20 χρόνια πριν, στη Eurovision 2004 έγινε η μεγαλύτερη αδικία στο καλύτερο τραγούδι του διαγωνισμού

Ξεκινά το μεγάλο ταξίδι της Μαρίνας Σάττι στη φετινή Eurovision και όλοι αναμένουν πώς και πώς τις πρώτες πρόβες που σίγουρα θα επηρρεάσουν και τα προγνωστικά.

Δεν κοιτάζει προγνωστικά η Σάττι

Η εκπρόσωπός μας στη φετινή Eurovision μίλησε στην εκπομπή «Γεια σου» και αναφέρθηκε στο λουκ που θα έχει, στις πρηγούμενες συμμετοχές της Ελλάδας και στο άγχος που θέλει να διαχειριστεί:

«Δεν φοβάμαι τις κάμερες, παλιά φοβόμουν. Πιο παλιά βέβαια, τα φοβόμουν όλα και το τι θα πει ο κόσμος. Καταλαβαίνω ότι με γνωρίζουν περισσότεροι από ό,τι πριν αυτή την περίοδο. Δεν έχω αλλάξει κάτι στη ζωή μου, τα ίδια κάνω. Βγαίνω έξω με τις πιτζάμες και μετά λέω "ωχ, έχει κάμερες"...

Δεν μου έχουν στείλει μήνυμα η Έλενα Παπαρίζου και η Ελένη Φουρέιρα. Έχω μιλήσει με την Αμάντα και τη Στεφανία... Υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για την Ελλάδα, αυτά τα στάνταρ κλισέ. Μου άρεσε να κάνω πλάκα και λίγο χιούμορ πάνω σε αυτό. Το μεγαλύτερο μέρος του βίντεο κλιπ γυρίστηκε στο κέντρο της Αθήνας, δεν παραποιήσαμε κάτι, δεν αλλάξαμε κάτι. Πριν ανέβω στη σκηνή, θα κάνω σίγουρα ζέσταμα σώματος και φωνής, σίγουρα να περάσουμε τη χορογραφία με τα παιδιά.

Για μία συναυλία έχεις τον χρόνο να ζεσταθείς, αυτό όμως είναι σπριντ τριών λεπτών και δεν προλαβαίνεις να το βρεις στην πορεία, θα πρέπει να είμαι από πριν σε ένα peak ενέργειας. Το τραγούδι έχει από μόνο του μία σκηνοθεσία. Θα υπάρξει κάποια στιγμή που θα περπατήσω, που θα χορέψουμε και χιπ χοπ και παραδοσιακό και λαϊκό. Δεν ξέρω αν θα κερδίσουμε στη Eurovision 2024, αλλά ελπίζω να τα σπάσουμε. Το φτιάχνουμε το ρούχο».

Πάντως, στο πλαίσιο του Eurovision… A Little Bit More, είδαμε τη Σάττι να επανεκτελεί το τραγούδι “Στης Νάουσας το κάστρο” της Ελένης Τσαλιγοπούλου, το οποίο αναφέρεται στο τραγικό γεγονός της καταστροφής της Νάουσας το 1822.

Throwback 20 χρόνια πριν

Εμείς οι παλιοί Eurofans θυμόμαστε έντονα τον 49ο Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision του 2004, όταν η Ελλάδα ήθελε διακαώς τη νίκη, η οποία ήρθε έναν χρόνο αργότερα.

Τη χρονιά εκείνη ο διαγωνισμός φιλοξενήθηκε στην Τουρκία μετά τη νίκη της Σερτάμπ το 2003 και σε εκείνη τη χρονιά συμμετείχαν 36 χώρες.

Τη χρονιά εκείνη κατάφερε να κερδίσει την πρώτη θέση η Ρουσλάνα με το Wild Dances και εκείνη ήταν η πρώτη νίκη της Ουκρανίας στο διαγωνισμό, έναν χρόνο μετά το ντεμπούτο της στη Eurovision.

Εκείνη τη χρονιά, πέραν του Σάκη Ρουβά με το Shake It, που πήρε και την τρίτη θέση με 252 βαθμούς, ήταν η συμμετοχή της Σερβίας - Μαυροβούνιο με το Lane Moje του Zeljko Joksimovic που είχε ξεχωρίσει και διεκδικούσε την πρωτιά.

Τελικά, με 280 έναντι 263 βαθμών, η Ρουσλάνα κέρδισε τον Ζέλικο κι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που ερμηνευτεί στη σκηνή της Eurovision ως σήμερα.

Ο Joksimovic υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός και στην Ελλάδα, την οποία επισκέφτηκε πολλές φορές ενώ φέτος, με αφορμή τα 20 χρόνια του Lane Moje έκανε μια επανεκτέλεση και στον λογαριασμό του στο Instagram.