Τα Χριστούγεννα σημαίνουν οικογένεια & ανθρώπινη (επι) κοινωνία μέσα σε ένα τεχνοκρατικό περιβάλλον

Τα Χριστούγεννα εξ ορισμού εξυμνούν τη θεία γέννηση και την έλευση του Ιησού στον κόσμο, προκειμένου να διδάξει Πίστη, Αγάπη και Αλήθεια. Πρόκειται για αξίες που, είτε κάποιος είναι ένθρησκος είτε όχι, σίγουρα θα αναγνωρίσει ως πολύ σημαντικές, έως και απαραίτητες προκειμένου να συνεχίσουμε οι άνθρωποι να συμβιώνουμε ειρηνικά όλοι μαζί σε αυτό που αποκαλούμε σύγχρονη κοινωνία.

Ανθρώπινη (επι) κοινωνία μέσα σε ένα τεχνοκρατικό περιβάλλον

Παρόλα αυτά, ίσως μερικοί «κουράστηκαν» από αυτό το απρόβλεπτο του ανθρώπινου παράγοντα. Πράγματι, είμαστε όντα με συναίσθημα και αυτό από μόνο του μας καθιστά ευάλωτους, τρωτούς, έτοιμους να ξεσπάσουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή σε κλάματα, φωνές ή απλά να πάψουμε να είμαστε λειτουργικοί. Εκεί είναι που εξυμνείται η τεχνητή νοημοσύνη, όλα εκείνα τα AI ανθρώπινα «επιτεύγματα» που μπορούν πάντα, δίχως συναισθηματισμούς, να αποδίδουν στο 100%. Το «δίχως συναισθηματισμούς» όμως συνεπάγεται και δίχως Πίστη, δίχως Αγάπη, δίχως Αλήθεια. Δίχως, με άλλα λόγια, Χριστούγεννα.

Δίχως Χριστούγεννα

«Όταν διψάς και σου φαίνεται ότι μπορείς να πιεις όλη τη θάλασσα, αυτό είναι πίστη. Όταν αρχίζεις να πίνεις και τελειώνεις μετά από ένα-δυο ποτήρια, αυτό είναι επιστήμη» έλεγε ο Άντων Τσέχωφ έναν αιώνα πριν και προτού προλάβει ανθρώπου νους να συλλάβει τις διαστάσεις που έμελλε να λάβει η τεχνητή νοημοσύνη. Πράγματι, αυτό είναι η AI. Ένα- δύο εγγυημένα ποτήρια νερού. Θα σερβιριστούν στην ώρα τους, θα είναι εμφιαλωμένα και σε καθαρά ποτήρια. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Το «φίλτρο» της Πίστης

Τα φετινά Χριστούγεννα λοιπόν, αξίζει να γευτούμε εκείνο το νερό που θα μας φέρει ο δικός μας άνθρωπος. Η γιαγιά εκείνη που μας περιμένει καρτερικά γιατί μας βλέπει μόνο στις γιορτές και κάθε φορά της φαινόμαστε «πιο όμορφοι και πιο ψηλοί» ακριβώς γιατί μας βλέπει μέσα από το «φίλτρο» της Πίστης. Μπορεί να ξεχαστεί για λίγο και να χρειαστεί να περιμένουμε. Ίσως ακόμη και να χρειαστεί να της το υπενθυμίσουμε λέγοντας ένα χαριτωμένο, «βρε γιαγιά, κόκκαλα έχει εκείνο το νερό»; Κι όμως, θα μας ξεδιψάσει πολύ περισσότερο από το «ορθολογιστικό» εκείνο νερό που θα μας ερχόταν δια χειρός επιστήμης.

Παρόλο λοιπόν που τις υπόλοιπες 365 ημέρες αφηνόμαστε στο «παράλογο» της λογικής και επαναπαυόμαστε στην τελειότητα και την ακρίβεια της επιστήμης, στις 25 Δεκέμβρη αξίζει να κάνουμε μια μετατόπιση ενδιαφέροντος. Να γίνουμε πιο ανθρωποκεντρικοί και να εστιάσουμε στους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και στον άνθρωπο που είμαστε εμείς ή, ακόμα καλύτερα, σε εκείνον που θέλουμε να γίνουμε.

Η, κατά τους Αρχαίους Έλληνες, οικογενειακή εστία

Οι οικογένειές μας, οι ρίζες μας και εκείνο που οι Αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν «εστία», είναι απόλυτα συνυφασμένα με τα Χριστούγεννα. Είναι οι μυρωδιές από τα «μαμαδίσια» γλυκά και εκείνη την ανεπανάληπτη συνταγή για κουραμπιέδες, είναι η ζέστη που αποπνέει ο φούρνος με το κρέας που «έστειλαν από το χωριό» και όλες εκείνες οι θύμισες που ξυπνούν στο μυαλό μας όταν πίνουμε το συγκεκριμένο κρασί που παραδοσιακά βρίσκεται στο οικογενειακό τραπέζι. Οίνος ευφραίνει καρδίαν και το μόνο σίγουρο είναι πως, πρέπει να νιώθουμε ευγνώμονες για κάθε καρδιά που χτυπά στο οικογενειακό μας τραπέζι. Η αλήθεια είναι ότι, δυστυχώς, δεν θα χτυπά για πάντα- σε αντίθεση με τα AI κατασκευάσματα που απλά θα απαιτούν αλλαγή μπαταρίας.

«Μια ευτυχισμένη οικογένεια δεν είναι παρά ένας πρόωρος παράδεισος» έλεγε ο George Bernard Shaw και πράγματι όλοι με την ελπίδα ενός παραδείσου ζούμε. Μήπως τον έχουμε ήδη όμως και «κατοικοεδρεύει» στο σπίτι μας και στην αγάπη εκείνη που νιώθουμε για κάθε άνθρωπο με τον οποίο μοιραζόμαστε το ίδιο αίμα, κουρνιάσαμε στην ίδια μητρική αγκαλιά και τρέξαμε στις ίδιες αλάνες όταν ήμασταν παιδιά; Είναι επί της ουσίας ο δικός μας πλούτος, η κληρονομιά που φέρουμε διαρκώς μέσα μας και συχνά την αμελούμε ή την νιώθουμε δεδομένη.

«Δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει μεγαλύτερη θρησκεία από την αλήθεια» έλεγε από πλευράς του ο Χριστός και, μετά την Πίστη και την Αγάπη, έχει σημασία να σταθούμε στην έννοια αυτή. Στην Αλήθεια του καθενός μας, αλλά και στην οικουμενική. Το συναίσθημά μας είναι η αλήθεια μας και η ειδοποιός μας διαφορά από κάθε τι τεχνητό, που σαν «αλήθεια» αναγνωρίζει τις εντολές και τα δεδομένα που θα του υπαγορεύσουμε εμείς. Γιατί ακριβώς εκεί έγκειται και η διαφορά μας. Στο ότι εμείς γεννιόμαστε, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη παράγεται. Είμαστε, με άλλα λόγια, γέννημα και είναι προϊόντα.

Είμαστε γέννημα και είναι προϊόντα

Σήμερα είναι η κατάλληλη στιγμή να αναγεννηθεί μέσα μας η Πίστη, η Αλήθεια και η Αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Εκείνον που μπορεί να νιώσει, να αισθανθεί, να είναι ευάλωτος, να υπάρχει.