«Σαν τον Κιμούλη κανένας»: Αυτή και μία ακόμη δήλωση του Θοδωρή Αθερίδη που δεν θα έπρεπε να πει

Ο Θοδωρής Αθερίδης δεν χρειάζεται συστάσεις. Αν έχεις δει τις παραστάσεις που έχει παίξει και έχει σκηνοθετήσει, θα αναγνωρίσεις την ευφυία του στο στήσιμο, στο κείμενο, στον τρόπο που λειτουργικά κατευθύνει τους ηθοποιούς του και τον εαυτό όταν είναι πάνω στην σκηνή.

Ο Αθερίδης, έχει και μία καλή έξωθεν μαρτυρία και ως άνθρωπος εκτός θεάτρου. Για να θυμηθούμε και όσα είχε πει ο Σωτήρης Τσαφούλιας πως: «Δεν υπάρχει μεγάλος καλλιτέχνης, αν δεν έχεις γίνει σπουδαίος άνθρωπος».

Αυτή την δήλωση να την ξαναθυμηθείς προς το τέλος του κειμένου.

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης έκανε σήμερα ένα μεγάλο ατόπημα, μιλώντας για τον καλό του φίλο Γιώργο Κιμούλη. Που δείχνει και την εικόνα που επικρατεί πια στο ελληνικό θέατρο, τρία χρόνια μετά το #Metoo. Ίσως, να μην σκέφτηκε εκείνη την στιγμή ο πάντα προσεκτικός Αθερίδης, πόσο μεγάλες διαστάσεις έχει αυτό που είπε, επειδή είναι πάντα αυθόρμητος, όπως αυτο - δικαιολογήθηκε.

«Διαμάχες έχει ο καθένας δε μπορώ εγώ να κάθομαι και να μετράω τις διαμάχες»

Δεν θα σε κουράσω με λεπτομέρειες. Να σου θυμίσω μόνο πως πριν από 3 χρόνια, μετά την μαρτυρία της Ολυμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου για σεξουαλική παρενόχληση, άνοιξαν και οι Ασκοί του Αιόλου και στο ελληνικό θέατρο. Με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Κώστα Σπυρόπουλο να είναι οι πρώτοι που καταγγέλθηκαν και για εργασιακό bullying.

Αυτές οι δύο υποθέσεις δεν έφτασαν σε δικαστική αίθουσα (αν και εκκρεμεί η νομική αξίωση του Γιώργου Κιμούλη από την Ζέτα Δούκα με αγωγή) και σίγουρα δεν μοιάζουν με την υπόθεση του Πέτρου Φιλιππίδη. Και οι 3 όμως έχουν κοινή αφετηρία που αφύπνισαν τον καλλιτεχνικό κόσμο για να μην ξαναζήσουν οι γυναίκες της τέχνης παρόμοιες συνθήκες εργασίας.

Τον αφύπνισαν αλλά και τον δίχασαν.

Oι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες που είχαν συνεργαστεί άψογα με αυτούς τους 3, ζορίστηκαν και σχεδόν «κρύφτηκαν» για να μην βρεθούν στην δύσκολη θέση να μιλήσουν δημόσια, ενώ οι αποκαλύψεις έρχονταν η μία πίσω από την άλλη.

Κάποιοι όμως σοφά διαχώρισαν και κράτησαν μία σωστή στάση με το «ναι μεν, αλλά...». Διαχώρησαν τον θεατράνθρωπο, από τον άνθρωπο. Το ταλέντο, από το ήθος.

Σήμερα όμως ο Θοδωρής Αθερίδης αποφάσισε να ακολουθήσει μία άλλη τακτική που έμοιαζε εν ολίγοις και με όσα υποστήριξε η Ελισάβετ Κωνσταντινίδη, μιλώντας για τον Πέτρο Φιλιππίδη στο παρελθόν. Τονίζοντας τις αρετές του και το πόσο αγαπά τους ηθοποιούς του και καταλήγοντας στο: «Τι άλλο θέλουμε; Να τον κρεμάσουμε κιόλας»;

Ο γνωστός ηθοποιός ρωτήθηκε για την φίλη του Ελισάβετ και είπε αρχικά: «Σε αυτά τα θέματα επιλέγει ο καθένας μας μία γραμμή που θα ακολουθήσει. Και είναι σεβαστότατη για αυτό που πρόκειται να γίνει».

Μετά όμως, ο Θοδωρής Αθερίδης ρωτήθηκε για την επιστροφή στο θέατρο του Γιώργου Κιμούλη με την παράσταση στην Θεσσαλονίκη να είναι sold out. Και δεν έκρυψε τη χαρά του. Βασικά την υπερ-τόνισε.

Όπως είπε: «Τεράστια χαρά έχω για τον Γιώργο, γιατί καταρχάς σαν τον Γιώργο δεν είναι και κανένας. Είναι από μόνος του ένας ηθοποιός - σχολή. Δεν θα χαρώ για τον Γιώργο που είναι φίλος μου; Μα είναι δυνατόν να μην είναι αυτόφωτος ο Κιμούλης; Ο Κιμούλης είναι από μόνος του μία εποχή. Μιλάμε για φίλο, φίλο. Έχει δει όλα μου τα έργα, με στηρίζει με συμβουλές, έχουμε κάνει παρέα. Εννοείται ότι θα πάω στην παράστασή του, αρκεί να μπορώ και να μην παίζω και εγώ εκείνη την ημέρα».

Δεν μπορεί κανείς να ψέξει τον Αθερίδη να μιλήσει για ένα φίλο του. Έναν άνθρωπο του θεάτρου που θαυμάζει. Που σέβεται. Που έχει εισπράξει την προσωπική του αλληλεγγύη. Αν και θα μπορούσε να το αποφύγει, δεδομένων των συνθηκών.

Ήταν όμως ατόπημα αυτό που είπε στη συνέχεια, όταν ρωτήθηκε για τις διαμάχες που έχει ο Κιμούλης με τους ηθοποιούς και το ΣΕΗ, μετά το κύμα των αποκαλύψεων εις βάρος του. Εκεί περιμέναμε μία πιο γενναία και πιο ακριβής τοποθέτηση από αυτήν: «Ακούγονται τα πάντα για τον καθένα, διαμάχες έχει ο καθένας, δεν μπορώ εγώ να κάθομαι να κοιτάω και να μετράω «τι διαμάχες έχει αυτός, τι διαμάχες έχει ο άλλος, άρα δεν με συμφέρει». Είμαι πολύ πιο αυθόρμητος και πιο εκτεθειμένος».

Ο Αθερίδης όμως ξέχασε εδώ κάτι πολύ σημαντικό.Την συμπαράσταση.Την ταύτιση.

Την συμπαράσταση προς τους συναδέλφους του που έκαναν την καταγγελία. Τους συναδέλφους του στο ΣΕΗ που αφουγκράστηκαν τόσες και τόσες μαρτυρίες τα τελευταία 3 χρόνια για τον Γιώργο Κιμούλη και τους άλλους. Το «δεν με ενδιαφέρουν οι διαμάχες», ήταν υποτιμητικό προς όλους αυτούς. Κυρίως προς τις συναδέλφισσές του.

Είναι θέμα προσωπικό αυτές οι διαμάχες; Δεν αφορούν τον κλάδο του; Μπορεί να αγαπά και να σέβεται τον Κιμούλη, αλλά έπρεπε και εκείνος να κρατήσει το «ναι μεν, αλλά» στην τοποθέτησή του.

Για αυτό σου είπα να θυμηθείς και σε αυτό το σημείο την τοποθέτηση του Τσαφούλια: «Δεν υπάρχει μεγάλος καλλιτέχνης, αν δεν έχεις γίνει σπουδαίος άνθρωπος».

Ο Αθερίδης όντως πάνω στον αυθορμητισμό του εκτέθηκε παραπάνω από ότι έπρεπε.

Γιατί την εποχή που η Σοφία Μπεκατώρου έκανε τις καταγγελίες της, εκείνος θαραλλέα είχε γράψει ένα πολύ ωραίο κείμενο, όπου αφενός την πρότεινε για την θέση της Ευρωβουλευτού, αφετέρου έλεγε πως: «Η φυσική ηγέτιδα του metoo στην χώρα μας Σοφια Μπεκατώρου που άνοιξε τον δρόμο με την τολμηρή της κίνηση κι επιτέλους ακολούθησαν και οι υπόλοιπες γυναίκες στις αποκαλύψεις αρχικά από τον χώρο του Πολιτισμού κι ελπίζω ν' απλωθεί σ όλους τους εργασιακούς χώρους...».