Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου σε έξοδο με τον σύζυγό της με μίνι φόρεμα τρέλανε τους fans του Σασμού

Μία ανάσα πριν το πιο επιτυχημένο σίριαλ του Alpha ρίξει αυλαία, και όλος ο καλός ...Σασμός έδωσε το παρών στη χθεσινή πρεμιέρα (4/7) του «Φιλοκτήτης» του Σοφοκλή η οποία και πραγματοποιήθηκε στο θέατρο Βράχων. Στον εν λόγω έργο που φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή της Μαρλέν Καμίνσκυ, πρωταγωνιστούν τρεις ηθοποιοί του Σασμού: Ο Τάσος Νούσιας που κάνει τον ομώνυμο ήρωα, ο Γιώργος Αμούτζας στο ρόλο του Νεοπτόλεμου και η Μαρία Πρωτόπαππα ως πολυμήχανος Οδυσσέας.

Στο σημαντικό αυτό θεατρικό γεγονός, πολλοί ηθοποιοί έδωσαν το παρών, ανάμεσά τους και οι Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, η Μαριλίτα Λαμπροπούλου, ο Δημήτρης Λάλος, ο Μιχάλης Αεράκης, η Σάντυ Χατζηιωάννου, η Βέρα Μακρομαρίδου, η Εριέττα Μανούρη, η Νεκταρία Γιαννουδάκη αλλά και άλλοι ηθοποιοί, όπως ο Σπύρος Μπιμπίλας και ο Πυγμαλιών Δαδακαρίδης.

Μάλιστα, τα φλας των φωτογράφων εστίασαν ιδιαίτερα σε ένα από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια της ελληνικής showbiz που δεν είναι άλλο από τους Μαριλίτα Λαμπροπούλου και Γιάννη Νταλιάνη. Η γνωστή ηθοποιός, που αγαπήθηκε ακόμα περισσότερο μέσα από τον ρόλο της ως Βασιλική στον Σασμό, επέλεξε ένα διαφορετικό στιλ ντυσίματος από αυτό που έχει συνηθίσει τους πιστούς fans της σειράς και η αλήθεια είναι ότι οι θαυμαστές της είχαν μόνο καλά λόγια να πουν. Φορώντας ένα στράπλες μίνι εφαρμοστό φόρεμα το οποίο συνδύασε με τζιν μπουφάν το look ολοκλήρωσε με σανδάλια και κόκκινο κραγιόν.

Μπορεί το ευρύ κοινό να έμαθε τον Γιάννη Νταλιάνη από την τηλεόραση, μέσα από την συμμετοχή του στις «Άγριες μέλισσες» του ΑΝΤ1, αλλά αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς του θεάτρου ενώ είναι και σκηνοθέτης & δραματουργός. Ο γνωστός καλλιτέχνης, γνώρισε τη γοητευτική ηθοποιό στα γυρίσματα της σειράς Ίχνη που προβλήθηκε το 2007 στο Mega και μαζί δημιούργησαν μία υπέροχη οικογένεια με τις δύο κόρες τους να αποτελούν πάντα την απόλυτη προτεραιότητά τους.

Λίγα λόγια την παράσταση

Ο Σοφοκλής στον «Φιλοκτήτη» δραματοποιεί ένα επεισόδιο από τον Τρωικό Κύκλο, σύμφωνα με το οποίο ο Οδυσσέας και ο νεαρός Νεοπτόλεμος στέλνονται από τον Αχαϊκό στρατό στη Λήμνο για να φέρουν τον διάσημο τοξότη Φιλοκτήτη στην Τροία. Ο Φιλοκτήτης είχε εγκαταλειφθεί στο νησί πριν από 10 χρόνια εξαιτίας μιας ειδεχθούς πληγής που προκλήθηκε από δάγκωμα φιδιού. Τώρα όμως οι Αχαιοί μαθαίνουν πως σύμφωνα με μια προφητεία, εκείνος και το θεϊκό του τόξο είναι απαραίτητοι για την άλωση της Τροίας. Ο Οδυσσέας έχει ένα σχέδιο, αλλά η επιτυχία του εξαρτάται μόνο από τον Νεοπτόλεμο. Πρόκειται για ένα τολμηρό σχέδιο, με σοβαρές πιθανότητες να αποτύχει. Ωστόσο, η αποτυχία δεν αποτελεί επιλογή, καθώς για τους τρεις άνδρες και τους ναύτες του Νεοπτόλεμου δεν υπάρχει διαφυγή από το έρημο νησί πριν η αποστολή – μια αποστολή που επιτάσσει η μοίρα- εκπληρωθεί.

Γεμάτο συμβολισμούς και μια μεταφυσική φόρτιση, ο «Φιλοκτήτης» είναι από τα τελευταία και πιο πολυεπίπεδα έργα του Σοφοκλή. Εξερευνά με τρόπο εντυπωσιακό τα ηθικά όρια στην επιδίωξη του οφέλους, της αριστείας και της δόξας. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, αγγίζει το ζήτημα της υποχρέωσης του ανθρώπου απέναντι σε μια θεϊκή βούληση και στην ίδια του τη μοίρα, ενώ μελετά διεξοδικά τον σωματικό και συναισθηματικό πόνο και την συσχέτισή τους με το μυαλό και το πνεύμα.

Σκηνοθετικό σημείωμα

«Στον Φιλοκτήτη υπάρχουν τα προφανή ζητήματα της προσωπικής ηθικής ενάντια στην υποχρέωση προς μια εξουσία, καθώς και η εξερεύνηση του πόνου. Ωστόσο, αυτό που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν τα μυθικά στοιχεία και τα σύμβολα του τόξου, της σπηλιάς, του φιδιού, ο περιβάλλοντας χώρος-τα κύματα και οι βράχοι, και το πώς αυτά επιδρούν στον ιστό της ιστορίας και των χαρακτήρων της. Ο απώτερος στόχος μου δεν είναι μόνο να δώσω τροφή για σκέψη, αλλά και τροφή για την ψυχή. Οι άνθρωποι του 21ου αιώνα όλη μέρα χρησιμοποιούν ακατάπαυστα το μυαλό τους, στη δουλειά, στο διαδίκτυο, στις πάσης φύσεως υποχρεώσεις και προβλήματα. Αισθάνομαι, λοιπόν, την ανάγκη να πω μια ιστορία με τέτοιο τρόπο ώστε το κάλλος και το πνεύμα της να αναδυθούν στην επιφάνεια. Και δεν εννοώ την ευχάριστη ή την εύκολη ομορφιά, αλλά το κάλλος που βρίσκεται στην πάλη, στο άγριο, στα πιο σκοτεινά συναισθήματα. Το είδος εκείνης της ομορφιάς και της υπέρβασης που μπορεί να εμφανιστεί στις πιο τρομακτικές στιγμές».