Έφυγε από τη ζωή μία εβδομάδα πριν γιορτάσει τα 86α γενέθλιά του ο Γιάννης Φέρτης
Ο ηθοποιός με το τεράστιο βιογραφικό, ήταν ο ερμηνευτής του «Σαν με κοιτάς» από την ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι». Το μεγάλο κεφάλαιο Ξένια Καλογεροπούλου και η σχέση ζωής με την ηθοποιό Μαρίνα Ψάλτη.
Σε ηλικία 85 ετών έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Φέρτης μία ακριβώς εβδομάδα πριν γιορτάσει τα 86α γενέθλιά του. Τη δυσάρεστη είδηση κοινοποίησε ο πρόεδρος του Σ.Ε.Η. Σπύρος Μπιμπίλας. Το τελευταία διάστημα, ο ηθοποιός αντιμετώπιζε θέματα υγείας με διακριτικότητα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Δίπλα του μέχρι το τέλος, η σύζυγός του Μαρίνα Ψάλτη.
«Πριν από λίγο η αγαπημένη φίλη Μαρίνα Ψάλτη με ενημέρωσε για το θλιβερό νέο της αποχώρησης από την ζωή του μοναδικού συντρόφου της, του σπουδαίου μας θεατρανθρώπου, φάρου πολιτισμού και ανθρωπιάς του αγαπημένου φίλου μας Γιάννη Φέρτη που για 65 χρόνια υπηρέτησε το θέατρο μας, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση μας μέσα από αμέτρητους υπέροχους ρόλους και μάγεψε το ελληνικό κοινό και τις καρδιές μας. Το κενό που αφήνει δυσαναπλήρωτο αλλά η αύρα του ταλέντου του και της ψυχής του θα μείνουν σαν οδηγοί για όλους μας.
Είχα την τύχη να τον θαυμάζω από παιδί όταν τον παρακολουθούσα στις ταινίες του κ στο Θέατρο με την υπέροχη τότε σύντροφο του Ξενια Καλογεροπουλου (3 φορές τους είχα δει στις "Πεταλούδες είναι ελεύθερες") , είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του στις αρχές της καριέρας μου το 80 σε ένα από τα πρώτα μου σήριαλ στους "Aθλιους των Αθηνών" του Κονδυλάκη κι από τότε με τίμησε με μια υπέροχη φιλία μαζί με την τότε σύντροφο του Μιμή Ντενίση, και μέχρι τώρα μαζί με την μοναδική Μαρίνα Ψάλτη μας έδεσε μια ειλικρινής αγάπη. Κουράγιο Μαρίνα μου κ μπράβο που στάθηκες πλάι στις δύσκολες στιγμές του Γιάννη μας.
Όλο το Ελληνικό θέατρο πενθεί για τον χαμό του σπουδαίου μας ηθοποιού. Αντί στεφάνων σύμφωνα με επιθυμία του, όσοι θελήσουν να ενισχύσουν το έργο κ τους σκοπούς του Ταμείου Αλληλοβοήθειας του Σωματείου Ελλήνων ηθοποιιών (ΤΑΣΕΗ). Ο Γιάννης πάντα νοιαζόταν για τους συναδέλφους του με κάθε τρόπο. Θα υπάρξει ενημέρωση για ώρα κ μέρα της εξοδιου ακολουθίας που θα γίνει στο Α κοιμητήριο της Αθηνας. Καλό ταξίδι πολυτάλαντη αγαπημένε μας».
Με καταγωγή από το ορεινό χωριό Δάφνη του Νομού Φθιώτιδας, ο Γιάννης Φέρτης κυνήγησε τα όνειρά του στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958.
Πρωταγωνίστησε από τη δεκαετία του 1960 έως και το τέλος της ζωής του, σε κλασικά και σύγχρονα θεατρικά έργα, στην πρόζα και το αρχαίο δράμα.
Πρώτη σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου από το 1963 έως το 1972 και δεύτερη η ηθοποιός Μιμή Ντενίση από το 1981 έως το 1988. Από το 2001 ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρίνα Ψάλτη. Αν και παντρεύτηκε τρεις φορές, δεν απέκτησε παιδιά.
Μία υπέροχη φωνή
Εκτός από τεράστιο ταλέντο στην υποκριτική, ο ηθοποιός διέθετε επίσης μία υπέροχη φωνή.
Το 1971, μαζί με την Αφροδίτη Μάνου κυκλοφόρησαν το ντουέτο Σαν με κοιτάς. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε ως ηχητική επένδυση για την ταινία Εκείνο το καλοκαίρι και συμπεριλήφθηκε σε αρκετά άλμπουμ.
Το 1972 συμμετείχε ως αφηγητής στο τραγούδι Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω του Γιώργου Νταλάρα.
Το 2001, συμμετείχε ως αφηγητής με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης στην παρουσίαση του Άξιον Εστί - Πνευματικό Εμβατήριο στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και σε λοιπές συναυλίες ανά την Ελλάδα καθώς και στο αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο που παρουσιάστηκε στη Μακρόνησο.
Το 2007 συμμετείχε ως αφηγητής στα κομμάτια Τραγούδι του παλιού καιρού και Ελένη του Μανώλη Μητσιά από το δίσκο Αργοναύτες.
Το 2014 συμμετείχε επίσης ως αφηγητής στο μεγάλο ορχηστρικό έργο με θεματικό χαρακτήρα, για αφηγητή, σολίστες, χορωδία και ορχήστρα Μέρες Επιταφίου, που βασίστηκε στο πρωτότυπο κείμενο του Νίκου Γκάτσου και μελοποίηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Το κεφάλαιο Ξένια
Τον Φεβρουάριο του 2024 η Ξένια Καλογεροπούλου βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4», με αφορμή την παράσταση «Humans» στην οποία συμμετέχει. Η ηθοποιός δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στο τεράστιο κεφάλαιο της ζωής της: τον Γιάννη Φέρτη.
«Με τον Γιάννη Φέρτη γνωριστήκαμε παίζοντας μαζί σε μια ταινία και από εκεί γίναμε αχώριστοι και στο σπίτι και στην οθόνη και στη σκηνή. Ο σκηνοθέτης Τίτος Φαρμάκης φαντάστηκε πως θα είναι πολύ ωραίο να φτιάξουμε ένα σχήμα καλλιτεχνικό οι τρεις μας, αυτός είχε την ιδέα και με αυτόν ξεκινήσαμε τη συνεργασία. Μας άρεσε και στην αρχή νομίζω πως δεν καταλαβαίναμε τη σημασία του πράγματος, σαν παιχνίδι ήταν».
«Περάσαμε πολλά με τον Γιάννη. Και καλά και κακά και θριάμβους και αποτυχίες. Αυτά τα δέκα χρόνια που ήμασταν μαζί περάσαμε πολλά. Μάλιστα αρκετά χρόνια μετά, όταν είχαμε χωρίσει και ήμουν με τον Κωστή Σκαλιόρα, ανεβάσαμε την Λοκαντιέρα, όπου είχε έναν πολύ ωραίο ρόλο για τον Γιάννη και του το πρότεινα. Ήρθε λοιπόν μετά από πολλά χρόνια ο Γιάννης και παίξαμε μαζί στο θέατρο Πόρτα και ο κόσμος χαιρόταν που μας έβλεπε και πάλι μαζί, ενώ εμάς πάλι μας φαινόταν τελείως φυσικό, γιατί είχαμε μεγάλη οικειότητα και αγάπη, άσχετα με το αν είχαμε χωρίσει».
Ο Γιάννης μού είπε ότι ερωτεύτηκε την Τσανακλίδου
«Κάναμε παρέα μαζί με τον Γιάννη με τον Κωστή και τη γυναίκα του, πριν χωρίσουμε, μετά έτυχε να χωρίσουμε και βρεθήκαμε αυτόματα με τον Κωστή. Θυμάμαι μάλιστα πως είχαμε πάει μια μέρα στο σπίτι του Κωστή, όπου μας είχαν τραπέζι, και στην επιστροφή μού λέει στο αυτοκίνητο ''αυτός θα σου ταίριαζε εσένα πολύ''. Και είχε δίκιο»
«Κάποια στιγμή δε, μετά από τόσα χρόνια, ο Γιάννης μού είπε ότι ερωτεύτηκε την Τσανακλίδου και ήθελε να χωρίσουμε. Ε, είπα εντάξει, και χωρίσαμε».
«Σίγουρα πονάει ο χωρισμός, πολύ πονάει. Μάλιστα, ο Γιάννης μού είχε πει ότι ''εμένα θα με βόλευε να πάω να ζήσω με την Τάνια και άμα βαρεθώ να γυρίσω σε σένα, να με περιμένεις''. Εγώ όμως του είχα πει πως αυτό δεν μπορούσα να το κάνω».
Πριν από λίγο και η ερμηνεύτρια Τάνια Τσανακλίδου έκανε μια συγκινητική ανάρτηση για τον θάνατο του πρώην συντρόφου της χαρακτηρίζοντάς τον πρίγκιπα.
Η ανάρτηση της πρώην συζύγου του, Μιμής Ντενίση
Λίγα λόγια από το τεράστιο βιογραφικό του Γιάννη Φέρτη
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1959 στο έργο Η ηλικία της νύχτας του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ακολούθησαν έργα όπως Όρνιθες του Αριστοφάνη, Ευρυδίκη του Ζαν Ανούιγ, Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, Επικίνδυνη στροφή του
Τζον Πρίσλεϊ, Άσκηση πέντε δακτύλων του Πίτερ Σάφερ, Το θαύμα της Άννι Σάλιβαν του Γουίλιαμ Γκίμπσον, Η μικρή μας πόλη του Θόρντον Ουάιλντερ (σε σκηνοθεσία Μάριου Πλωρίτη), Πεγκ, καρδούλα μου του Τζον Μάνερς, Μια ιστορία του Ιρκούτσκ του Αλεξέι Αρμπούζοφ, Ένας μήνας στην εξοχή του Ιβάν Τουργκένιεφ, Ο δικέφαλος αετός του Ζαν Κοκτώ. Έγινε συνιδρυτής του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και εμφανίστηκε στα έργα Καπιταίν Σελ Καπιταίν Εσό του Σερζ Ρεζβάνι και Η μάνα του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου ανέβασε σημαντικά θετρικά έργα όπως: Ο γλάρος του Αντόν Τσέχοφ, Αφροδίτη και ντέτεκτιβ του Πίτερ Σάφερ, Καημένε μου Μάρικ του Αλεξέι Αρμπούζοφ, Ο σοβαρός κύριος Ερνέστος του Όσκαρ Ουάιλντ, Η ηδονή της τιμιότητας του Λουίτζι Πιραντέλο, Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες του Λέοναρντ Γκερς, Ο επιθεωρητής του Νικολάι Γκόγκολ, Το αυγουστιάτικο φεγγάρι του Τζον Πάτρικ, Λουβ του Μάρεϊ Σίσγκαλ, Φτωχέ φονιά του Πάβελ Κόχουτ, Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή του Λουίτζι Πιραντέλο, Ο δάσκαλος του Μπέρτολτ Μπρεχτ και Βρικόλακες του Ερρίκου Ίψεν.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, πρωταγωνίστησε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο Νυφικό κρεβάτι του Γιαν ντε Χάρντογκ, με τον θίασο Καρέζη-Καζάκου στην Παναγία των δολαρίων του Γκάρσον Κάνιν και με τους Μάνο Κατράκη και Μελίνα Μερκούρη στο έργο Συντροφιά με τον Μπρεχτ του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Τη δεκαετία του 1980, ανέβασε με το δικό του θίασο στο θέατρο Αθηνά το Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, με συμπρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη, το Μπεντ του Μάρτιν Σέρμαν,Το τέλος της κυρίας Τσέινι του Φ. Λόνσντεϊ με συμπρωταγωνίστρια τη Μιμή Ντενίση, Το παιχνίδι του έρωτα του Πιέρ ντε Μαριβώ, τα Οργισμένα νιάτα του Τζον Όσμπορν, Το πιο αληθινό του Τομ Στόπαρντ, Αμαντέους και Μαύρη κωμωδία του Πίτερ Σάφερ, Επικίνδυνες σχέσεις του Κρίστοφερ Χάμπτον.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις Ξενοδοχείο ο παράδεισος του Ζορζ Φεντώ, Λοκαντιέρα του Κάρλο Γκολντόνι, Καινούρια σελίδα του Νιλ Σάιμον, ενώ συμμετείχε επίσης στις επιθεωρήσεις Γελάς Ελλάς αγελάς και Χορός του Οζαλόγγου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και ερμήνευσε τον Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ (1990) και τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1991 και 1992).
Την περίοδο 1993-1995 ακολούθησε η συνεργασία του με τον Ρώσο σκηνοθέτη Γιούρι Λιουμπίμοφ στον Γλάρο του Αντόν Τσέχοφ, τους Δανειστές του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ και τον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ.
Το 1997 ερμήνευσε τον Δον Ζουάν του Μολιέρου σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου. Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις Ούτε κρύο ούτε ζέστη του Φραντς Ξάβερ Κρόετς, ενώ συμμετείχε και στην παράσταση-αφιέρωμα στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη με τίτλο Όπου και να ταξιδέψω.... Το 2000 συνεργάστηκε ξανά με το Αμφιθέατρο ερμηνεύοντας τον Φάουστ του Γιόχαν Γκαίτε. Την περίοδο 2000-2001 πρωταγωνίστησε στο έργο Ο θαυματοποιός του Μπράιαν Φρίελ στο Απλό Θέατρο, για το οποίο απέσπασε το Βραβείο Ερμηνείας Αιμίλιος Βεάκης. Το 2003 συνεργάστηκε ξανά με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» και πρωταγωνίστησε στην παράσταση Προσωπική συμφωνία του Ρόναλντ Χάργουντ, η οποία γνώρισε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία για δύο σεζόν, ενώ συμμετείχε και στη μουσική παράσταση-αφιέρωμα των μαθητών της σχολής του Θεάτρου Τέχνης στους Κάρολο Κουν και Μάνο Χατζιδάκι Ο ύμνος στους θεούς ας πάει σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Το 2004 ερμήνευσε τον μονόλογο του Μ. Μακλιαμόρ Το πορτρέτο του Όσκαρ Ουάιλντ και πρωταγωνίστησε στις Τρεις αδελφές του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς.
Το 2007 πρωταγωνίστησε στην Επιστροφή του Τζόζεφ Κόνραντ, όπου τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού. Το 2008 πρωταγωνίστησε στην Επιστροφή της γηραιάς κυρίας του Φρίντριχ Ντίρενματ και το 2009 στον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Το 2010 έπαιξε στο βραβευμένο έργο Ο θεός της σφαγής της Γιασμίνα Ρεζά, την περίοδο 2011-2013 στην παράσταση Ο δρόμος περνάει από μέσα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ενώ το 2012 ερμήνευσε τον Πατέρα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ. Την περίοδο 2014-2015 ερμήνευσε τον Θείο Βάνια του Αντόν Τσέχοφ. Το 2016 πρωταγωνίστησε στην παράσταση Από τη σιωπή έως την άνοιξη του Λεωνίδα Προυσαλίδη. Τη διετία 2017-2018 πρωταγωνίστησε στους Ήρωες του Ζεράρ Σιμπλερά σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, όπου και τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού 2018. Το 2019 πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο έργο της Μαρίλια Σαμπέρ Τόρες Ένας αληθινός καουμπόι.
Bloggers
