Και ο Θεός πήρε κοντά του τον Τρεντινιάν: Η καριέρα, τα «σκοτάδια» και η δολοφονία της κόρης του

Προσεγγίζοντας ένα ρομαντικά σκοτεινό προφίλ

Ευφυΐα που δεν έχει ανάγκη να αναδειχθεί μέσω της βλακείας, μία νοσταλγική μελαγχολία, ένας θυμός ως προς τη ζωή και στάση «μού χρωστάς δεν σου χρωστάω», ένας αέρας ευγενικής ή όχι τόσο ευγενικής φιγούρας, αηδιασμένος με τους ηθικά κενούς και την υποκρισία των πάντων γύρω του, με τρομερό φόβο για την απώλεια και με πολλή αγάπη μέσα του. Αυτά ήταν κάποια από τα συστατικά του προφίλ του Jean-Louis Trintignant (Ζαν Λουί Τρεντινιάν) στον ρόλο που ήταν ίσως ο σπουδαιότερός του καθώς έβαλε σε αυτόν υλικά από τα υλικά του. Ο Georges είναι ο ηλικιωμένος συνταξιούχος δάσκαλος μουσικής στην ταινία Amour του Michael Haneke, του οποίου η σύζυγος Anne (που αξέχαστα την υποδύθηκε η Emmanuelle Riva) παθαίνει εγκεφαλικό και έχοντας υποσχεθεί ότι δεν θα την έβαζε ποτέ σε ίδρυμα, τη φροντίζει όσο καλύτερα μπορεί στο διαμέρισμά τους στο Παρίσι, ενώ η κατάστασή της επιδεινώνεται.

Στην πραγματική ζωή, ο Γάλλος ηθοποιός που συνδέεται στενά με τα ευρωπαϊκά νέα κύματα της δεκαετίας του 1960 και του 1970, πέθανε σε ηλικία 91 ετών. Η σύζυγός του, Mariane Hoepfner Trintignant, ανακοίνωσε την είδηση ​​στο AFP την Παρασκευή (17/6).

Ο Jean-Louis Trintignant είχε μια μακρά και διακεκριμένη καριέρα: Από το «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» στο «Ζ» και από το«Amour» στον επίλογο

Γεννημένος το 1930, τα παιδικά του χρόνια επισκιάστηκαν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Πήρε το πάθος του για την οδήγηση αγωνιστικών αυτοκινήτων από δύο θείους του– ο ένας εκ των οποίων σκοτώθηκε σε πίστα το 1933. Ο Trintignant έγινε γνωστός όταν έπαιξε στο πλευρό της Brigitte Bardot στη θρυλική ταινία του Roger Vadim, And God Created Woman το 1956.

Διοχέτευσε την αγάπη του για τους αγώνες στον πρωταγωνιστικό ρόλο της διεθνούς επιτυχίας του 1966 του Claude Lelouch, A Man and a Woman, υποδυόμενος έναν χήρο που ερωτεύεται την Anouk Aimée. Φημισμένο για τη θεματική του μουσική, το A Man and a Woman ήταν μια σημαντική επιτυχία για τον γαλλικό κινηματογράφο στις ΗΠΑ. Οι Trintignant και Aimée θα ενώσουν ξανά τις δυνάμεις τους στα: A Man and a Woman: 20 Years Later (1986) και The Best Years of a Life (2019).

Στο βιογραφικό του, υπήρξε σερί συνεργασιών με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της εποχής. Με τον Claude Chabrol στο δράμα Les Biches (1968), με συμπρωταγωνίστρια την Stéphane Audran, με την οποία παντρεύτηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Το 1968 κέρδισε την Αργυρή Άρκτο καλύτερου ηθοποιού στο φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία L'homme qui ment. Την επόμενη χρονιά, βραβεύτηκε με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο φεστιβάλ των Καννών για το βραβευμένο με Όσκαρ, Ζ, (1969) του Κώστα-Γαβρά όπου υποδύθηκε τον περιβόητο δικαστή που ερευνούσε μια δολοφονία. Πρωταγωνίστησε σε παρόμοιο πολιτική θεματική με το αντιφασιστικό δράμα του Bernardo Bertoluccι, The Conformist (1970). Πρωταγωνίστησε επίσης στο ρομάντζο του Eric Rohmer, My Night at Maud's (1969).

Ο Trintignant περιόρισε τις επιλογές του -σχεδόν- αποκλειστικά στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Πρωταγωνίστησε επίσης στις τελευταίες ταινίες δύο μεγάλων Ευρωπαίων σκηνοθετών, υποδυόμενος έναν κτηματομεσίτη που είναι ύποπτος για φόνο στην ταινία Finally Sunday του François Truffaut (1983) και τον συνταξιούχο κριτή στο Three Colours: Red (1994) του Krzysztof Kieślowski.

Έχοντας γυρίσει κάποιες ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του '90 και του 2000, ο Trintignant γνώρισε τεράστια επιτυχία με το δράμα Amour του Michael Haneke που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα το 2012. Η ταινία απέσπασε μια σειρά από σημαντικά βραβεία, με τον Trintignant να αποκτά αυτό του καλύτερου ηθοποιού στα Césars. Μάλιστα, ο Trintignant έπαιξε και στην επόμενη ταινία του Haneke, Happy End, το 2017.

Ο Trintignant ζούσε μια ήρεμη ζωή με τη σύζυγό του Marianne Hoepfner, την οποία παντρεύτηκε το 2000. Είχαν προηγηθεί δύο γάμοι: με την ηθοποιό Stéphane Audran από το 1954 ως το ⁠1956 και με τη σκηνοθέτη Nadine Marquand από το 1960 έως το 1976. Απέκτησε τρία παιδιά, συμπεριλαμβανομένης της Marie Trintignant, η οποία δολοφονήθηκε το 2003 από τον μουσικό φίλο της, Bertrand Cantat.

Η Nadine Marquand, μητέρα της Marie Trintignant, αναστατωμένη από τον θάνατο του πρώην συζύγου της είπε σε δήλωσή της στο BFMTV: «Ήταν σπάνιος. Μπερδεμένος, με την καλή έννοια. Ένας σπουδαίος ηθοποιός. Δούλεψε όλη του τη ζωή με το μαγνητόφωνό του στο χέρι, λέγοντας ποιήματα. Τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής του, συγκλόνισε τους πάντες διαβάζοντας υπέροχα ποιήματα, και μάλιστα με υπέροχο τρόπο».

Η γυναικοκτονία της κόρης του

Ο Trintignant πέθανε για πρώτη φορά το 2003 με τη γυναικοκτονία της κόρης του. Η Γαλλίδα ηθοποιός, Marie Trintignant, πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία μετά από άγριο ξυλοδαρμό από τον σύντροφό της, Bertrand Cantat. Ήταν μόλις 41 ετών όταν άφησε την τελευταία της πνοή σε δωμάτιο ξενοδοχείου στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Η αυτοψία έδειξε ότι ο Cantat είχε χτυπήσει την Trintignant στο κεφάλι και το πρόσωπο τουλάχιστον 19 φορές.

Ο μουσικός του ροκ συγκροτήματος Noir Désir, κατά την απολογία του ισχυρίστηκε ότι «απλώς χαστούκισε» την ηθοποιό τέσσερις φορές και πριν τη βάλει στο κρεβάτι δεν γνώριζε ότι το κεφάλι της είχε υποστεί ζημιά. Ο Cantat υποστήριξε στο δικαστήριο ότι έπρεπε να καταδικαστεί για ανθρωποκτονία από αμέλεια, αλλά τελικά καταδικάστηκε για «δολοφονία με έμμεση πρόθεση» και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 8 ετών(!). Ωστόσο, κατέληξε να εκτίσει το ήμισυ της ποινής του, μετά από αποφυλάκιση υπό όρους.

Η Marie Trintignant διέγραψε τη δική της σπουδαία πορεία ενώ είχε εμφανιστεί στο La terrazza δίπλα στον πατέρα της όταν ήταν μόλις 17 ετών.

«Είμαστε φτιαγμένοι από την ευτυχία και το δράμα μας»

Το 2018, ο ηθοποιός είχε δώσει μια συνέντευξη στον Laurent Delahousse στο France 2. Με συγκίνηση, μίλησε για τον θάνατο της κόρης του: «Συνέβη πριν από δεκαπέντε χρόνια. Είναι περίεργο, ε; Δεν πίστευα ότι ήταν τόσο πολύ. Ήταν το 2003. Με κατέστρεψε τελείως και δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Είμαστε φτιαγμένοι από την ευτυχία και το δράμα μας», είχε δηλώσει.

«Δεν κατάφερα να σηκωθώ. Γιατί εδώ και δεκαπέντε χρόνια γίνομαι όλο και χειρότερος. Όλο και χειρότερος πραγματικά. Υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε μερικές φορές: "Πρέπει να κάνεις αυτήν την ταινία, θα σου κάνει καλό". Αυτό είναι -κάπως-αλήθεια. Με κάνει να νιώθω καλά, είναι ωραίο να δουλεύω».

Σε εκείνη τη συνέντευξη με τον δημοσιογράφο, ο ηθοποιός μίλησε και για την τύφλωσή του και τις δυσκολίες του στη μετακίνηση. «Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου είναι όταν κοιμάμαι. Δεν σκέφτομαι τίποτα, ξεχνάω ότι είμαι γέρος και τυφλός. Όταν ξυπνάω, περπατάω και συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι φυσιολογικός και άρα δυστυχισμένος».

Αυτή η Ημέρα του Πατέρα θα είναι κάπως καλύτερη γιατί θα κοιμάται.

Rest in peace Jean-Louis Trintignant.