Christine Lagarde: Το γαλλικό γκανιάν για το ΔΝΤ

ΔΝΤ με άρωμα γυναίκας;

«Αν εκλεγώ, θα μεταφέρω όλη την εμπειρία μου ως δικηγόρος, υπουργός, μάνατζερ και γυναίκα». Πίσω από αυτή την υποψηφιότητά της η Christine Lagarde είναι το παράδειγμα μιας γυναίκας που η εξέχουσα θέση της στα πιο επιδραστικά θηλυκά του πλανήτη, κατά τα βαρόμετρα των περιοδικών Forbes και Time, δεν της χαρίστηκε, αλλά την κέρδισε με το σπαθί της. Εξάλλου, το motto της ζωής της είναι μια επική ατάκα της Eleanor Roosevelt: «Η γυναίκα είναι όπως το φακελάκι με το τσάι. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατή μπορεί να γίνει μέχρι να πέσει μέσα στο καυτό νερό».

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1956 μέσα σε μια οικογένεια με ακαδημαϊκό υπόβαθρο στο μάξιμουμ. Ο πατέρας της ήταν πανεπιστημιακός καθηγητής, δίδασκε αγγλική λογοτεχνία και αρχαία ελληνικά και η μητέρα της ήταν φιλόλογος σε σχολείο.
Η Lagarde, ακόμα και στην εφηβεία της έκανε πρωταθλητισμό. Προτού προλάβει να κλείσει τα δεκαπέντε της ήταν μέλος την εθνικής ομάδας συγχρονισμένης κολύμβησης της Γαλλίας.

Θα σπουδάσει στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Paris X-Nanterre, θα ακολουθήσει μεταπτυχιακές σπουδές στο χώρο των πολιτικών επιστημών στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Aix-en-Provence, θα ειδικευτεί στο εργατικό δίκαιο και θα κάνει την πρακτική εκπαίδευσή της στο πλευρό του ρεπουμπλικανού βουλευτή William Cohen, μετέπειτα υπουργού Αμύνης των ΗΠΑ, στη δεύτερη θητεία του Bill Clinton από το 1997 έως το 2001.

Στα 80s θα συνεργαστεί με το γαλλικό παράρτημα της πολυεθνικής δικηγορικής φίρμας των Baker & McKenzie με 69 γραφεία σε 41 διαφορετικές χώρες. Χάρη στην αποφασιστικότητα και τις απόλυτα ηγετικές ικανότητές της θα βρεθεί, σε μόλις επτά χρόνια, να διευθύνει το παρισινό γραφείο, προτού αναρριχηθεί στη -πιο ψηλά δεν έχει- θέση της προέδρου της παγκόσμιας εκτελεστικής επιτροπής της εταιρείας στα κεντρικά γραφεία της στο Chicago.
Το ρεζουμέ της 25χρονης θητείας της Lagarde στη μάχιμη δικηγορία ήταν η φίρμα των Baker & McKenzie να αυξήσει τον κύκλο εργασιών της στο θεαματικό ποσοστό του 50%.

Η ίδια πιστεύει ότι οι υψηλές, διοικητικές θέσεις είναι ιδανικές για τις γυναίκες καθώς οι άντρες, αν αφεθούν μόνοι τους, προκαλούν χάος. Το Φεβρουάριο θα δηλώσει σχετικά στον Independent: «Ειλικρινά, πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχει πολλή τεστοστερόνη μαζεμένη σε ένα δωμάτιο», μια δήλωση που ερχόταν να επισφραγίσει την πάγια άποψή της, αυτή που ενδεχομένως την έφερε στο κατώφλι του ΔΝΤ: «Οι γυναίκες γίνονται καλύτερες πολιτικοί από τους άντρες, γιατί δεν είναι αιχμάλωτες στη λίμπιντο και την τεστοστερόνη τους». Μήπως από τότε είχε κάποιο προαίσθημα για το σκάνδαλο του Dominique Strauss-Kahn;

Από δικηγόρος, πολιτικός, αλλά προπαντός γυναίκα με έφεση στις... μαρμελάδες

Τον Ιούνιο του 2007 θα είναι η πρώτη γυναίκα στη Γαλλία που θα κατακτήσει την θέση της υπουργού Οικονομικών. Τα δύο προηγούμενα χρόνια θα «περάσει» από τα υπουργεία Εμπορίου και Γεωργίας (στο δεύτερο η στάση της ήταν αρκετά σύντομη) βάζοντας τον πρώτο θεμέλιο λίθο ενός σημαντικού μεταρρυθμιστικού έργου. Οι μεταρρυθμίσεις και η δυναμικότητά της θα την κάνουν ευρύτερα γνωστή, όχι μόνο στην πολιτική σκηνή της χώρας της, αλλά και στους διεθνείς πολιτικούς και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Έτσι το 2009 θα κερδίσει τον τίτλο της «Καλύτερης υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης» από τους Financial Times, μόλις μια πενταετία μετά την απονομή του μεταλλίου του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής από τον, τότε, γάλλο πρόεδρο Jacques Chirac.

Από το minimal γραφείο της στο Bercy, στο ησυχαστήριό της στη μεσαιωνική Νορμανδία

Όσο κι αν δεν ταιριάζει στο εργασιομανές προφίλ της, έχει παραδεχτεί πως κάποιες στιγμές, έγκλειστη στο υπουργικό γραφείο της με θεά το Σηκουάνα, ονειρεύεται τον κήπο με τις τριανταφυλλιές στο εξοχικό σπίτι-ησυχαστήριό της κοντά στη Ρουέν, την ιστορική πρωτεύουσα της Νορμανδίας. Εκεί, όχι μόνο χαλαρώνει αλλά επιδίδεται με πάθος στην παρασκευή μαρμελάδας από αχλάδια, κυδώνια και μούρα, ενώ υπό ιδανικές συνθήκες βρίσκονται μαζί της οι δύο γιοι της: o 23χρονος Thomas και ο κατά δύο έτη μεγαλύτερός του, Pierre-Henri.

Η 55χρονη Lagarde προσέχει τον εαυτό της και την υγεία της. Δεν βάζει αλκοόλ ποτέ στο στόμα της, δεν καπνίζει, γυμνάζεται συστηματικά και είναι χορτοφάγος. Ωστόσο, οι μεγάλες αδυναμίες της -εκτός από τον πολιτικό συνοδοιπόρο και επιστήθιο φίλο της Nicolas Sarcozy, ο οποίος είναι κι ο ηθικός αυτουργός για την πρώτη γυναίκα υπουργό Οικονομικών στη κάστα των ισχυρών G8- είναι τα Chanel κοστούμια, οι Hermès τσάντες, η όπερα (ο αδερφός της είναι γνωστός βαρύτονος στη Γαλλία) και ο σύντροφός της Xavier Giocanti, συνομήλικος με εκείνη επιχειρηματίας στη Μασσαλία. Με τον τελευταίο δεν διστάζουν να φωτογραφηθούν με φόντο τη ρουστίκ κουζίνα τής -σχεδόν- συμβίας του στις σελίδες του celebrity περιοδικού Paris Match.

Για τα πρακτικά του πρότερου συζυγικού βίου της, σημειώστε πως στο παρελθόν είχε παντρευτεί δύο φορές: τον «μυστηριώδη» κύριο Lagarde με τον οποίο απέκτησε τα δύο τέκνα της και τον εξίσου «μυστηριώδη» Eacran Gilmour με επιχειρήσεις στην Πολωνία. Ο ζουμερός χαρακτηρισμός των πρώην συζύγων ως κρυφοί και μυστηριώδεις, οφείλεται στη βρετανική Telegraph όταν θέλησε να ξεκοκαλίσει το προσωπικό παρελθόν της.

Όπως και να έχει, όλες οι στατιστικές είναι με το μέρος της Lagarde. Η νίκη είναι δική της. Η γαλλίδα υπουργός Οικονομικών έχει αποδείξει πως διαθέτει κάτι περισσότερο από «κότσια» για να σηκώσει στις πλάτες της το βάρος ενός οργανισμού όπως το ΔΝΤ και να αντιμετωπίσει από παράπλευρο, αλλά πιο οικουμενικό πόστο την κρίση στην Ευρωζώνη κι όσων χωρών στον πλανήτη βρίσκονται ένα σκαλί πριν τη χρεοκοπία. «Δεν μου αρέσει να λέω ότι υπάρχουν γυναικείοι και αντρικοί τρόποι διαχείρισης της εξουσίας, γιατί πιστεύω ότι ο καθένας από εμάς έχει την αρσενική και τη θηλυκή του πλευρά. Αλλά βάσει της προσωπικής μου εμπειρίας, οι γυναίκες έχουν την τάση να είναι πιο περιεκτικές στη δουλειά τους, να προσεγγίζουν περισσότερο, να ενδιαφέρονται λιγάκι παραπάνω».