!

Το πιο σημαντικό σε αυτό το ταξίδι των φοιτητικών χρόνων λοιπόν εκτός από τις γνώσεις που αποκόμισες είναι και οι φιλίες που έκανες και που κράτησες αλλά και θα κρατήσεις. Ίσως υπάρξει λίγη απόσταση αλλά με καμία αλλαγή μεταξύ σας αφού χωρίς αυτά τα άτομα δεν θα μπορούσες να περάσεις πιο όμορφα τις μέρες που απέτυχες σε μια πρόοδο, τις μέρες που έκανες την παρουσίαση της εργασίας σου και έλαβες το πιο δυνατό τους χειροκρότημα, τις μέρες που δεν ήθελες να πατήσεις στη σχολή αλλά θα δεχόσουν απανωτά μηνύματα του τύπου «έλα να γελάσουμε και θα πάμε και για καφέ».

Τις μέρες που δεν είχες όρεξη και περίμενες πώς και πώς να έρθει το διάλειμμα για να πεις μια κουβέντα, να γελάσεις, να φωτογραφηθείς με τους φίλους σου και να την έχεις ως αναμνηστική φωτογραφία, τις μέρες που σε έπαιρνε ο ύπνος πάνω στα έδρανα και ζητούσες απεγνωσμένα έναν καφέ. Εν ολίγοις δεν θα μπορούσες να περάσεις πιο όμορφα τα φοιτητικά σου χρόνια.

Έτσι καταλήγεις να φτάσεις στην απονομή του πτυχίου σου με χιλιάδες ανάμεικτα συναισθήματα μα όμως με όλα αυτά τα άτομα που από την πρώτη στιγμή δέθηκες και αγάπησες τόσο πολύ αφού θα σου αφήνουν πάντα την πιο γλυκιά ανάμνηση. Κάπως έτσι λοιπόν έφτασε και η δική μου σειρά να ανταμειφτούν οι κόποι μου παίρνοντας αυτό το πολυπόθητο πτυχίο, σεβόμενη πάντα την αγάπη και την στήριξη που έλαβα από τους δικούς μου ανθρώπους, συγγενείς και φίλους! Που με δάκρυα χαράς θα στέκομαι όρθια και θα τους βλέπω να είναι εκεί για μένα, να με θαυμάζουν και να μου δίνουν το πιο θερμό τους χειροκρότημα και την πιο τρυφερή αγκαλιά τους!

Πιστεύω λοιπόν ότι όποιος έχει ήδη ζήσει αυτή την εμπειρία μπορεί να ταυτιστεί και εύχομαι πραγματικά σε όποιον ετοιμάζεται να την βιώσει, να περιτριγυρίζεται από ανθρώπους αληθινούς που θα χαρούν με την χαρά του και θα τον στηρίζουν σε όλα! Είναι μια μέρα τόσο ιδιαίτερη και τόσο συγκινητική που ανυπομονώ τόσο πολύ γι’ αυτήν!