Είδαμε το El Camino: Μια ταινία του Breaking Bad και η μελαγχολία που νιώσαμε δεν ήταν γλυκιά

Σου έχει τύχει να συναντήσεις πρώην στο δρόμο μετά από καιρό; Σκέψου λίγο πως είμαστε περισσότεροι από 25 εκατομμύρια αυτοί που στις πρώτες ημέρες προβολής του El Camino στοσπεύσαμε να δούμε αυτή την περιβόητη ταινία του Breaking Bad.

Και ναι, το El Camino είναι σαν να βλέπεις τον πρώην σου στο δρόμο αλλά όχι εκείνον που ήθελες πολύ, τον άλλο, αυτόν που σε ήθελε πολύ αλλά εσύ δεν καιγόσουν, καταλάβαινες πως και καλό παιδί είναι και σε θέλει αλλά η σχέση δεν πήγαινε.

Κάπως έτσι ήταν και η συνάντησή μας με την ταινία του Breaking Bad που αν με ρωτάς, δεν θα την χαρακτήριζα ως ταινία αλλά περίπου τρία επεισόδια Breaking Bad back to back.

‘Εξι χρόνια μετά το τέλος μιας από τις καλύτερες σειρές της τηλεόρασης και ενός από τα πιο δυνατά φινάλε στην ιστορία των σειρών δράσης (εκεί στο Game of Thrones ακούει κανείς;) το El Camino ξεκινάει εκεί ακριβώς όπου το αφήσαμε, στον θάνατο των ναζί και του Walter White και την απόδραση του Jesse Pinkman.

Δυστυχώς στην ταινία αυτή δεν θα δεις ούτε την Skyller, την σύζυγο του White, ούτε την αδερφή της ή τα παιδιά του αλλά η ιστορία δίνει ένα φινάλε στον Jesse, έτσι όπως πραγματικά αξίζει σε έναν χαρακτήρα που μπορεί να μην ήταν ο πιο δυνατός ή ο πιο αγαπημένος μας αλλά μετά από τόσα βασανιστήρια, το άξιζε!

Αν μετά το Breaking Bad, είσαι κι εσύ fan της σειράς Better Call Saul, ετοιμάσου να απογοητευτείς από το El Camino αλλά μην σκεφτείς πως φταίει ο Jesse. Ο 40χρονος πια (θεές μου πως μεγαλώνουμε) Aaron Paul έκανε ό,τι μπορούσε μπροστά σε ένα σχεδόν ανύπαρκτο σενάριο που οι πιο δυνατές στιγμές του στηρίζοντας σε throwback στιγμές.

Και ναι, βλέπουμε τον Walter White ξανά και η μελαγχολία για τον πιο σατανικό καλό κακό χαρακτήρα σε τηλεοπτική σειρά μεγαλώνει. Τουλάχιστον, ο Pinkman έχει την ευκαιρία να πει ένα σωστό αντίο στους πολύπαθους γονείς του και να αναλάβει την ευθύνη για όσα του έχουν συμβεί, θυμίζοντας το αντίο του White στη σύζυγό του.

Μην περιμένεις να δεις όμως το αστυνομικό θρίλερ ενός φυγά καταζητούμενου πόσο μάλλον όταν βασικός χαρακτήρα της ταινίας είναι ο πεθαμένος πια Todd Alquist άκα Jesse Plemons με τον οποίο ο Jesse περνάει πολλές throwback στιγμές και παίρνουμε μια ιδέα περίπου για το πώς βίωσε την απαγωγή και τον εγκλεισμό του ο Jesse, προτού ελευθερωθεί από τον White.

Τραγική ειρωνεία της μοίρας, είναι πως ο Robert Forster, ο άνθρωπος που ανέλαβε την εξαφάνιση του Pinkman και το νέο του ξεκίνημα στην Αλάσκα (μια ιδέα που έβαλε στον Jesse o Mike Ehrmantraut σε μια εξαιρετική tb στιγμή

) έφυγε από την ζωή την ημέρα πρώτης προβολής του El Camino και η τελευταία του φράση προς τον Jesse, στο τέλος της ταινίας είναι χαρακτηριστική:

Jesse: «It’s quiet».

Ed: «Yeah. Figured you could use some of that», φαντάστηκα πως θα ήθελες λίγη ησυχία.

Στα πλην της ταινίας η απουσία έστω και ενός γυναικείου ρόλου με εξαίρεση την επανεμφάνιση της Jane που αποτελεί μια ανάμνηση του Pinkman σε ένα από τα φαντάσματα που θα στοιχειώνουν μάλλον για πάντα τη ζωή του.

Μετά από δύο ώρες θα πεις απλά: «Jesse, καλή ζωή στην Alaska, θα μου λείψεις αλλά αυτός ο δεσμός ήταν καταδικασμένος να αποτύχει. Και όχι, το yo bitch δεν είναι και τόσο χαριτωμένο πχια»!