Το σημαντικότερο πράγμα που έμαθα δίνοντας Πανελλήνιες

Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Οι εξετάσεις, οποιουδήποτε είδους, είναι αγχωτικές. Τόσο που θα υπάρξουν στιγμές που πραγματικά το άγχος και η αγωνία του τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί θα σε κυριεύσουν. Δε θα σου πω αν είναι λογικό ή παράλογο. Ο καθένας κρίνει τις καταστάσεις που συμβαίνουν στη ζωή του με τον δικό του τρόπο και πράττει βάσει αυτού που θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Αλλά, σε ένα γενικότερο πλαίσιο, όλοι θα αγχωθούν κάποια στιγμή.

Η δική μου ιστορία από τη χρονιά των Πανελληνίων είναι κάπως διαφορετική από αυτό που θα περίμενες. Ίσως διαφορετική κι από αυτό που εγώ περίμενα.

Γενικά είμαι ένας αγχώδης άνθρωπος. Πάντα με επηρέαζαν πράγματα, όπως οι εξετάσεις ή να τα πάω καλά σε ό,τι αναλαμβάνω. Πότε περισσότερο, πότε λιγότερο. Κι αυτό μου το άγχος για πολλά χρόνια δεν μπορούσα να το ρυθμίσω. Αντί να το κρατήσω σε ένα πιο δημιουργικό επίπεδο, ενίοτε με κυρίευε και δε με άφηνε να αντιδρώ ψύχραιμα στις καταστάσεις που το προκαλούσαν. Και χρειάστηκε αρκετός καιρός μέχρι να μάθω να το κάνω διαφορετικά. Όμως, τη χρονιά που ήταν να δώσω Πανελλήνιες, συνέβη το ακριβώς αντίθετο: Το άγχος μου δεν ήταν σχεδόν πουθενά.

Θα μου πεις «δε βγάζει πολύ νόημα αυτό που λες» και το προσυπογράφω, αλλά έτσι συνέβη. Αφότου, λοιπόν, έκανα τα λιγοστά μου μπάνια το καλοκαίρι για να γίνουν τα διάφορα μαθήματα των εξετάσεων, ο Σεπτέμβριος ήρθε πιο ήσυχα από ποτέ. Πήγαινα στο σχολείο, έκανα, φυσικά, το διάβασμά μου καθημερινά -κυρίως αργά το βράδυ που είχε απόλυτη ησυχία στο σπίτι- και έπεφτα να κοιμηθώ. Την επόμενη μέρα, γινόταν επανάληψη του ίδιου sequence και κάπου εκεί μέσα στο Παρασκευοσαββατοκύριακο βγαίναμε με τις φίλες μου για φαγητό ή αγαπημένο σινεμά να ξεχαστούμε. Εννοείται ότι μέσα στη μέρα μιλούσαμε για να μοιραστούμε λίγο τον πόνο μας για το διάβασμα και -ας είμαι ειλικρινής- για να γκρινιάξουμε και λίγο που δεν περνούσε πιο γρήγορα ο καιρός. Οι διακοπές ήταν η μόνη ελπίδα φωτός μέσα στον Γολγοθά μας και, για μένα, ο μόνος λόγος που κατέληξα να ανυπομονώ για δώσω την κόλλα αναφοράς.

Πώς έγινε αυτό, μέχρι σήμερα αναρωτιέμαι και απάντηση δεν έχω. Ειδικά για τη δική μου περίπτωση που δε φημιζόμουν για την έλλειψη αγωνίας σε αντίστοιχες καταστάσεις. Το μόνο που μπορώ να υποθέσω ανατρέχοντας στο συμβάν σήμερα είναι ότι στη θέα του μεγάλου γεγονότος και του άγχους που θα έπρεπε να αντιμετωπίσω, η ψυχολογία μου λειτούργησε αντίστροφα, αρνούμενη ότι υπάρχει λόγος για άγχος.

via GIPHY

Αν το καλοσκεφτείς, όντως δεν υπάρχει. Όχι γιατί δεν είναι σημαντικό το γεγονός, αλλά γιατί και άγχος να έχεις -δεν αναφέρομαι στο υγιές που σε κινητοποιεί-, δεν είναι ότι αυτό θα σε οδηγήσει κάπου. Αντιθέτως, μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα γιατί σου θολώνει το μυαλό και σε κάνει να ξεχνάς ακόμα κι αυτά που ένα βράδυ πριν έλεγες «νεράκι».

Θα μπορούσα να πω ότι το υποσυνείδητό μου είχε εξαιρετικά αντανακλαστικά και έκανε αυτό που υπό συνειδητές συνθήκες δεν ξέρω αν θα είχα καταφέρει σε τέτοιον βαθμό. Μόνο όταν έπιασα τις κόλλες στα χέρια μου, ένιωσα μια ταραχή, αλλά αυτή ήταν περισσότερο η αγωνία να έρθουν και τα θέματα μπροστά μου, να δω τι θα γράψω και να φεύγει κι αυτό.

Μέχρι σήμερα πιστεύω ότι η όλη μου προσέγγιση έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόδοση που είχα στο τέλος κι ότι αν είχα αφήσει το άγχος στη θέση του οδηγού μάλλον θα έβλεπα κάτι διαφορετικό στον πίνακα των αποτελεσμάτων. Όχι ότι θα ερχόταν και η συντέλεια του κόσμου αν αυτό συνέβαινε. Οι Πανελλήνιες είναι μία από τις δεκάδες στιγμές στη ζωή σου που θα δοκιμαστείς, αλλά το πώς θα αξιοποιήσεις το όποιο αποτέλεσμα είναι στο δικό σου χέρι. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βγάλει μεγάλους βαθμούς και δεν έχουν ακολουθήσει τίποτα σχετικό με τη Σχολή τους και άλλοι που μπορεί να μην τα πήγαν όπως θα ήθελαν και είτε να ξαναέδωσαν είτε να διέπρεψαν με χίλιους δυο άλλους τρόπους.

Μην ακούς, λοιπόν, όλους τους καταστροφολόγους που σου μιλούν για τις εξετάσεις. Διάβασε, πάλεψε και δώσε τον καλύτερό σου εαυτό για να πετύχεις τον στόχο σου, αλλά πάντα να έχεις στο μυαλό σου ότι η ζωή σου δεν κρίνεται από μία εξέταση. Γι’ αυτό, προσπάθησε να μην αφήνεις το άγχος να σε παραλύει. Κράτα μόνο το δημιουργικό του κομμάτι και χρησιμοποίησέ το προς όφελός σου. Μάθε εσύ να χειρίζεσαι το άγχος σου και μην αφήνεις αυτό να χειρίζεται εσένα.

Διάβασε επίσης: Πανελλήνιες 2020: 5 tips για την επανάληψη της τελευταίας στιγμής