Υπάρχουν λέξεις για το θάνατο ενός παιδιού 26 χρόνων;

Τραγούδαγαν! Έκαναν εικόνα τα αισθήματα, μπορεί και τα συναισθήματα! Ο Μύρωνας Στρατής και οι μουσικοί του, γυρνούσαν, λέει, βίντεο κλιπ, σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στην Ελευσίνα.

Δημιουργούσαν, χαίρονταν υποθέτουμε, γιατί η δημιουργία είναι θέση και άρα θετικότητα και μάλλον θα πέρναγαν όμορφα. Ώσπου ο νεαρός μπατίστας, μάλλον 26 χρόνων, έπεσε από μεγάλο ύψος και... και σκοτώθηκε ακαριαία.

Το θλιβερό νέο άρχισε να κάνει το γύρο του twitter! Σοκ. Θλίψη. Δε χρειάζεται αυτή η νιότη γνωριμία. Δε πρέπει να ξέρεις τον άνθρωπο για να στεναχωρηθείς βαθύτατα. Αρκεί που σε μια γιορτή δημιουργίας και τραγουδιού, ένα παιδί, ένας νέος, ένας άνθρωπος, χάθηκε, παράλογα, παράδοξα, αναίτια, να μη το χωράει ο νους. Όχι πως ο θάνατος χωράει στο νου μας, ο όποιος θάνατος. Παιδάκια φοβισμένα είμαστε πάντα μπροστά του, αλλά αυτή η νιότη, να χάνεται έτσι, πονάει...

Που λέξεις τώρα, για την οικογένεια, τους φίλους, τους συναδέλφους τους που συναρτήθηκαν στις νότες, στα κορίτσια που τον αγάπησε! Που λέξεις...