Σήμερα θα είχε γενέθλια ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης- Τα μηνύματα της συζύγου του Δώρας από το παρελθόν
«Εύχομαι κάποτε στα γενέθλια του, κάπου εκεί στα βαθιά γεράματα, τα γενέθλια που θα έχουμε γιορτάσει μαζί να είναι περισσότερα από αυτά που δεν είχαμε γνωριστεί», έγραφε το 2020 η Δώρα Τσαμπαζή.
Απέραντη θλίψη έχει σκορπίσει στην οικογένεια αλλά και στους φίλους και θαυμαστές του η απώλεια του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη.
O Ολυμπιονίκης του Tae Kwon Do έφυγε λίγο πριν συμπληρώσει τα 43 χρόνια ζωής του και η σημερινή ημέρα θα είναι ακόμα πιο δύσκολη για τη σύζυγό του Δώρα και τα δύο του παιδιά.
Μόλις χτες, η δημοσιογράφος Δώρα Τσαμπαζή, είχε μιλήσει για όσα της λένε μετά τον θάνατο του συζύγου της και είχε βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση.
Πριν λίγο καιρό κάποιο άτομο από το περιβάλλον μου είπε, " Τι ατυχία σε βρήκε κορίτσι μου" και αμέσως τον σταμάτησα.
Από πότε ο έρωτας είναι ατυχία; Από πότε το να έχεις βρει το πρόσωπο με το οποίο οι καρδιές σας κουμπώνουν απόλυτα είναι ατυχία;
Μόνο ευλογία και ευτυχία νιώθω που ήρθε αυτός ο άνθρωπος στη ζωή μου, που ερωτεύτηκαμε τόσο δυνατά, που με κοίταζε στα μάτια και μου έδειχνε με τα λόγια του και τις πράξεις του ότι είμαι η μία, πως ό,τι έζησε πριν ήταν σταγόνες και εγώ ο ωκεανός.
Αυτές τις εποχές με τα τόσο ρηχά συναισθήματα, το να βρεις τον άνθρωπο σου είναι λαχείο ακόμα κι αν το ζήσεις μόνο για ένα βράδυ.
Οπότε το ποτήρι για εμένα, όχι απλώς είναι μισογεμάτο, είναι τέρμα γεμάτο. Αν κάποιοι λένε ότι ζούνε 30 χρόνια μαζί με τον άνθρωπο τους και το ονομάζουν αυτό "ζήσαμε μια ζωή μαζί", εγώ που έζησα 10 χρόνια μαζί του θα λέω ότι έζησα το 1/3 της ζωής μαζί του και είναι πολύ, πιστέψτε με.
Γιατί πραγματική ατυχία και δυστυχία, θα ήταν να μην σε είχα γνωρίσει αγαπημένε μου.
Έχουν στερέψει τα λόγια για την αγάπη σας και τη στήριξή σας στον ανείπωτο πόνο μας. Θα ήθελα να σας πω ένα τόσο μεγάλο ευχαριστώ που αφιερώσατε λίγο από τον χρόνο σας για εμάς. Τα παιδιά κι εγώ είμαστε καλά, απλώς χρειαζόμαστε λίγο χρόνο και ηρεμία.
Δεν θα κρυφτούμε, δεν θα κλειστούμε σπίτι, δεν θα πενθήσουμε με τον κλασικό τρόπο, αλλά ανοίγοντας την αγκαλιά μας σε όσους περνούν τώρα ή πέρασαν αυτά που ζήσαμε κι εμείς, με τον εφιάλτη που λέγεται καρκίνος. Είμαστε εδώ νοερά κοντά σας, δεν είστε μόνοι, τα social media μου θα παραμείνουν ανοιχτά για όποιον έχει ανάγκη να μοιραστεί τα δικά του συναισθήματα, την δική του άσχημη εμπειρία, να μιλήσει κάπου, να βγάλει από μέσα του όλο αυτό που ζει.
Εξάλλου, αν μας δίδαξε κάτι με τον πιο οδυνηρό τρόπο, αυτή η τόσο μεγάλη απώλεια, είναι ότι η αλληλεγγύη κάνει θαύματα. Ακόμα κι αυτό το θαύμα είναι "μόνο" μια παράταση ζωής. Γιατί η ζωή, όσο κι αν κρατάει, πάντα είναι θαύμα.
Κάντε μου μια χάρη. Αγκαλιάστε απόψε τους αγαπημένους σας σφιχτά, κοιμηθείτε αγκαλιά. Δεν είναι ο χρόνος γιατρός, η αγάπη είναι.
Τα γενέθλια που δεν πρόλαβε να γιορτάσει
Ο Ολυμπιονίκης μας θα γόρταζε σήμερα τα 43α γενέθλιά του, μετά από δύο χρόνια σκληρής μάχης με τον καρκίνο.
Εν μέσω της μάχης που έδινε με το καρκίνωμα nut, η Δώρα, είχε ευχηθεί χρόνια πολλά στον ήρωά της το 2021:
«Σήμερα έχει γενέθλια ο άνθρωπος μου, η μεγάλη μου αγάπη, ο έρωτας της ζωής μου.
Χρόνια σου πολλά καρδιά μου, είσαι το βουνό μου, ο ήρωας μου και δεν σταματάς να με κάνεις περήφανη κάθε μέρα για όσα πετυχαίνεις! Τα παιδάκια μας είναι τυχερά που έχουν εσένα για μπαμπάκα τους»!
Για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, η Δώρα Τσαμπάζη ήταν ανέκαθεν ένα δώρο από το Θεό
Το μήνυμα του 2020, έβρισκε τη Δώρα στην αγκαλιά του Αλέξανδρου να σκέφτεται τα βαθιά γεράματα στο πλευρό του.
«Αυτό το αγόρι έγινε 41. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι εγώ παραμένω με διαφορά το πιπίνι στη σχέση μας. Είναι τα όγδοα γενέθλια του που γιορτάζουμε μαζί και εύχομαι κάποτε στα γενέθλια του, κάπου εκεί στα βαθιά γεράματα, τα γενέθλια που θα έχουμε γιορτάσει μαζί να είναι περισσότερα από αυτά που δεν είχαμε γνωριστεί. Σ' αγαπώ @alex_nikolaidis. Μείνε το αγόρι με την παιδική ψυχή για πάντα.
Δεν μπορούσα να μην ανεβάσω σήμερα μια φωτογραφία μας από το @navarinochallenge που θα γινόταν αυτό το σαββατοκύριακο και από το οποίο δεν λείψαμε ποτέ για 7 συνεχόμενα χρόνια, αλλά λόγω της πανδημίας αναβλήθηκε για του χρόνου. Η διοργάνωση αυτή για εμάς σημαίνει πάρα πολλά. Εκτός του ότι έχουμε κάνει φίλους ζωής και κουμπάρους, από το 2013 που πήγαμε ως ένα απλό ζευγάρι, στη συνέχεια πήγαμε παντρεμένοι, αργότερα με το πρώτο μας παιδί και αργότερα έγκυος και στο δεύτερο μας παιδί. Τόσες πολλές αναμνήσεις, τόσα συναισθήματα».
«Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς;» - Συγκινεί η ανάρτηση της συζύγου του, Δώρας
Η σύζυγος του αθλητή και γνωστή δημοσιογράφος, Δώρα Τσαμπάζη, επέλεξε να αποχαιρετίσει τον αγαπημένο της με ένα απόσπασμα από το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη, δημοσιεύοντάς το σε Insta Story.
«Ποιoς μιλεί στα νερά και ποιoς κλαίει – ακούς; Ποιoς γυρεύει τον άλλο, ποιoς φωνάζει – ακούς; Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς. Σ΄ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς», ανέφερε η ανάρτηση.
Το μήνυμα του Αλέξανδρου Νικολαΐδη στο Facebook και η τελευταία επιθυμία του
«Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν τη δημοσίευσή μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.
Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν. Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό, να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της γης για να τα δοκιμάσω.
Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ "Γιατί σε εμένα"; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και τη χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω τον σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου.
Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από τον Θεό, όπως είναι και το όνομά της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια. Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι...
Θέλω να πω σε όλους τους κάτι.
Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα.
Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.
Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στη χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές. Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου». Με αυτό το μήνυμα ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης αποφάσισε να αποχαιρετήσει την οικογένειά του, τους φίλους και αγαπημένους του, τον κόσμο που αυτά τα 2 δύσκολα χρόνια ήταν δίπλα του και τον στήριζε καθημερινά. Αλλά και να μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη όλων ως ένας άνθρωπος με ψυχική δύναμη, σθένος και αξιοπρέπεια… μέχρι το τέλος.
Bloggers
