Η Ρεγγίνα Μακέδου δεν πτοείται με τίποτα και τώρα ξεκίνησε τη γυμναστική

Μπορεί τους τελευταίους μήνες να περνάει δύσκολα και να έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από τη λευχαιμία, όμως η Ρεγγίνα Μακέδου δεν το βάζει κάτω. Ακόμα και τις επιπλοκές που είχε με τη νόσο της τις ξεπέρασε και τώρα πια χαμογελά ξανά.

Και, βέβαια, προσπαθεί να επιστρέψει στην καθημερινότητά της και στις δραστηριότητές της κάνοντας την αρχή… με τη γυμναστική. Ναι, η Ρεγγίνα ξεκίνησε δειλά-δειλά να αθλείται δίνοντας δύναμη και σε άλλους ανθρώπους εκεί έξω που βιώνουν δύσκολες στιγμές.

«Χαμογέλα και ζήσε» λέει η Ρεγγίνα Μακέδου και απαντά στα άκομψα σχόλια

Γυμνάζεται ξανά η Ρεγγίνα Μακέδου

«Ένα σημαντικό κομμάτι της αποθεραπείας είναι η κίνηση. Δίνει ζωή», λέει η Ρεγγίνα Μακέδου στο βίντεο που έχει ανεβάσει σε Insta Story και στο οποίο μιλά την ώρα που γυμνάζεται κάνοντας στατικό ποδήλατο.

Η 37χρονη μαχήτρια έχει σημειώσει στο Insta Story της: «Επίσης μας κάνει να νιώθουμε πιο όμορφα, πιο ζωντανοί! Γυμναστική δεν είναι μόνο χάνω κιλά, κάνω κοιλιακούς, είναι φροντίζω να ζω, φροντίζω τον ναό μου, το σώμα μου. Φυσικά, αφού μιλήσουμε με τον γιατρό μας. Καμία ένταση, απλά κουνάω πόδια. Πρέπει να υπάρχει ενημέρωση και για αυτό το κομμάτι, φυσικά για όσους μπορούν. Παίρνουμε τόσα χάπια και πολλά επηρεάζουν το νευρομυικό μας σύστημα».

«Έχασα 17 κιλά σε 50 μέρες»

«Μου λέτε πολλοί ότι αδυνάτισα… Έχασα 17 κιλά σε 50 μέρες. Μη με πείτε τυχερή, δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω χάσει μυϊκή μάζα και απλά έχω 2 πόδια καλαμάκια. Δεν μπορούσα να φάω για πάρα πολλές μέρες, αλλά και τα φάρμακα πολλές φορές κόβουν την όρεξη. Να σας πω την αλήθεια, πήρα ήδη 2 κιλά. Χάρηκα τόσο πολύ βέβαια. Τα πήρα σε 2 εβδομάδες τρώγοντας μόνο μακαρόνι, ρύζι, πατάτα, κάθε μέρα. Είναι κάτι που φυσικά συμβαίνει σε πολλούς… Δεν έχω σκοπό να πάρω και τα 17», είχε αποκαλύψει πρόσφατα μέσω Instagram η Ρεγγίνα Μακέδου.

Και συνέχισε μιλώντας για τη διαδικασία της αποκατάστασης: «Γενικά η διαδικασία της αποκατάστασης, όπως έχω ξαναπεί, δεν είναι εύκολη. Και εγώ πέφτω, και κλαίω, και φοβάμαι, και νευριάζω, είμαι άνθρωπος. Προσπαθώ πολύ να κρατήσω μία θετική στάση κυρίως για μένα, αλλά και για τους δικούς μου που τελικά αυτοί με κρατάνε όρθια. Όμως κάθε μέρα!!! Κάθε μέρα μόλις ανοίγω τα μάτια μου χαμογελάω και λέω ευχαριστώ. Και πάντα, ακόμα και όταν είμαι στα κάτω μου, βρίσκω τον λόγο να πω ευχαριστώ».