Α. Νικολαΐδης: Υπόκλιση στον Ολυμπιονίκη που έφυγε πρόωρα – Η ζωή και η τελευταία επιθυμία του

Σε θλίψη βυθίστηκε η ελληνική κοινωνία, ο πολιτικός κόσμος και ο χώρος του αθλητισμού σήμερα το πρωί και με την είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Ο δις αργυρός Ολυμπιονίκης του Tae Kwon Do και πρώην Εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ άφησε την τελευταία του πνοή 3 μέρες πριν κλείσει τα 43 του χρόνια, έπειτα από σκληρή μάχη 2 ετών με μια σπάνια μορφή καρκίνου, το καρκίνωμα NUT.

Στον λογαριασμό του στο Facebook αναρτήθηκε- προφανώς από οικείο του πρόσωπο- η σκληρή μάχη που έδωσε ο Ολυμπιονίκης με τη νόσο, αλλά και η τελευταία του επιθυμία. Μέσα από ένα κείμενο που ο ίδιος είχε φροντίσει να γράψει και να δημοσιευθεί όταν ερχόταν αυτή η μέρα. Η μέρα που θα έφευγε μακριά από τους αγαπημένους του.

Το μήνυμα του Αλέξανδρου Νικολαΐδη στο Facebook και η τελευταία επιθυμία του

«Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν τη δημοσίευσή μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.

Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν. Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό, να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της γης για να τα δοκιμάσω.

Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ "Γιατί σε εμένα"; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και τη χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω τον σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου.

Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από τον Θεό, όπως είναι και το όνομά της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια.

Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι.

Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, στάθηκα τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και τη φροντίδα τόσων πολλών ανθρώπων, που πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου προσέφεραν. Πρώτος ο γιατρός μου ο κ. Μπουκοβίνας, ο πρύτανης, ο κ. Δημόπουλος, που βοήθησε τόσο πολύ στην πρώτη φάση της ασθένειάς μου, αλλά και αργότερα, στο να πάρω κάθε θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κ. Ηλιάδης ο θωρακοχειρούργος μου, ένας εξαιρετικός επιστήμονας που με αγκάλιασε σαν πατέρας στο πολύ δύσκολο χειρουργείο μου, στους πνεύμονες, ο κ. Πέιος, ο νευροχειρούργος που μου απάλυνε τους φριχτούς πόνους και πολλοί πολλοί άλλοι, από νοσηλευτές μέχρι τραυματιοφορείς, όλοι μου έδειχναν την αγάπη τους και αυτή η αγάπη μου έδινε δύναμη.

Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε τη φιλία του, τη σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα.

Θέλω να πω σε όλους τους κάτι.

Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα.

AP Photo/Thanassis Stavrakis

Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.

Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στη χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.

Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στη ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα. Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνο, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις παναθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου.

Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου.

Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου». Με αυτό το μήνυμα ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης αποφάσισε να αποχαιρετήσει την οικογένειά του, τους φίλους και αγαπημένους του, τον κόσμο που αυτά τα 2 δύσκολα χρόνια ήταν δίπλα του και τον στήριζε καθημερινά. Αλλά και να μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη όλων ως ένας άνθρωπος με ψυχική δύναμη, σθένος και αξιοπρέπεια… μέχρι το τέλος.

«Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς;» - Συγκινεί η ανάρτηση της συζύγου του, Δώρας

Η σύζυγος του αθλητή και γνωστή δημοσιογράφος, Δώρα Τσαμπάζη, επέλεξε να αποχαιρετίσει τον αγαπημένο της με ένα απόσπασμα από το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη, δημοσιεύοντάς το σε Insta Story.

«Ποιoς μιλεί στα νερά και ποιoς κλαίει – ακούς; Ποιoς γυρεύει τον άλλο, ποιoς φωνάζει – ακούς; Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς. Σ΄ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς», ανέφερε η ανάρτηση.

Όσα είπε ο γιατρός, Αθανάσιος Δημόπουλος, για τη μάχη του Αλέξανδρου Νικολαΐδη

Λίγο μετά τη διάδοση της είδησης ότι ο Ολυμπιονίκης του Tae Kwon Do έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, ο γιατρός και πρύτανης του ΕΚΠΑ, Αθανάσιος Δημόπουλος, μίλησε τηλεφωνικά στην εκπομπή Happy Day για τον αγώνα που έδωσε τα τελευταία 2 χρόνια ο Αλέξανδρος με το καρκίνωμα NUT.

«Είναι μία ιδιαίτερα δυσάρεστη ημέρα. Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του Αλέξανδρου για τη συμπαράσταση που του έδειξαν στην προσπάθεια αυτή και τον αγώνα που έκανε για 2 χρόνια για τον καρκίνο και να έχουν δύναμη να τον θυμούνται και να τιμούν τη μνήμη του.

Όντως, διεγνώσθη με μία πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του πνεύμονα σε προχωρημένο ήδη στάδιο από την περίοδο της διάγνωσης. Αντιμετωπίστηκε με όλες τις ενδεδειγμένες θεραπευτικές αγωγές, ωφελήθηκε από αυτές για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά δυστυχώς το ότι διαγνώστηκε με τη νόσο σε μεταστατικό στάδιο δεν του έδωσε τη δυνατότητα να το ξεπεράσει.

Όντας παθολόγος, ογκολόγος και ερχόμενος καθημερινά σε επαφή με ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο, προφανώς είναι μία δύσκολη περίοδος, ειδικά όταν αφορούν νέα άτομα, ειδικά όταν αυτά αισθάνονται το βάρος της οικογένειας, των μικρών παιδιών, τον φόβο ότι μπορεί να τα αφήσουν πίσω, χωρίς να έχουν βοηθήσει στην ολοκλήρωση των σπουδών τους και στην αποκατάστασή τους, δημιουργεί ένα επιπλέον άγχος. Γι’ αυτό και οι λίγοι μήνες παράτασης ζωής έχουν σημασία, ακόμη και ψυχολογική γι’ αυτούς. Έλαβε όλα τα ενδεδειγμένα φάρμακα για την αντιμετώπισή του, όπως γίνεται με όλους τους Έλληνες ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο…», είπε ο Αθανάσιος Δημόπουλος.

Τι είναι το καρκίνωμα NUT από το οποίο έπασχε ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης

Το καρκίνωμα NUT είναι ένας σπάνιος, εξαιρετικά επεμβατικός κακοήθης όγκος με άγνωστη προέλευση. Εμφανίζεται στα όργανα μέσης γραμμής- κυρίως των παιδιών και των νέων ανθρώπων- και για αυτό κατονομάζεται, επίσης, ως «καρκίνος μέσης γραμμής». Στην ουσία, ο καρκίνος NUT ορίζεται από την παρουσία μιας γενετικής αλλαγής που περιλαμβάνει ένα γονίδιο, το οποίο ονομάζεται NUTM1.

Αυτός ο όγκος μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε κατά μήκος της μέσης γραμμής του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του θώρακα, του μεσοθωρακίου, του πνεύμονα, της ρινικής κοιλότητας και των παραρρινίων κόλπων και να προκαλέσει σωματικές κυτταρογενετικές μεταβολές αλλάζοντας το μέγεθος των λεμφοκυττάρων.

Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης – Η πορεία του στον αθλητισμό και την πολιτική

Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 17 Οκτωβρίου του 1979 και σπούδασε Φυσική Αγωγή στο ΑΠΘ. Έχοντας μπαμπά πρωταθλητή στο Tae Kwon Do, άρχισε και εκείνος το ίδιο άθλημα το 1982, σε ηλικία 3 ετών, κατακτώντας πολλά μετάλλια στην πορεία του και συμμετέχοντας σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στάθηκε άτυχος, καθώς υπέστη κάταγμα στην κνημιαία ακρολοφία, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για 2 χρόνια. Επανήλθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ωστόσο, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, αφού στην κατηγορία των +80 κιλών πήρε το αργυρό μετάλλιο.

Το 2008, στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Ρώμη, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των +87 κιλών στον τελικό, με τον Γάλλο πρωταθλητή Πασκάλ Ζεντίλ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου κατέκτησε και πάλι το αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία των +80 κιλών, χάνοντας στις λεπτομέρειες το χρυσό από το Νοτιοκορεάτη, Cha Dong-min.

Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης ασχολήθηκε και με τα κοινά. Τον Μάρτιο του 2019, ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του με τον ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές του 2019 και τον Σεπτέμβριο του 2020 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή εκπροσώπου του κόμματος.