Φωτεινή Δάρρα: «Με τραγούδια τα συναισθήματα περιγράφονται καλύτερα»

Το παρακάτω κείμενο είναι κατά παραγγελία. Ναι! Μη σας φαίνεται περίεργο. Άλλωστε οι καλλιτέχνες πάντα δέχονταν παραγγελίες, οι συνθέτες για τη μουσική τους, οι τραγουδιστές για τα τραγούδια τους. Αυτή είναι μια ασυνήθιστη παραγγελία από τον δημοσιογράφο προς την τραγουδίστρια.

Μου ζήτησε να γράψω ένα κείμενο εν όψει της επερχόμενης παράστασής μου στο Half Note την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου. Και «λόγω της ημέρας» όπως έλεγε και ο Γιώργος Κωνσταντίνου στην ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» μου ζήτησε να περιγράψω τι είναι ο έρωτας.

Το παρακάτω κείμενο δεν διαβάζεται μόνο. Ακούγεται. Πατήστε τα links και ακούστε τα καθώς το διαβάζετε. Γιατί με τραγούδια τα συναισθήματα περιγράφονται καλύτερα.

«‘Ερωτας... όπως τότε»

Μίλα μου ψιθυριστά αν μου μιλάς για αγάπη. Μα αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης, τότε παίξε περισσότερο.... Γιατί στης μουσικής τον ψίθυρο γεννιέται ο έρωτας.

Δυο διαφορετικοί άνθρωποι που συναντήθηκαν μια στιγμή τυχαία κάτω από μια μοναδική ασυνήθιστη συναστρία... Αυτό είναι ο έρωτας.
Τα μάτια βλέπουν με τον τρόπο που κοιτάζει η ψυχή, το μυαλό παύει να σκέφτεται όπως πριν, τα χρώματα γίνονται πιο έντονα, τα μικρά γίνονται μεγάλα και τα μεγάλα μικρά, τα πάντα γύρω ξεθωριάζουν όταν είσαι εκεί. Όλα αλλάζουν και όλα αποκτούν σημασία όταν είσαι εδώ. «Γελάς και τ’ άστρα θαρρείς πως βγαίνουν νωρίς για να σε δουν» (Κώστα Καπνίση-Γιώργου Οικονομίδη «Γελάς»).

Και τότε προσπαθείς να θυμηθείς πώς ήταν προτού γεννηθεί, όμως η μνήμη ξαφνικά γίνεται πολύ ασθενής. Ίσως επειδή ο κόσμος ξεκίνησε μέσα σε αυτή τη συναστρία που όλα έγιναν όπως έπρεπε. « you kiss me, with your kiss my life begins” (Wild is the wind, David Bowie).

Δεν θέλω να μιλάω με στερεότυπα γιατί τα στερεότυπα μειώνουν την ουσία. Αναγκαία για όσους δεν μπορούν πια να νοιώσουν, αναγκαία για να ξεπεράσουν και να συνεχίσουν.

‘Ομως τόσο δύσκολο να πουν ότι ξέχασαν να λένε «Σ’αγαπώ» ... «δεν μπορώ τίποτ’ άλλο να πω πιο βαθύ πιο απλό πιο μεγάλο»(Φλέρυ Νταντωνάκη- «Ο Μεγάλος Ερωτικός»).

Ένα όνειρο είναι και φοβάσαι μην ξυπνήσεις. Κι είναι τόσο περίεργο να νοιώθεις τόσο μόνος όταν υπάρχουν τόσοι τριγύρω που έχουν τον ίδιο φόβο. «Ήρθε και τρύπωσε ο Ερμής στο όνειρό μου μέσα... και δε γελώ, δεν χαίρομαι, μήτε τα πλούτη θέλω» (Σαπφώ).

Ο χωρισμός κάνει συχνά από νωρίς την εμφάνισή του. Σαν απρόσκλητος αντιπαθητικός επισκέπτης αφήνει την κάρτα του για μελλοντική χρήση. «Έτσι έρχονται οι λύπες, δεν έρχονται σαν μεμονωμένοι κατάσκοποι αλλά σαν τάγματα» (Από την «ανθρώπινη φωνή» του Ζαν Κοκτώ)
«...κι αν κάνεις το κεφάλι μου συντριμμια-στάχτη εγώ, μέσα στο αίμα μου θα σ’έχω πάλι»

Η αμαρτία είναι η άλλη όψη του έρωτα. Είναι σαν μια συνομωσία ανάμεσα στους δυο, όλα αυτά που τους ενώνουν και όλα όσα τους χωρίζουν την ίδια στιγμή. Όλα αυτά που τους ενώνουν για πάντα.«Αν είναι η αγάπη αμαρτία» - Μίμης πλέσσας/Ηλίας Λυμπερόπουλος

Χθες το βράδυ όμως, ήταν αργά θυμάμαι, όταν ήρθες και φώλιασες στο μυαλό μου. Κι ήταν σαν όνειρο, γιατί τα όνειρα ζουν μέσα μας και δεν μπορεί να τα σβήσει το φως της μέρας.(«όνειρο»- Νίκος Παπάζογλου)

Ο σφυγμός μου γίνεται πιο δυνατός, τα χέρια μου αγγίζουν το ένα το άλλο, το μυαλό μου τρέχει με ηλιγγιώδη ταχύτητα: Λόγια, μουσικές φράσεις, συναισθήματα, όλα πρέπει να είναι εκεί ταυτόχρονα. Ρίχνω μια τελευταία ματιά στο καμαρίνι, πίνω δυο γουλιές νερό. Τα φώτα σβήνουν και ακούω τη σιωπή και έπειτα τον ήχο της μουσικής. Κάνω ένα βήμα και κοντοστέκομαι λίγο. Δεν ξέρω ποιούς θα συναντήσω. Δεν ξέρω τίποτα. Είναι σαν να πηγαίνω σε πρώτο ραντεβού. Ακούω την εισαγωγή του τραγουδιού και προχωράω αποφασιστικά προς τη σκηνή. Είναι 9.30 το βράδυ της Πέμπτης 14 Φεβρουαρίου.
Έλα για απόψε μόνο για απόψε… λίγη ώρα.

Ο “Έρωτας…όπως τότε “ γεννιέται ξανά στη σκηνή του Half Note.

Μπορείτε να προμηθευτείτε εισιτήρια από εδώ

Ο λογαριασμός μου στο Facebook

Ο λογαριασμός μου στο Instagram

To κανάλι μου στο Youtube