Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μιλά μετά από καιρό για τα προσωπικά του

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είναι ένας ηθοποιός που σπάνια δίνει συνεντεύξεις και μιλά ακόμη πιο σπάνια για τα προσωπικά του. Τόσο τα σίριαλ, όσο και οι ταινίες του έχουν καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να μας καθηλώσουν μπροστά από μία οθόνη. Θα ξεχάσουμε αυτές τις Δευτέρες που μαζευόμασταν όλοι μαζί σε ένα σπίτι για να δούμε το «Κλείσε τα μάτια»;

Η Δέσποινα Βανδή στηρίζει την καλή της φίλη, Γωγώ Μαστροκώστα και κλέβει τις εντυπώσεις!

O ίδιος έδωσε μία συνέντευξη στο περιοδικό people και σας μεταφέρουμε τα κομμάτια αυτά στα οποία μιλά για τα προσωπικά του, τις ερωτικές σχέσεις που είχε στο παρελθόν και για το αν θέλει να κάνει οικογένεια.

Yπήρξες ποτέ ζευγάρι με κάποια συμπρωταγωνίστριά σου;

Ναι. Λογικό δεν είναι; Σε κάθε χώρο που συνυπάρχουν άνθρωποι μπορεί να έρθουν πιο κοντά και μοιραία να γεννηθεί κάτι. Αλλά δεν νομίζω πως αυτό συμβαίνει μόνο στο δικό μου χώρο. Απλά στη δική μας δουλειά υπάρχουν οι ρόλοι και οι ατμόσφαιρες, που πολλές φορές μπορεί να σε παρασύρουν και να αφήσεις τον εαυτό σου να ζήσει κάτι δυνατό.

Ποτέ δεν μίλησες για κάποιες από τις σχέσεις που σου έχουν «χρεώσει» τα media. Επικοινωνιακά το θεωρείς λάθος για έναν καλλιτέχνη να αφήνει παράθυρα στην προσωπική του ζωή;

Όχι. Όταν είναι σίγουρος για αυτό που νιώθει, τότε καλά κάνει να αφήνει όσα παράθυρα θέλει. Ίσως εγώ απλά ποτέ να μην ήμουν απόλυτα σίγουρος για την εκάστοτε σχέση ή να μην πίστευα ότι θα υπάρξει διάρκεια. Και, τελικά, ο χρόνος δείχνει ότι είχα δίκιο. Όμως τις ελάχιστες φορές στο παρελθόν που άφησα κάτι τέτοιο να μπει στο σπίτι μου, ήταν καταστροφικό για την όποια σχέση είχα. Άρα έπαθα, έμαθα και δεν ξαναέγινε. Ούτε παράθυρα, ούτε πόρτες, ούτε χαραμάδες.

Θεωρητικά, θα ήθελες ή θα έβλεπες κάποια στιγμή τον εαυτό σου με οικογένεια;Θα μπορούσες να μοιράσεις την αφοσίωση στη δουλειά σε μια νέα κατάσταση, που θα περιλάμβανε σύζυγο και παιδιά;

Φαντάζομαι πως για να καταφέρνουν κάποιοι να το συνδυάζουν πάει να πει ότι είναι εφικτό. Όμως, για μένα, μέχρι τώρα, κάτι τέτοιο σήμαινε ότι μοιραία κάτι θα θυσίαζα, κάτι θα αδικούσα, κάπου θα έκανα πίσω, κάτι θα άφηνα. Άρα αυτό με φόβιζε πάντα πάρα πολύ. Είναι πολύ δύσκολο να εξισορροπείς τέτοιες απόλυτες ανάγκες. Δεν γίνεται τόσο εύκολα να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή, ούτε είμαστε όλοι καλοί σε όλα. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Εξάλλου, υπάρχει μια έκφραση που λέει «Όποιος πολλά χουφτιάζει, τίποτα δεν σφίγγει». Κοίτα, αυτό που κάνω δεν το βλέπω απλά σαν δουλειά, αλλά πιο πολύ σαν μια ανάγκη, η οποία έτυχε να γίνει και δουλειά. Το κάνω γιατί δίνει νόημα στη ζωή μου. Φαντάζομαι πως, όταν βρω αυτό το νόημα σε έναν άνθρωπο, τότε σίγουρα θα αλλάξουν και οι προτεραιότητές μου. Όχι γιατί έτσι θα πρέπει, αλλά γιατί έτσι θα θέλω. Είμαι ένας τρομερά ελεύθερος, αυτάρκης, αυτόνομος, άρα και δύσκολος άνθρωπος και ακόμη δεν έχει έρθει στη ζωή μου αυτό που θα αλλάξει τις προτεραιότητές μου. Αν είναι να έρθει, θα έρθει. Εξάλλου, πιστεύω πως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Πηγή: περιοδικό people